Your Wishlist

Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (nc18+) (บทที่ 83 : มั่ว!)

Author: L.sunanta

ความรักหลากอารมณ์ที่ดอมดมอยู่กลางดงโรคระบาดโควิด-19 เพื่อนที่ไม่ใช่เพื่อน แฟนที่ไม่ใช่แฟน งานนี้ไม่มี "กามเทพ" มีแต่ "กามรมณ์" ในกมลสันดาน

จำนวนตอน :

บทที่ 83 : มั่ว!

  • 27/12/2564

ว่ากันว่าไฟไหม้หรือแผ่นดินไหวไม่ควรใช้ลิฟท์ ทว่าปัจจุบันหญิงสาวเจ้าของบริษัทนั้นได้เผชิญอยู่กับบางสิ่งที่เหนือกว่าเภทภัยธรรมชาติเหล่านั้นมาก ลิฟท์โดยสารตัวนี้จึงเข้ามาซัปพอร์ตได้อย่างทันท่วงที มิวท์รีบกระทุ้งข้อศอกใส่ปุ่มกดด้านข้าง

.

ในจังหวะที่บานประตูเลื่อนปิดลงเธอดีใจเหลือล้น ที่ยังคงเห็นเปรมโดนซากผนังทับถมอยู่บนพื้น ภาพร่างกายอันน่าสยดสยองของเขาค่อยๆ เลื่อนหายไปจากสายตา ลิฟท์ได้นำพาเธอลงมายังชั้นล่างแม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าเปรมยังไม่ตาย แต่หนีมาได้อย่างเฉียดฉิวขนาดนี้ก็นับว่าไม่เลวนักกับการลงมือบู๊ครั้งแรก

.

“แกร๊กๆๆ ..ก…ก..ก , แกร๊ก..กก..ก..กๆ”

.

สองนิ้วรัวใส่แอปแช็ทในสมาร์ทโฟนแบบเร็วจี๋ ด้วยความที่ตึกสำนักงานใหญ่เป็นอาคารสูงที่ติดอันดับท็อปของประเทศ จึงเป็นธรรมดาที่ในลิฟท์ย่อมเป็นจุดอับสัญญาณ มิวท์ไม่สามารถใช้โทรศัพท์ในนี้ได้อย่างแน่นอน แต่ครานั้นเธอก็ไม่เคยปล่อยเวลาให้สูญเปล่า อย่างที่พูดมาตลอดว่าชักช้าจะไม่ทันการณ์ สาวเจ้าจึงจัดแจงถ่ายทอดคำสั่งผ่านไปยังผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องด้วยข้อความแช็ทในโทรศัพท์แทน

.

เธอแจ้งให้หน่วยติดอาวุธทุกหน่วย รวมไปถึงหน่วยแพทย์เคลื่อนที่ทุกชุดให้หยุดภารกิจที่ทำลงไปก่อน จากนั้นจึงแจ้งข้อมูลความจริงเกี่ยวกับสถานการณ์ทั้งหมดให้ทุกคนรู้ ว่าคำสั่งการออกล่าของเปรมนั้นให้ถือเป็นโมฆะทั้งหมด! จะไม่มีใครออกล่าใครอีกแล้ว! และให้ทุกคนออกไปช่วยเหลือกลุ่มเด็กๆ ที่ถูกจับไว้ที่หอวัคซีนแทน!

.

/เราต้องจำกัดจำนวนผู้กลายพันธุ์ให้อยู่ในวงที่กำหนด…/

/อย่าให้พวกกลายพันธุ์ออกมาสู่โลกภายนอกได้…/

/การเอาพวกเด็กๆ ออกมาถือเป็นภารกิจสำคัญ ความบริสุทธิ์ของพวกเขาคือสิ่งที่เราต้องปกป้อง…/

/ฉันจะถึงหน้าตึกในอีก 1 นาที ขอรถหนึ่งคันมารับกับกองกำลังคุ้มกัน 1 หน่วย ที่เหลือให้ไป cover ที่หอวัคซีนโดยด่วน… นี่ไม่ใช่การซ้อม… จบการสั่งการ! …/

.

พิมพ์เสร็จกดส่งเรียบร้อยประตูหน้าลิฟท์ก็เปิดออกที่ชั้น 1 แบบพอดิบพอดี บรรยากาศด้านล่างยังคงเป็นช็อปขายยาเฉกเช่นปกติ ยูกยาเวชภัณฑ์ยังคงวางให้เลือกสรรกันเต็มเชลฟ์วางสินค้า ทว่าสิ่งที่ผิดไปจากที่คิดก็คือในนี้แม่งไม่เหลือพนักงานเลยสักคน! โถงอาคารเหมือนถูกปล่อยร้างโดยเจตนา มิวท์เดินออกมาจากลิฟท์แบบคนเดียวโดดๆ เด่นโคตรๆ โล่งโจ้งเหมือนยืนอยู่กลางทุ่งหมาหลงก็มิปาน

.

บางทีความวินาศสันตะโรอาจจะคืบคลานเข้ามาถึงตัวบริษัท AP แล้วก็เป็นได้ เพีียงแต่ก่อนหน้านี้มิวท์อาจจะไม่เคยสังเกตมาก่อน โลกข้างนอกบ้านเมืองชิบหายวายป่วงขนาดนั้นใครจะหนีมันพ้น ต่อให้รวยล้นฟ้าหรือมีเทคโนโลยีที่ไฮเทคขนาดไหนก็ไม่รอดหรอก ในเมื่อคนในสังคมติดเชื้อกันจนอยู่ไม่ได้ เธอกับลูกน้องจะมาเสวยสุขทำเป็นทองไม่รู้ร้อนอยู่ในป้อมปราการไฮเทคนี้ไปได้ยังไง? นี่จึงไม่ใช่กรรม! แต่มันคือความยุติธรรมที่โลกประเคนให้ทุกคนได้รับแบบเท่าเทียมกันต่างหาก

.

“อึก…ก…ก…ก”

“นี่เรากำลังกลัวอยู่งั้นเหรอ…?”

สาวเจ้าพูดกับตัวเอง ขณะคิดก็สับเปลี่ยนซองกระสุนอันใหม่ไปพลางพลันจ้วงเท้าเดินออกมาสู่ประตูด้านหน้าอาคารด้วยความสุขุม ความโดดเดี่ยวตรงเข้าเล่นงานมิวท์อีกครั้ง เสียงกระดิ่งจากลิฟท์ดัง “ติ๊ง” ก่อนประตูจะเลื่อนปิดช่างเป็นอะไรที่ดังก้องสะท้อนราวกับกำลังย้ำว่าที่นี่เหลือเธอเป็นคนสุดท้าย

.

“ชู่วววว… ช่างเหอะ! ไม่มีทางเลือกแล้วนี่เลวกว่านี้เราก็ทำมาแล้ว จะทำดีเพื่อผู้อื่นบ้างมันจะเป็นไรไป”

.

“ติ๊ด!”

.

มือเรียวเอื้อมมากดสวิซท์ตรงขมับ แล้วทันใดนั้นเองหน้ากากครอบแก้วรุ่นท็อปเกรดพรีเมี่ยมที่ดีที่สุดและแพงที่สุด ก็ดิดตวัดขึ้นมาคลุมทับใบหน้าหมวยๆ ของเธอเอาไว้ มิวท์เดินสืบเท้าออกมาสู่ภายนอกอาคาร โดยไม่ลืมที่จะติดสอยเอากระป๋องก๊าซต้านเชื้อจากช็อปด้านหน้า ยัดใส่กระเป๋ามาด้วยอีกหลายสิบกระป๋อง

.

ท่าทางเรียกได้ว่าทะมัดทะแมงโคตรๆ กระเป๋าเป้สะพายขึ้นหลังกระชับปืนขึ้นมือโพสต์ท่ารออยู่หน้าตึกได้ราว 30 วินาท่ี รถยนต์นั่งส่วนบุคคลสีดำขลับสะท้อนแสงแวววับก็ตีวงเข้ามาจอดตรงเบื้องหน้า

.

“บรื๊น!!!! ๆ , เอี๊ยดดดดด!!!”

.

ประตูหลังเปิดแง้มออก ซึ่งสวนทางกับสิ่งที่เคยเป็นมาตลอดเพราะคราวนี้ไม่มีพ่อบ้านหรือคนรับใช้ หากแต่เป็นหน่วยรบติดอาวุธในชุดคอมมันโดพร้อมอาวุธหนักครบมือแทน พวกเขาปิดบังใบหน้าพูดจะผ่านหมวกไหมพรมและแว่นตากันแฟลชตามแบบฉบับที่มักจะเห็นกันบ่อยๆ ในหนัง

.

“รีบขึ้นมาคุณมิวท์!!! เราหารถที่ดีที่สุดได้เท่านี้แหละ!!!”

“พลขับ!!! ออกรถเลย… เร็วเข้า!!! , เร็วๆๆๆๆ , Go! , Go! , Go! , Go! , Go!”

สำนวนส่อภาษากริยาส่อสกุล ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนพวกนี้เติบโตมายังไง หลังจากประโยคนี้เป็นต้นมามิวท์แทบฟังไม่ออกว่าพวกเขาพูดอะไรกัน ในรถเต็มไปด้วยการตะโกนใส่กันของชาย 3 คนในชุดหน่วยรบพิเศษ ที่เบาะหลังเธอเห็นเครื่องยิงลูกระเบิด grenade launcher กับระเบิดไปม์บอมอีกหลายชุด ทำเอาเธอถึงกับนิ่งเงียบ

.

นี่ไม่ใช่ภาพที่ผิดแปลกไปจากที่คิดไว้ในหัวนัก แต่มิวท์แค่ไม่คิดว่าตัวเองจะมาถึงจุดนี้ได้ บทจะต้องบู้ขึ้นมาแข้งขามันก็มีสั่นๆ ไปเหมือนกัน

.

“ถึงที่หมายในอีก 3 นาที พร้อมนะครับคุณมิวท์! ผมสั่งคุณทำ! แผนที่ถูกอัปโหลดลงบนหน้ากากคุณแล้ว คุณจะเห็นตำแหน่งทีมของเราที่ล้อมหอวัคซีนเอาไว้เป็นจุดสีเขียว! จุดสีฟ้าคือเป้าหมายที่เราจะไปช่วย ส่วนสีแดงฆ่ามันได้เลยไม่ต้องยั้ง… เข้าใจใช่ไหมครับ!”

.

“เอิ่ม…ค่ะ!”

.

“อย่าลังเลคุณมิวท์! มั่นใจหน่อย! ผมไม่ได้ถูกฝึกมาให้เป็นพี่เลี้ยงคุณนะ ผมแค่ทำตามคำสั่งและรับเงินจากผู้ว่าจ้าง วิทยุล่าสุดรายงานเข้ามาว่าหน่วยเหนือของเราถูกตีแตกแล้ว! มีพวกกลายพันธุ์บางส่วนเริ่มทยอยหลุดออกมา! ยิงได้ยิงเลยอย่าลังเลเข้าใจไหมครับ!!!”

.

“ค่ะ…ทราบแล้วค่ะ”

.

ตอบไปพลางแต่มือนี่สั่นราวกับอยากเหล้า ปืนพกรุ่น Micro ในมือเธอเคยยิงใส่กบาลเปรมมาแล้วก็จริง แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ความประหม่าลดน้อยลงไปเลย มิวท์ไม่กล้าแม้แต่จะตั้งคำถามใดๆ อีก บรรยากาศในรถเป็นอะไรที่โคตรมาคุมากๆ เสียงกระสุนปืนและเสียงระเบิดดังแทรกเข้ามาในวิทยุแทบจะตลอดเวลา

.

บ้านเมืองกำลังจะกลายเป็นสงคราม เคล้าไปกับเสียงกรีดร้องและเสียงคำรามที่ดังพอๆ กับเสียงของอาวุธ และพอมองออกไปนอกหน้าต่างก็ต้องบอกเลยว่านี่คือการนั่งรถที่เร็วที่สุดในชีวิตของมิวท์ การขับแบบเร่งรีบแถชนเกาะกลางขอบถนนเป็นว่าเล่น ยังไม่รวมเส้นทางลัดต่างๆ ที่พลขับตั้งใจจะลัดไปให้ถึงหอวัคซีนให้เร็วที่สุด!

.

โดยหารู้ไม่ว่าบ้านนี้เมืองนี้! มันไม่มีความเป็นท้องถนนหลงเหลืออีกต่อไปแล้ว!

.

“เฮ๊ย!!! ระวังรถขยะ!!!”

.

“โครมมมมมมม!!!!”

.

พ่องมึงตายคนยิ่งรีบๆ! เมื่อกระจังหน้ารถหรูดันพุ่งเข้าไปเฉี่ยวเข้ากับท้ายของรถเก็บขยะที่จอดขวางทางอยู่ ปกติมันไม่เคยจอดตรงนี้หรอก แต่เพราะตอนนี้มันไม่ปกติแล้วคนบนรถขยะเองก็ไม่ใช่คนปกติด้วย ยานยนต์เก๋งสีดำจึงหมุนปั่นเสียหลักเข้ามาจอดหัวทิ่มเข้าไปในพุ่มไม้ข้างทาง มีการพยายามทดเกียร์ถอยหลังออกมาหลายต่อหลายครั้งแต่ล้อที่ลอยสูงพ้นพื้นก็ปั่นฟรีจนควันขึ้นโขมงโฉงเฉง!

.

“บรื๊น!!!! , บรื๊น!!!! , บรื๊น!!!! , บรื๊น!!!! , บรื๊น!!!! , บรื๊น!!!!”

.

คนที่เหมือนเป็นหัวหน้าเลยต้องรีบสั่งการ!

.

“ลงรถทุกคน! ขนอาวุุธลงแล้วเดินเท้าไป! เร็วๆๆๆๆ!!!”

.

ตะคอกซะดังจนมิวท์ถึงกับสะดุ้ง โชคดีอย่างที่ประตูท้ายบริเวณที่เธอนั่งนั้นโดนบล็อคอยู่ กระจกหน้าที่แตกจึงเป็นดั่งทางออกเพียงทางเดียวภายใต้สถานการณ์ตรึงเครียดดังกล่าว

.

“เปรี๊ยง!!! , เปรี๊ยง!!! , เปรี๊ยง!!!”

เขาบรรจงใช้ส้นตีนหนาๆ จากรองเท้าคอมแบ็คถีบกระทุ้ง ตามติดมาด้วยการกราดกระสุนใส่จนพรุนแล้วถีบส่งแผ่นกระจกหน้ารถให้หลุดกระเดินออกไปทั้งยวง

.

แน่นอนว่าคนสั่งการย่อมเป็นคนแรกที่โผล่หัวขึ้นไป โดยมีมิวท์กับลูกทีมเป็นคนทยอยถ่ายเทอาวุธออกไปให้ ซึ่งสุดท้ายแล้วก็เป็นเขาเองนั่นแหละที่โดนเล่นงานก่อนเป็นคนแรก!!!

.

“ซวบบบบบบบ!!!!”

“ซวบบบบ! , ซวบบบบบ! , ซวบบบบบบ! , ซวบบบบบ!!!”

“งั่ม! , งั่ม , งั่มๆๆ , งับ , งั่ม!!!”

.

“อ๊ากกกกกกกก!!!!”

“เอือกกกก!!!”

.

“พรึด!”

.

คอนี่ถึงกับหลุดออกจากบ่า! ลำตัวที่ไม่เหลือหัวร่วงกราวลงมายังภายในรถในสภาพสยดสยองเลือดสาดกระเซ็น ปืนกลยังถืออยู่คามือ หัวหน้าหน่วยยังไม่ได้แม้แต่จะเหนี่ยวไกด้วยซ้ำ หัวของเขาก็โดนขย้ำจนเละจากฝีมือชายนักขนขยะผู้ติดเชื้อและกลายพันธุ์ไปแล้ว!

.

หลังจากนั้นมามิวท์ก็กรี๊ดแข่งกับเสียงปืน! คมกระสุนนับร้อยนับพันถูกกราดยิงออกไปจากหน่วยคอมมันโดที่ยังเหลือรอด ตอนนี้ทุกคนกำลังถูกล้อม! เมื่อรถขยะคันดังกล่าวไม่ได้มีผู้ติดเชื้อแค่เพีียงคนเดียว เราเคยเห็นคนเก็บขยะเขาทำงานกันคนเดียวไหมล่ะ!? คำตอบคือไม่! ลำพังคนยกถังขึ้นลงก็มากกว่าสามคนเข้าไปแล้วแถมยังมีคนขับอีก! กับสถานการณ์นี้ก็เช่นกัน!

.

ในรถหรูกระจกแตกที่ถอยหนีไปไหนไม่ได้ สามคนภายในได้ถูกรุมทึ้งด้วยกองกำลังผู้กลายพันธุ์ในชุดเทศบาลสะท้อนแสง ตัวของพวกเขาเหม็นคลุ้งไปด้วยกลิ่นขยะ แต่นั่นก็เทียบไม่ได้กับพฤติกรรมสุดขยะแขยงของการโถมเข้ามารุมสกรัมหวังจะฉีกเลือดฉีดเนื้อมิวท์กับทุกคนในรถให้ดับดิ้นแดโดย!

.

"ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง!

“ตูมมมมม!!!”

"ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง! , ปัง!

.

“หนีออกด้านข้างคุณมิวท์ ทุบกระจกข้างแล้วคลานออกไปซะ!”

เสียงชายอีกคนตะโกนบอก เขาพูดแบบไม่หันมองและที่ข้างกันยังมีศพหัวขาดนอนอยู่ไม่ห่างตัว

.

มือเท้าสาวหมัดต่อยตีกันอีรุงตุงนังระหว่างคนกับสัตว์ประหลาด ปืนก็ยิงต้านสลับกับการปาระเบิดอัดสุดจะมั่วซั่ว มันระเบิดตูมขึ้นจากทางด้านหลัง ไอความร้อนแผดเผาเข้ามาร้อนฉ่าถึงภายใน แต่ก็ยังไม่มากพอที่จะกำจัดพวกมันที่รุมสกรัมอยู่เบื้องหน้าออกไปได้หมด

 

กลับหน้าหลัก ตอนก่อนหน้า ตอนถัดไป