หลังจากเพลิดเพลินกับขนมหวานแล้ว ทั้งสามคนก็ไปที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อซื้อน้ำ เนื่องจากว่าคนรอต่อแถวจ่ายเงินเยอะมาก เฉียวโม่หยูจึงให้พี่เลี้ยงและลั่วลั่วยืนต่อแถวรอขณะที่เธอเดินไปหยิบขวดน้ำ

ทันใดนั้นเด็กสาวแต่งตัวตามแฟชั่นหลายคนเดินผ่านลั่วลั่วไปที่เคาน์เตอร์ VIP ข้างๆเขา มีภาพโฆษณาขนาดใหญ่ของชิงหว่านชวงติดอยู่ที่ทางเข้าเคาน์เตอร์นั้น

เด็กผู้หญิงคนหนึ่งถามขึ้นว่า “มีใครได้ดูละครเรื่องใหม่ของชวงชวงป่ะ?”

“ฉันได้ดูแล้วเมื่อคืน เธอสวยมากเลย!” เด็กหญิงอีกคนตอบ

“ใช่ ใช่ ชวงชวงและราชาเย่ พวกเขาดูดีมาก น่าเสียดายที่ออกอากาศอาทิตย์ล่ะครั้ง เซ็งมากที่ต้องรอ”

“ใช่ เดี๋ยวนี้ละครชอบฉายอาทิตย์ล่ะครั้ง ไม่มีทางเลือกเราทำได้แต่รอ เออ ว่าแต่นักแสดงหน้าใหม่ที่ชื่อเฉียวโม่หยูที่ออกมาเมื่อวานน่ะ!”

ได้ยินดังนั้นลั่วลั่วหันไปมองกลุ่มเด็กสาวทันที

“พวกเธอพูดถึงคนที่แสดงเป็นรักแรกของราชาเย่ใช่ป่ะ? ฉันว่าเธอดูสวยดีนะ”

“หมายความว่ายังไง ‘ดูสวยดี’? เห็นครั้งแรกก็รู้แล้วว่าแม่นี่เป็นนังจิ้งจอกชัดๆ! และรู้ไหมว่าแฟนๆเรียกหล่อนว่าอะไร? พวกเขาบอกว่าหล่อนเป็นแสงจันทร์สีขาวของผู้ชายทุกคน!”

“แต่ฉันก็รู้สึกทึ่งจริงๆนั่นแหละตอนที่เธอออกมาตอนแรก ฉันอยากรู้ว่าเธอไปทำศัลยกรรมที่ไหน ฮ่า ฮ่า เธอไม่เคยออกรายการไหนเลย นี่เป็นละครเรื่องแรกของเธอป่ะ?”

“อาจจะใช่ ถ้าเธอได้แสดงร่วมกับเย่เป่ยเฉิงและยังได้รับบทเป็นรักแรกของเขา บางทีเธออาจจะนอนกับผู้ชายเพื่อให้ได้บทมาก็ได้!”

“จริงอ่ะ?”

“ก็ใช่น่ะสิ ผู้หญิงแบบเธอมักชอบทำเรื่องยุ่ง ถ้าเฉียวโม่หยูถูกขับออกจากตระกูลแล้วเธอจะได้บทนักแสดงหญิงลำดับสามมาได้ยังไง เธอมันก็เป็นแค่ผู้หญิงสกปรกๆ มีค่าแค่รองเท้าของชวงชวงเท่านั้น!”

ลั่วลั่วยืนอยู่ห่างจากเด็กสาววัยรุ่นกลุ่มนี้ประมาณสองสามเมตร ดังนั้นเขาจึงได้ยินบทสนทนาทั้งหมด เขาไม่เข้าใจว่าสิ่งที่เด็กสาวพูดหมายถึงอะไรแต่เขารับรู้ได้ว่าเด็กสาวพูดไม่ดีเกี่ยวกับแม่ของเขา เมื่อได้ยินพวกเธอเอ่ยถึงเฉียวโม่หยู

ลั่วลั่วกำกำปั้นเล็ก ๆ ของเขาด้วยความโกรธ

เนื่องจากหญิงสาวในชุดสีแดงยังไม่หยุดพูดเรื่องเลวร้ายเกี่ยวกับแม่ของเขา เด็กชายหันไปหาพี่เลี้ยงและพูดว่า“ ป้าฮะ ลั่วลั่วอยากได้กล้วย!”

พี่เลี้ยงของเขามักจะเอาน้ำและผลไม้ติดตัวมาด้วยเพื่อให้เด็กชายทานเป็นของว่างยามที่พวกเขาออกไปข้างนอก เธอหยิบกล้วยออกมาจากกระเป๋าเป้สะพายหลังแล้วก็ปอกเปลือกออกให้เขา

เด็กน้อยดูเหมือนจะหิวจริงๆ เขาอ้าปากกว้างแล้วกัดคำใหญ่ เคี้ยวและกลืนมันจนหมด เขากัดกล้วยเร็ว ๆ อีกหลายคำจนกระทั่งเขายัดคำสุดท้ายเข้าไปในปากเล็กๆของเขา

ด้วยความกลัวว่าเขาจะสำลัก พี่เลี้ยงหยูหันไปหยิบขวดน้ำออกมาจากกระเป๋า จังหวะที่เธอจะเปิดฝาขวดออก เด็กน้อยก็หายไปแล้ว

เธอตื่นตระหนกและมองไปรอบๆพลางตะโกนเรียก

“ลั่วลั่ว! ลั่วลั่ว!”

ในขณะนั้นมีเสียงดัง 'ปัง' ฉับพลันตามด้วยเสียงกรีดร้องของเด็กสาว เมื่อพี่เลี้ยงหยูหันกลับมาเธอเห็นเด็กผู้หญิงสวมชุดสีแดงอยู่ห่างออกไปเพียงสามเมตรเหยียบเปลือกกล้วยก่อนที่จะล้มลงบนพื้นในท่าประหลาดๆ

และใกล้กับจุดที่เธอล้มเป็นป้ายโฆษณา ร่างเล็ก ๆ ของลั่วลั่วซ่อนตัวอยู่หลังป้ายขณะที่เขาพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะกลืนกล้วยเข้าไปในปากของเขา