บางทีฉันอาจจะหวังว่าวันนี้จะไม่มีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้นก็ได้

 

เอาล่ะ ความหวังเหล่านั้นกำลังจะพังทลายลง

 

"มิซึกิ"

 

"คะ-ครับ!?"

 

มิซึกิขึ้นเสียงด้วยความประหลาดใจ

 

 หลังจากที่ถูกเรียกเป็นครั้งแรกในรอบหลายนาที

 

มิซึกิมองฉันด้วยสีหน้าประหม่าเล็กน้อย

 

 ฉันจึงชี้ไปที่กระท่อมพักแรมที่สร้างอยู่ในสวนสาธารณะ

 

"ไปกันเถอะ"

 

"...โอเค"

 

มิซึกิกิเดินตามไปอย่างว่าง่าย

 

เรามาถึงกระท่อมไม้หลังหนึ่ง คล้ายกับศาลาพักผ่อน

 เป็นโครงสร้างเรียบง่าย มีเพียงหลังคาและเสา

 

 เชื่อมต่อโดยตรงกับด้านนอก

 

 มีรั้วกั้นระหว่างกระท่อมกับด้านนอก แต่สูงไม่ถึงเมตร

 ยืนอยู่ข้างนอกก็มองเห็นข้างในได้อย่างชัดเจน

 

ภายในกระท่อมมีม้านั่งไม้ แต่จุคนได้ไม่ถึงสิบคน พื้นที่แคบมากขนาดนั้น

 

ฉันเข้าไปข้างใน วางผ้าขนหนูที่นำมาวางบนม้านั่งตัวหนึ่ง

 ถอดชุดวอร์มและกางเกงในออกจนเหลือแค่เท้า

 

 จากนั้นก็นั่งลงบนผ้าขนหนู

 

 

อวัยวะเพศที่โผล่พ้นออกมาอาบไปด้วยเหงื่อ

 มีกลิ่นทางเพศที่ไม่อาจบรรยายได้ แม้จะไม่มีใครอยู่รอบๆ

 

 แต่ความตึงเครียดและความรู้สึกผิดจากการ

เผยอวัยวะเพศของตัวเองกลางแจ้งก็ทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาก นอกจากนี้

 

 สายลมยามเช้ายังทำให้รู้สึกดีที่ได้สัมผัสอวัยวะเพศของฉัน

 

เขาจ้องมองมิซึกิอย่างเหม่อลอยกับพฤติกรรมแปลกๆ

 ของฉันที่จู่ๆ ก็เผยอวัยวะเพศออกมา ฉันพูดอย่างไม่ใส่ใจว่า

 

 "มิซึกิกิ อย่านั่งเฉยเฉย รีบทำให้ไอ้นั่นเสร็จเร็วๆ

 แล้วปล่อยให้ฉันรู้สึกดีขึ้นเถอะ ยังไงเธอก็เป็นคู่ขาฉันอยู่แล้ว"

 

พูดจบฉันก็ดีดนิ้วไปที่อวัยวะเพศที่แข็งตัวของเขา

 

มิซึกิทำหน้าบูดบึ้งด้วยความรังเกียจทันที

 

 แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธหรือขอให้ฉันหยุด

 ดูเหมือนเขาจะได้เรียนรู้บทเรียนแล้ว

 

มิซึกิถอนหายใจ ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน มองไปรอบๆ อย่างสงสัย

 

 เขาก็คุกเข่าลงและเผชิญหน้ากับอวัยวะเพศของฉัน

 

แต่เขาไม่ขยับเขยื้อน

 

ขณะที่ฉันจ้องมองเขาอย่างเงียบๆ มิซึกิกิก็ถามฉันด้วยสีหน้าสับสน

 

"...ฉันควรทำยังไงดี?"

 

"นายจะทำอะไรก็ได้"

 

"นายจะทำอะไรก็ได้..."

 

"ได้สิ อะไรก็ได้ที่เธอต้องการ เธอลูบไล้ด้วยมือก็ได้ เธอเลียด้วยลิ้นก็ได้

 เธออมไว้ในปากก็ได้ เธอนวดด้วยหน้าอกก็ได้

 หรือแม้แต่สอดใส่เข้าไปในช่องคลอดก็ได้ ทำอะไรก็ได้ที่เธอต้องการ"

 

เมื่อมิซึกิได้ยินแบบนั้น เธอก็จ้องมองมาที่ฉันราวกับอดไม่ได้

 

 แต่ฉันกลับมองกลับไปในแววตาของเธออย่างใจเย็น

 

เมื่อมิซึกิเห็นฉันเป็นแบบนั้น เธอจึงกัดริมฝีปากและก้มหน้าลง

 

 เธอยังคงมองอวัยวะเพศของฉันอยู่เป็นระยะๆ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรต่อ

 

อวัยวะเพศของฉันที่ตื่นเต้นกับการได้สัมผัสมันเป็นครั้งแรกกลางแจ้ง

 ค่อยๆ สูญเสียความแข็งลง

 

หลังจากที่ไม่ได้ขยับตัวประมาณสองนาที

 

 ฉันก็ถอนหายใจเสียงดังอย่างตั้งใจ

 ไหล่ของมิซึกิกระตุกอย่างรุนแรง

 บางทีเธออาจจะคิดว่าฉันจะดุเธอ

 

เมื่อมองมิซึกิแบบนั้น ฉันจึงลุกขึ้นยืนและใส่ชุดชั้นในกับชุดวอร์มกลับคืน 

 

ฉันครางในใจด้วยความอึดอัดจากกางเกงในเปียกเหงื่อ

 ฉันจึงพูดกับมิซึกิด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย

 

"ฉันจะกลับบ้าน เธอจะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ"

 

เมื่อเห็นฉันเตรียมตัวจะกลับบ้าน มิซึกิก็กระพริบตาด้วยความสับสน

 

แล้วเธอก็อ้าปากค้างอย่างลังเล

 

"แน่ใจเหรอ?"

 

"ใช่ ถ้าฉันอยู่กับเธอต่อไปอีก

 ฉันคงไม่มีเวลาไปโผล่ในจิมิของฮานะ คาเร็นหรอก"

 

"เอ๊ะ? แต่ แต่..."

 

มิซึกิดูแปลกใจและพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง

 

 ฉันจึงถามเขากลับอย่างเย็นชา

 

"แต่?"

 

"ถ้าฉันจะแทนที่ฮานะ คาเร็น..."

 

"ใช่ นั่นแหละที่เธอพูดทางโทรศัพท์เมื่อวาน

 แล้วเธอเพิ่งทำอะไรให้ฮานะ คาเร็น เหรอ?"

 

ฉันบอกเขาด้วยสายตาว่าเขาคงยังไม่ได้ทำอะไร

 

 แต่มิซึกิขมวดคิ้วและเบือนหน้าหนี

 

จากนั้นเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า

 

"ถ้าเธอบอกฉันว่าต้องทำยังไง..."

 

"โง่จริง ทำไมฉันต้องอธิบายทุกอย่างให้เธอฟังอย่างละเอียดด้วย

 เธอบอกว่าจะเป็นเพื่อนเซ็กส์กับฉัน

 แต่เธอกลับไม่แม้แต่จะหาทางเอาใจผู้ชายเลย"

 

"ไม่มีทาง...!"

 

เมื่อเห็นมิซึกิพูดราวกับจะบอกว่าไม่มีทางที่เขาจะหาข้อมูลได้

 ฉันก็เลยหัวเราะออกมา

 

"เธอฟังดูเหมือนตัดสินใจเรื่องใหญ่โตทางโทรศัพท์เมื่อวานนี้

 แต่ฉันเดาว่ามันก็แค่พูดเล่นๆ น่ะ น่าเสียดายจัง อ้อ

 ฉันรู้ว่าเธอเป็นคนแบบนั้นตั้งแต่ที่ทิ้งฮานะ คาเร็น เมื่อวานแล้ว"

 

"ฉันไม่ได้ทิ้งเธอนะ ฮานะ คาเร็น!"

 

"เปล่า ฉันต่างหากที่ทิ้ง เธอทิ้งฉัน 

แล้วเธอก็มองฉันเงียบๆ หลั่งในตัวเอง

 แม้กระทั่งตอนนี้เธอก็รู้ว่าจะหลั่งในฉัน แต่เธอกลับไม่ทำอะไรเลย"

 

ถ้านี่ไม่ใช่การทิ้ง แล้วจะเรียกมันว่าอะไรได้อีกล่ะ

 ฉันพูดพลางยิ้มให้มิซึกิอย่างอ่อนโยน

 

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันมั่นใจว่าฮานะ คาเร็นจะต้องดีใจแน่ๆ"

 

"...หมายความว่ายังไงคะ?"

 

"ฮานะ คาเร็นเป็นห่วงคุณ เธอคงโล่งใจที่รู้ว่าคุณหนีรอดเพราะเห็นแก่ตัว

 ฉันมั่นใจว่าเธอจะบอกว่าจะทำเต็มที่เพื่อคุณและบีบช่องคลอด

ให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ ช่องคลอดของเธอรู้สึกดีมากๆ ข้างใน

 เมื่อวานฉันไม่มีเวลาและเสร็จได้แค่ครั้งเดียว แต่วันนี้ฉันตื่นเช้าเลยมีเวลา 

ฉันจะเสร็จข้างในเธออย่างน้อยสามครั้ง"

 

ขณะที่ฉันพูดอยู่นี้ ฉันมองมิซึกิด้วยสายตาเยาะเย้ย

 

"ถ้าคุณทำให้ฉันเสร็จ ฮานะ คาเร็น

คงมีของต้องแบกน้อยลงอย่างน้อยหนึ่งอย่าง

 แต่ฉันคิดว่าคงไม่มีประโยชน์ที่จะบอกคุณแบบนั้น

 เมื่อวานคุณเรียกฉันว่าขี้ขลาด แต่คุณนั่นแหละขี้ขลาดตัวจริง คุโจ มิซึกิ"

 

พูดจบฉันก็หันหลังเดินออกจากกระท่อมพัก

 

การที่การเคลื่อนไหวของฉันหยุดชะงักกะทันหันนั้น

ไม่ได้เกิดจากความตั้งใจของฉัน

 

มิซึมิกิเกาะมือขวาของฉันไว้แน่นและไม่ยอมปล่อย

 

มิซึมิกิพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

 

"เอ่อ ฉันจะทำอย่างตั้งใจ ฉันจะทำ... อย่าเพิ่งกลับบ้าน"

 

"นายแค่พูดเล่นใช่ไหม?"

 

"คราวหน้า ฉันจะทำอย่างตั้งใจ"

 

เมื่อได้ยินดังนั้น ฉันจึงหันไปหามิซึกิและกอดอก

 

นั่นเป็นสัญญาณว่าฉันจะไม่ทำอะไรเลย

 

เมื่อรู้ตัว มิซึกิก็หน้าแดงก่ำ

 

 คุกเข่าลงตรงหน้าฉันและเอื้อมมือไปจับเอวทั้งสองข้างของฉัน

 

แล้ว...

 

"ขอโทษนะ..."

 

พูดจบมิซึกิก็ดึงกางเกงชั้นในและชุดวอร์มของฉัน

ลงมาจนถึงต้นขา ปลายอวัยวะเพศของเขา

สัมผัสแก้มของมิซึกิเบาๆ ขณะที่มันยื่นออกมา

 

มิซึกิดูเหมือนกำลังจะร้องไห้ แต่เขารู้ว่านี่เป็นโอกาสสุดท้าย

 

 เขาเม้มริมฝีปากแน่นและค่อยๆ จับอวัยวะเพศด้วยมือขวา

 

"...อืม...กลิ่นเหม็น ร้อน...ลื่น...ไม่สิ น่าขยะแขยง..."

 

มิซึกิคงเผลอพ่นคำพูดที่ตรงไปตรงมาและ

ไร้เดียงสาเกี่ยวกับอวัยวะเพศของเขาออกมาโดยไม่รู้ตัว

 

การเคลื่อนไหวของมือของมิซึกินั้นแทบจะเหมือนเด็กๆ

 

 ในแง่ของเทคนิคการช่วยตัวเอง เขาค่อยๆ

 แหย่ผิวของอวัยวะเพศอย่างขี้อาย ลากไปตามสัน

 

 และสัมผัสที่แกนอวัยวะเพศซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่กลับรู้สึกจั๊กจี้เล็กน้อย

 

ถึงกระนั้น

 

 เขาก็ยังรู้สึกตื่นเต้นกับสถานการณ์ที่มีเด็กสาวมัธยมปลาย

มาช่วยบริการอวัยวะเพศของเขาในสวนสาธารณะในยามเช้าตรู่

 

 อวัยวะเพศของฉันก็ค่อยๆ ชี้ขึ้นด้านบนเหมือนงูที่กำลังตั้งท่า

 

พอเห็นแบบนี้ มิซึกิก็เงยหน้ามองฉันด้วยสีหน้าสับสนและสับสน

 

"เอ่อ มันใหญ่ขึ้นแล้ว แต่..."

 

"เธอพูดถูก เธอทำให้มันใหญ่ขึ้น

 ความรู้สึกเป็นยังไงนะที่ทำให้เจ้าโลกแข็งด้วยมือตัวเอง?"

 

"...!"

 

ฉันพูดอย่างหยอกล้อ

 

 มิซึกิที่ยังคุกเข่าอยู่มองขึ้นมาที่ฉันด้วยสายตาขุ่นเคือง

 

แต่เขาก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็วและหันกลับไปมองเจ้าโลกตรงหน้าอีกครั้ง 

กลับมาทำกิจวัตรแบบงุ่มง่ามต่อ

 

"อืม...อืม...อ่า มันกระตุก...ตรงนี้ แบบว่า...?"

 

มิซึกิยังคงกระตุ้นเจ้าโลกของฉันต่อไป

 พึมพำกับตัวเองขณะที่สำรวจมัน

 

 ฉันสัมผัสได้ถึงความเฉลียวฉลาดของเขาในการเคลื่อนไหวของเขา

 

พูดจริงๆนะ ถ้าเป็นฉันเมื่อสิบวันก่อน ฉันคงหลั่งออกมาแล้วตอนนี้

 

อย่างไรก็ตาม หลังจากได้สัมผัสประสบการณ์เซ็กซ์กับฮานะ คาเร็น

 

 ฉันก็รู้สึกยากที่จะถึงจุดสุดยอดด้วยแรงกระตุ้นที่มิซึกิมอบให้

 

มันแข็งขึ้น แต่ไม่ได้นำไปสู่การหลั่ง มันยังคงเป็นแบบนี้อยู่พักหนึ่ง

 

เมื่อเวลาผ่านไป ฉันเริ่มชินกับการกระตุ้นครั้งแรก

 และอวัยวะเพศของฉันที่ชี้ขึ้น ก็ค่อยๆ ชี้ลง

 

ดูเหมือนว่ามิซึกิจะเข้าใจสิ่งที่ฉันหมายถึงเช่นกัน

 เธอสัมผัสอวัยวะเพศของฉันอย่างบ้าคลั่ง แต่มันไม่ยอมชี้ขึ้น

 

 

 ฉันมองลงไปที่มิซึกิที่กำลังพยายามอย่างหนัก

ที่จะทำให้อวัยวะเพศแข็งตัวด้วยใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยน้ำตา

 ฉันครุ่นคิดว่าจะทำอย่างไรต่อไป