Your Wishlist

Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (nc18+) (บทที่ 54 : อะไรนะ?!)

Author: L.sunanta

ความรักหลากอารมณ์ที่ดอมดมอยู่กลางดงโรคระบาดโควิด-19 เพื่อนที่ไม่ใช่เพื่อน แฟนที่ไม่ใช่แฟน งานนี้ไม่มี "กามเทพ" มีแต่ "กามรมณ์" ในกมลสันดาน

จำนวนตอน :

บทที่ 54 : อะไรนะ?!

  • 19/11/2564

“Now loading”

ขึ้นข้อความเช่นนี้จริงแต่ก็แค่เสี้ยววินาทีสั้นๆ เท่านั้น มิวท์ไม่อาจดึงมันกลับได้อีกต่อไป ความเป็นห่วงเป็นใยของเธอถูกส่งให้เพื่อนเป็นรอบที่แปดแสน พร้อมๆ กับความรู้สึกผิดชอบชั่วดีด้านศิลธรรม ที่ตลบอบอวลอยู่ในกมลสันดานแห่งความเป็นมิตร มันง่อนแง่นเกินทน! มันจวนเจียนจะขาดสะบั้น! มิวท์ยังถือโทรศัพท์เอาไว้เช่นนั้น กระทั่งเข้านาทีที่สี่แพรวก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะตอบกลับมาเลย

.

“ฉันจะทำยังไงดี… แกคงเกลียดฉันแล้วจริงๆ สินะแพรว”

.

สาวเจ้าพะว้าพะวงกับตัวเองผ่านบานกระจกใส ที่สะท้อนเงาคนเป็นเจ้าของ มรดกตกทอดกับสมบัติบนกองเพนินก็มิช่วยอะไร! ในเมื่อตัวเธอนั้นแสนจะทุกข์! พ่อแม่ตายเพื่อนก็หายหัว! พอลองคิดทบทวนดูเจ้าหล่อนถึงเริ่มเห็นความเชื่อมโยงของเหตุปัจจัยต่างๆ ที่เป็นเหตุเป็นผลกันอยู่

.

กล่าวคือ… สมมติถ้าเอาตัวเองมาสลับฝั่งกลายเป็นแพรว แล้วต้องมาเห็นผู้ชายที่ตัวเองรักมายืนแถลงข่าวถ่ายทอดสดกับเพื่อนสนิท เป็นใครมันจะรับได้?! ใครบ้างจะไม่โกรธ! ขนาดมิวท์เองยังรับไม่ไหวเลย!!! เธอคงจะปล่อยโฮออกมาแบบไม่อายดินอายฟ้าเป็นแน่!!!

.

“นี่ฉันทำอะไรลงไป”

“แกคงเห็นถ่ายทอดสดเมื่อกี้หมดแล้วสินะ ถึงได้ปฏิเสธฉันขนาดนี้”

สารพัดคำถากถางตัวเองระดมใส่ จนสุดท้ายก็เลี่ยงที่จะกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่ได้จริงๆ

.

น้ำในคลองเจิ่งนองจักษุ เกล็ดพร่างพรายแห่งความโศกาเอ่อล้นออกมาเองโดยไม่ต้องการแม้จะปัดป้อง มิวท์ปล่อยเลยตามเลย เธอเอ่ยคำขอโทษในใจเป็นล้านๆ ครั้ง แถมยังพิมพ์ข้อความสั้นๆ หาเพื่อนอีกเป็นร้อยๆ รอบ ขอโอกาสเธอสักครั้งเถอะให้เธอได้ชี้แจงบ้าง ว่าตัวเธอเองก็มีเหตุผลจำเป็นที่ต้องคบกับเปรมแบบนี้เช่นกัน

.

“แกร๊กกกกๆๆๆ”

พรมนิ้วรัวรันใส่แอปโทรศัพท์ พลันกด Enter

.

“ติ๊ด!!!”

.

“ชิ..ไม่ยอมตอบฉันเลยสินะแพรว…”

“เฮ้อ…ก็พอเข้าใจอยู่หรอก”

.

ร่างบางปาดน้ำตาจนหลังมือเปียกชื้น พลันจัดระเบียบเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินย้อนกลับมายังประตูด้านหน้าเตรียมจะผลักมันออกไป

.

“ฉันจำเป็นน่ะแพรว! พนักงานของฉันแต่ละคนต้องการความชัดเจนเรื่องสถานภาพของบริษัท ฉันคือประธานผู้สืบทอดทอำนาจจากพ่อแม่ จึงต้องรีบสร้างความเชื่อมั่นให้เกิดขึ้นเร็วที่สุด เรือไม่มีหางเสือมันแล่นไม่ได้หรอกนะแพรว ถ้าแกคิดในมุมของฉันบ้างแกก็น่าจะเข้าใจ”

.

“การเข้ามาของบริษัทพี่เปรมจะทำให้บริษัท AP ของฉันแข็งแกร่งขึ้น ฐานรากที่เริ่มสั่นคลอนจะมั่นคงขึ้นทันที พนักงานก็ไม่ต้องลาออก แถมยังสามารถแตกไลน์สินค้ามาทำเรื่องยาและเวชภัณฑ์ได้มากขึ้น เกิดความพึงพอใจต่อผู้ถือหุ้น ภายใต้วิกฤตโรคระบาดเช่นนี้พวกเรา AP ถึงเป็นบริษัทเพียงรายเดียวในประเทศที่ยังมีกำไรอยู่…”

.

“นี่แหละคือเหตุผลของฉัน ที่ตอกย้ำว่าทำไมพี่เปรมถึงมีความจำเป็น! และทำไมฉันถึงต้องป่าวประกาศต่อธารกำนัลว่ากำลังคบหาดูใจกับเขาอยู่ นี่ยังไม่นับรวมกรณีที่ฉันติดเชื้อจนต้องมีเพศสัมพันธ์กับเขาเพื่อทุเลาอาการอีกนะ… ถ้าแกได้ฟังฉันพูดบ้างแกก็น่าจะเข้าใจ เหมือนที่ฉันพยายามจะเข้าใจแกไงแพรว”

.

.

สาธยายในโลกมโนสมมุติเสร็จ มือเรียวก็ดันประตูห้องถ่ายทอดสดออกไปสู่โลกภายนอกแห่งความเป็นจริง โถงอาคารสะอาดสะอ้าน โต๊ะทำงานวางเป็นระเบียบทอดตัวยาวสุดลูกหูลูกตา ทว่ากลับมีพนักงานอยู่ไม่ถึงครึ่ง เนื่องจากเศษเสี้ยวหนึ่งได้กระจายตัวมาซุ่มอยู่ข้างประตู เพื่อแอบฟังกิจกรรมการมีเพศสัมพันธ์ของพวกเจ้านาย

.

เรื่องแบบนี้ล่ะเร็วกันนัก หนึ่งในพนักงานสาวจึงแก้เกล้อขึ้นว่า

.

“วันนี้คุณหนูมิวท์สวยจังเลยนะคะ…แหะๆ”

.

เธอไม่ได้โกหกแม้แต่นิดเดียว บรรดาพนักงานหนุ่มสาวต่างเห็นพ้องต้องกันทั้งหมด ว่าชุดสูทผู้บริหารหรือจะปกปิดความมีออล่าเอาไว้ได้! ผิวพรรณของมิวท์ขาวกระจ่างใสมีน้ำมีนวล ทุกการก้าวเดินของเธอช่างทรงเสน่ห์ เธอเหมือนกับนางฟ้าที่เปิดประตูเบื้องบนลงมาประทานพรให้ผู้ด้อยโอกาส

.

เหล่าพนักงานชายต่างพากันอ้าปากค้าง “หอมๆๆ” ทำปากขมุบขมิบ ถ้าไม่ติดว่ามันเป็นคำสำหรับคุกคามทางเพศ โถงอาคารแห่งนี้คงได้ยินแต่คำๆ นี้เต็มไปหมด สวยจริง! สวยปะล่ำปะเหลือ! จากที่มีทีท่าว่าจะเซ็ง มิวท์ก็เลยกลับมามีรอยยิ้มขึ้นอีกครั้ง ใครกันที่บอกว่าเธอไม่มีใคร อย่างน้อยเธอก็ยังมีพนักงานที่เรียกเธอว่าคุณหนูเหล่านี้ไง ที่เป็นดั่งขุมพลังให้ขับเคลื่อนชีวิต

.

“เวอร์น่ะพวกพี่ๆ ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ ชมเกินไปแล้ว”

มิวท์ปฏิเสธไปพอเป็นพิธี ทั้งที่ความจริงนั้นฟินยิ่งกว่าสิ่งใดทั้งหมด

.

ความจริงก็คือความจริง ว่านี่คืออานุภาพของน้ำกามที่เปรมพ่นออกมาล้วนๆ! การปฏิสนธิกับเขาทำให้เชื้อโควิดหยุดการกระจายตัว ซึ่งผลพลอยได้ที่ตามมาก็คือระบบฮอร์โมนภายในร่างกายที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างมีนัยยะ ผิวมิวท์ขาวขึ้น , หน้าอกเต่งตึงขึ้น , สะโพกผาย , จริตจะกร้านความเป็นหญิงมาเต็มงามสะพรั่ง ประหนึ่งเสริมสวยด้วยการฉีดโบท็อก มิหนำซ้ำยังคล้ายกันในแง่ของปัจจัยเวลาอีกต่างหาก

.

กล่าวคือ มิวท์จะมีรูปลักษณ์แบบนี้ไปได้แค่ระยะหนึ่งเท่านั้น พอผ่านช่วงเวลาสำคัญไปเชื้อโควิดจะกลับมากระจายตัวอีกครั้งตามเดิม และนั่นก็ทำให้เธอต้องกลับมามีเซ็กส์กับเปรมใหม่อีกรอบ วนซ้ำไปซ้ำมาไม่รู้จบ! ถ้าไม่ทำเธอก็ตาย! ไม่ซับซ้อนเข้าใจได้ง่ายๆ ตามนั้น!

.

เธอจึงกลับมากำชับกับพนักงานต่ออีกที

.

“ที่มิวท์แถลงไปเป็นเรื่องจริงนะคะพวกพี่ๆ บริษัท AP จะไม่ทิ้งใครแม้แต่คนเดียว จะไม่มีการไล่พนักงานออกใดๆ ทั้งสิ้น ขอให้ทุกคนทำงานให้เต็มที่ ทำให้ดีที่สุด ให้เหมือนกับตอนที่ปะป๊ากับม่าม๊าของมิวท์ยังมีชีวิตอยู่”

“เมื่อสักครู่ก่อนที่พี่เปรมออกไป เราได้คุยกันเล็กน้อยถึงเรื่องแนวทางการรักษาเชื้อโควิด ยาต้านเชื้อกำลังจะมา วัคซีนกำลังจะมี! ขอให้ทุกคนสบายใจได้วิกฤตครั้งนี้ใกล้จะจบแล้ว พี่เปรมกำลังดูเรื่องนี้อยู่ และเราจะรอดไปด้วยกันค่ะ”

.

เป็นคำพูดปลุกใจที่เรียกความฮึกเหิมให้แก่กลุ่มคนฟังได้ไม่เลว พวกเขาดูมีความมั่นใจมากขึ้น ตบไม้ตบมือและเตรียมจะแยกย้ายกลับไปนั่งที่โต๊ะ จนกระทั่งจู่ๆ ก็มีพนักงานชายคนหนึ่งพูดแทรกขึ้นมากลางครันแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย

.

“ขอให้จริงเถอะครับคุณหนูมิวท์ ถ้าครั้งนี้ไม่สำเร็จประเทศเราแย่แน่ เมื่อเช้าก่อนเข้ามาที่ตึกสำนักงานนี่ผมยังเห็นกระเทยร่างโข่งคนหนึ่งโดนลากขึ้นรถพยาบาลอยู่เลย ตัวเขาทั้งใหญ่ทั้งดำ อาการดูล่อแล่น่าเป็นห่วงมาก โดยเฉพาะผู้หญิงที่อยู่ข้างกัน เธอร้องโหยหวนไม่หยุดเลย ผมฟังผมยังแทบใจจะขาด.. ยังมีคนเดือดร้อนมากกว่าพนักงานอย่างเราอีกเยอะเลยครับคุณหนู”

.

หน้าซีดเป็นไก่ต้ม มิวท์ชะงักงันไปกับรูปพรรณสันฐานที่พนักงานคนดังกล่าวพูดเมื่อครู่ เธอถึงกับชูสองมือขึ้นป้องปาก นัยน์ตาเบิกโพลงคิดไปไกลแสนไกลว่านั่นอาจจะเป็น “พี” และ “แพรว” สองเพื่อนสนิทที่เธอพยายามติดต่อหามาตลอดก็เป็นได้

.

เกิดการไล่เลียงกวดขัดรูปลักษณ์กันต่ออีกหลายยก และยิ่งฟังมันก็ยิ่งใช่! มิวท์เชื่อโดยสุจริตใจว่ากระเทยควายที่ว่ากับสาวนักศึกษาที่อยู่ข้างเคียง น่าจะเป็นพีกับแพรวเพื่อนรักของเธอจริงๆ เลยเถิดไปถึงการถามเรื่องยานพาหนะ

.

“แล้วลักษณะรถที่พวกเขาใช้ล่ะคะ? , ลักษณะจุดเกิดเหตุด้วย? , พี่เห็นรึเปล่า?”

.

“ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ แต่เหตุการณ์มันเกิดขึ้นตรงหัวมุมถนนห่างจากตึกเราไปไม่กี่ร้อยเมตรเอง! ถ้าคุณหนูมิวท์สะดวกผมจะพาลงไปดูเดี๋ยวนี้เลยก็ยังได้!”

.

กระชากแขนโดยพลัน จะรออะไรอยู่ล่ะ! มิวท์รีบลากตัวเขาเข้าไปในลิฟท์ด้วยกันโดยทันที!

 

กลับหน้าหลัก ตอนก่อนหน้า