“ซ่าาาาาาา!!!”

เสียงโครงเรือยอร์ชที่ยังต่อไม่เสร็จกระทบผิวน้ำกระซ่านเซ็น พอดีกันกับโดรนอารักขาที่ใช้งานได้โคตรจะคุ้ม มันตัดสายเคเบิลที่ยึดโยงออกไปหมดสิ้น พลันลอยขึ้นไปบนฟ้าเพื่อทำหน้าที่ฉายไฟส่องสว่างลงมา ราวกับสปอร์ตไลท์ตามสนามกีฬากลางแจ้ง

.

“แชะ! , แชะ!”

.

ราตรีกาลเข้าครอบครองท้องฟ้า ส่วนท้องธาราก็เป็นไปตามการคำนวณ ระดับน้ำทะเลสูงขึ้นจริงเฉกเช่นที่แพรวฟันธงเอาไว้ ต่างคนต่างรีบกระโจนลงเรือ และแม้ตัวบอดี้จะโคลงเคลงหนักมาก แต่ก็นับว่าดีอย่างที่ยังพอจะแบกรับน้ำหนักของทุกคนได้ไหว ในส่วนนี้ต้องยกเครดิตให้กับทักษะงานช่างของคนต่อเรือ หรือไม่ก็อาจจะเป็นที่เศรษฐีเจ้าของทุนทรัพย์ เพราะลำพังก้าวแรกที่ย่ำลงมา แพรวก็เห็นแล้วว่าทุกส่วนของโครงสร้างล้วนทำขึ้นจากวัสดุชั้นเยี่ยมเกรดพรีเมี่ยมทั้งสิ้น

.

เธอสั่งให้สองเด็กสาวเพื่อนเจนิสเอาเศษไม้แผ่นแบน ที่วางกระจัดกระจายอยู่ทั่วไปมาทำเป็นที่คัดท้าย มีความโชคดีอยู่ในโชคร้ายที่ของเหล่านี้ไม่ใช่ของหายากอะไรนัก ถ้าอยู่บนเรือที่ยังต่อไม่เสร็จ หลังจากนั้นก็สั่งให้พวกเธอ Stand by รอคัดท้ายตามคำสั่งอีกที ก็เลยเหลือแต่เจนิสกับโบ๊ทที่ยังว่างงานและยังไม่ได้รับมอบหมายให้ทำอะไร

.

เรือค่อยๆ แล่นออกจากโกดังมาตามกระแสน้ำที่พัดแรงตั้งแต่แรกเริ่ม ความเชี่ยวกราดมากพอประมาณ แถมยังมีความหมุนคว้างผสมผสานกับน้ำวนที่สุมทับลงมาเพิ่ม แต่ครานั้นแพรวก็ยังเห็นเรื่องอื่นสำคัญกว่าอยู่ดี! เธอสั่งให้เจนิสรีบเปิดเป้สะพายหลังของทุกคนออก พลางหยิบเอากระป๋องก๊าซที่เหลืออยู่ทั้งหมดมาสุมกองไว้ตรงท้ายเรือ!!!

.

“ส่วนโบ๊ทเธอก็ด้วย! ทำแบบพี่เค้านะแต่ย้ายไปที่หัวเรือ! กระจายกระป๋องก๊าซออกไปให้ทั่วเฉลี่ยๆ กันออกไป ในเบื้องต้นเราต้องทำให้ก๊าซกระจายครอบคลุมตัวเรือให้มากที่สุดก่อน”

.

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าแพรวเลียนแบบการกระจายวัสดุแบบนี้ มาจากการฉีดวัคซีนของทางภาครัฐ ที่ต้องฉีดแบบปูพรม และฉีดให้เร็วที่สุดเพื่อให้ประชาชนเกิดภูมิคุ้มกันหมู่ คอนเซ็ปแม่งดีมาก! แต่รัฐก็ดันมาพลาดตรงที่วัคซีนที่นำมาฉีดดันถูกผูกขาดจากบริษัท AP แต่เพียงผู้เดียว! พวกเขาอ้างต่อสังคมว่าก๊าซจากเลือดกระเทยที่ตนผลิตได้มีความเสถียรสูงกว่าวัคซีนธรรมดา ไม่มีผลข้างเคียง , ไม่มีอาการแพ้ , ไม่มีการชาหรือเป็นอัมพฤกอัมพาต “โปรดเชื่อมั่นในบริษัท AP แล้วเราจะชนะไปด้วยกัน!!”

.

เปรมกับมิวท์ช่วยกันอ้างแบบนั้น แต่ผลลัพธ์ก็อย่างที่เห็น! พ่องมึงตาย! คนตายเป็นแสน!!! บ้านเมืองพังพินาศระบบสาธารณสุขล่มสลาย ข้อเท็จจริงของเรื่องนี้ก็คือแท้ที่จริงแล้วส่วนผสมหลักของก๊าซต้านเชื้อ ก็คือวัคซีนของทางภาครัฐนั่นแหละ! กล่าวคือใน 100 ส่วนจะมีส่วนผสมของวัคซีนผสมอยู่ถึง 70% ที่เหลือถึงเป็นเลือดแล้วก็สารเร่งปฏิกิริยาต่า่งๆ ที่ผสมปนเปกันจนครับ 100% ในตอนสุดท้าย

.

แพรวส่ายหัวปลดปลงเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา สถานการณ์สร้างวีรบุรุษแต่ตุ๊ดดันกลายเป็นยารักษาโรค! มันบัดซบมาก! ภาพของพีไหลเวียนอยู่ในหัว ภาพของเปรมปล่อยก๊าซออกจากฝ่ามือ กับการไล่กวดต้อนผู้คนของกลุ่มคนที่เคยเป็นถึงนายแพทย์ บุคลากรทางการแพทย์ที่ใครๆ ต่างก็ศรัทรา เรามาถึงจุดนี้กันได้ยังไง? มันจะบ้าไปถึงไหน! มันควรจะจบได้แล้ว! และแพรวก็เชื่ออย่างหมดใจว่าตัวเองกำลังทำในสิ่งที่ถูก

.

“ในเมื่ออยู่ต่อไปไม่ได้…ก็หนีไปหาที่พึ่งอื่นก่อนสิ มันจะเสียฟอร์มสักเท่าไหร่กัน”

.

หัวหน้าแคลนใจลอยคิดแบบไม่ดูสถานการณ์ เธอยืนอยู่กลางลำเรือรายล้อมไปด้วยน้องๆ ที่ต่างก็ทำตามคำสั่งแบบขมีขมัน จนท้ายที่สุดก็เดือดร้อนไปถึงเจนนิส ที่ต้องตะโกนสุดเสียงเพื่อเรียกสติให้หัวหน้าสาวฟื้นกลับคืนมา

.

“พี่แพรว! , เฮ้!!!! , พี่แพรว!!!”

.

“ห๊าาา…ว่า?!!!”

ผินหน้าสะบัดกลับหลัง ภายใต้หน้ากากกันแก๊ซเห็นแววระคนตกใจ

.

“กระป๋องก๊าซเข้าประจำที่เรียบร้อยแล้วพี่! แต่เรามีปัญหาใหม่ค่ะคือเรือมันเริ่มกร่อนแล้ว! ควันขึ้นโขมงเลยด้วย!”

.

จริงอย่างที่เจนิสบอก ลำพังเหล็กกล้าใต้ท้องยังฟดฟอดๆ เกิดเป็นฤทธิ์กัดกร่อน น้ำทะเลผนวกรวมเข้ากับเชื้อโควิดฤทธิ์รุนแรงไม่ต่างจากกรดซัลฟูลลิกที่ใช้ขัดสีเครื่องเงิน มันทำปฏิกิริยากับเนื้อเหล็กให้เกิดสนิมได้ในชั่วขณะจิต ก่อนที่ต่อมาจะส่งเชื้อร้ายเข้าทำลายสารประกอบที่เป็นธาตุกึ่งโลหะจำพวก คาร์บอน , ซิลิก้า , และแมงกานิส ซึ่งตัวที่น่ากลัวที่สุดก็คือ “ฟอสฟอรัส” เพราะมีขีดความสามารถในการนำมาทำเป็นวัตถุระเบิด!

.

ฟองฟดฟู่และกลุ่มควันจึงเปรียบเสมือนการเผาหลอก เผาจริงคือการระเบิดอันรุนแรง! และมันจะเกิดขึ้นแน่นอนในเวลาอันใกล้! แต่ไม่ต้องกังวลไปเพราะแพรวทราบถึงเรื่องนี้อยู่ก่อนแล้ว…

.

“ใจเย็นๆ เด็กๆ ไม่ต้องเป็นห่วงนะพยายามรักษาโมเมนตั้มของเรือเอาไว้ ถ่ายเทน้ำหนักกระจายตัวออกไปให้ทั่วๆ อย่าให้เรือพลิกคว้ำเป็นอันขาด… ถ้าตกน้ำเราจบเห่แน่!”

แพรวย้ำเตือน พูดไปพลางส่งแผ่นไม้กระดานอันใหม่ไปให้เด็กๆ ใช้คัดท้าย ทดแทนอันเก่าที่สั้นกุดลงอย่างรวดเร็วหลังจากสัมผัสโดนน้ำทะเลเข้า

.

“พายไม่ได้ก็ไม่เป็นไร! เอาแค่ประคองก็พอ! เราจะไม่ฝืนกระแสน้ำปล่อยมันพัดพาเราไป ถ้าฉันคำนวณไม่ผิดไม่เกิน 20 นาที! แค่ 20 นาทีเท่านั้น! ถ้าผ่านกระแสน้ำตรงคอขวดท่าเรือนี้ไปได้มันจะค่อยๆ เบาลง”

.

ตะโกนจนแสบคอบุคลิกของแพรวดูมีภาวะผู้นำที่สูงมาก เธอนิ่งเกินกว่าจะเป็นแค่ผู้หญิงธรรมดา ทุกคำสั่งล้วนมั่นอกมั่นใจเพราะคิดคำนวณมาดีแล้ว ก็ลงเรือลำเดียวกันแล้วนี่! เรือที่ไม่ใช่สำนวนแต่หมายถึงเรือจริงๆ! ต่อให้อยากจะหนีแค่ไหนก็ทำไม่ได้อยู่ดี จึงหมดประโยชน์ที่จะตั้งคำถาม เจนิสกับเพื่อนแล้วก็โบ๊ททุกคนล้วนเชื่อใจแพรวอย่างถึงที่สุด พวกเขาไม่เถียงเธอสักคำสั่งให้ทำอะไรก็ทำ ถึงมันจะขัดใจและดูชักช้าไปบ้าง แต่แพรวก็ไม่ใช่รัฐบาลเธอไม่ชักช้าจนถึงขั้นสูญเสียประเทศทั้งประเทศให้แก่พวก AP แบบที่พวกเขาทำหรอก

.

“โบ๊ทล่ะ!? ทางนั้นเป็นไงบ้างไอ้หนู!”

สาวหัวหน้าแคลนป้องปากถามเสียงดัง

.

ท่ามกลางความโคลงเคลงที่ชวนให้แหวะอ้วก โบ็ทตะโกนสวนกลับมาทันที

.

“ยังได้อยู่พี่! เรือมันเชิดหน้าขึ้นข้างหน้าเลยไม่ค่อยโดนน้ำ กระป๋องก๊าซทั้งหมดเข้าที่พร้อมแล้วด้วยครับ ถ้าพี่อยากให้โดรนมาช่วยผมเรียกให้ได้นะ! , เอาไม๊!!?”

ขยับนิ้วดุ๊กดิ๊กรอ คันไม้คันมือจะแย่และบางทีมันอาจจะมีประโยชน์บ้างก็ได้… โบ๊ทคิดแบบนั้น

.

แต่แพรวก็ปฏิเสธ! เธอบอกเธอเอาอยู่…เธอคอนโทรลมันได้ ทุกอย่างยังอยู่ในการควบคุม จนกระทั่งถึงเวลาที่เหมาะสม และคลื่นน้ำก็เริ่มสงบลงไปบ้างแล้วหลังหลุดพ้น 20 นาทีจากช่วงคอขวดตรงท่าเรือ แพรวก็เลยสั่งให้เจนิสทุบกระป๋องก๊าซทันที!

.

“โพล๊ะ!!!”

.

“ซีดดดดดดดดดดดดด!”

.

"ฟู่!!!!!!!!!!!!!!!!!! ~~~”

.

การทุบให้ผลลัพธ์ที่ต่างจากการเปิดแบบธรรมดามหาศาล! เพราะไม่ใช่แค่มีก๊าซต้านเชื้อสีแดงฉานโพยพุ่งออกมา แต่มันถึงขั้นระเบิดเป็นกลุ่มหมอกใหญ่โตมโหฬารเลยทีเดียว! ละอองควันสีแดงกระจายตัวคลุมท้ายเรือจนมิดชิด มันแผ่อำนาจเยียวยาทุกสรรพสิ่ง โดยเฉพาะบริเวณท้องเรือที่กำลังฟดฟู่และจวนจะกลวงโบว๋จากการกัดกินของเชื้อ COVID -19 อยู่มะรอมมะร่อ

.

เจนิสชะโงกหน้าลงไปมองและเห็นกับตาตัวเองว่า สนิมได้คลายตัวออกไปแล้วและควันจากการไหม้ก็หดเล็กลงจนแทบจะไม่หลงเหลือ โควิดได้หายไปจากท้ายเรือแล้ว! แถมการระเบิดของกระป๋องก๊าซเมื่อครู่ก็ยังให้ผลลัพธ์ที่สุดแสนจะสำคัญอีกบางประการ!

.

“บุ๋งๆ! , บุ๋งๆ! , บุ๋งๆ! , บุ๋งๆ!”

.

“ฟู่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

.

เคยได้ยินแต่สำนวน “ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว” มาตอนนี้เจนิสกับเพื่อนกำลังจะได้ยินเวอร์ชั่นใหม่เป็น “ทุบก๊าซป๋องรั่วฆ่าเชื้อได้สองชั้น” ครั้งแรกคือการระเบิดเพื่อเคลือบตัวเรือไม่ให้เชื้อเข้ามาทำลาย ส่วนครั้งที่สองคือแรงผลักดันมหาศาลที่เกิดจากแรงเฉื่อยหลังการระเบิดในครั้งที่หนึ่ง!

.

เรือทั้งลำจึงพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วมหาศาล พวกเขาโผทะยานราวกับขวดน้ำอัดลมที่ถูกเขย่าจนงอมแล้วเปิดฝาออกพรวดเดียว!

.

“กรี๊ดดดดดดด!!!!!”

“มันเร็วไปแล้วพี่แพรว….พวกเราจะบินได้อยู่แล้ว! กรี๊ดดดดดด!!!”

.

เจนิสกรีดร้องเสียงหลง เช่นกันกับเพื่อนๆ ของเธอที่ทิ้งไม้คัดท้ายไปตอนไหนก็ไม่รู้! ต่างคนต่างหาที่จับยึดเพราะเท่าที่ดู กว่ากระป๋องก๊าซที่ตุนไว้ท้ายเรือจะหมด เห็นทีคงต้องเดินทางด้วยการพุ่งของกฎฟิสิกส์ "แรงกิริยาเท่ากับแรงปฏิกิริยา” แบบนี้อีกหลายยก!!!

.

“ฟู่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

.

“ฟู่!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

.

“ฟู่!!!!!!!!”

.

“ฟุ!!!”

.

“ฟุ..”

.

“ฟุ”

.

เพราะความจริงก็คือความจริง ว่าพอผ่านไปสักระยะหนึ่งอิทธิฤทธิ์ของก๊าซก็จะหมดลง แล้วเชื้อจำนวนมากมายที่เทียบเท่ากับน้ำทะเล ก็จะกลับมารุมกินโต๊ะเรือเหล็กลำนี้อีกครั้ง พวกแพรวจึงจำเป็นจะต้องทุบกระป๋องก๊าซต่อไปเรื่อยๆ … เรื่อยๆ … และเรื่อยๆ … เพื่อคอยป้องกันไม่ให้เรือจม! แต่ก็จะได้ระยะทางจากการพุ่งอันเป็นผลพลอยได้มาชดเชยในส่วนนี้ จนกว่าจะถึงสุพรรณฯ อันเป็นที่หมายด้วยเช่นกัน

.

.

เพราะงั้นกระป๋องก๊าซตรงส่วนหน้าของโบ๊ทจึงเหมือนพระเอก ความสำคัญของมันคือตัวแปรสำคัญที่จะกำหนดว่าภารกิจครั้งนี้จะรอดหรือจะร่วง!?