เธอหยุดคิด นิดนึง 

หยุดร้องให้แม้จะมีเสียงสะอื้นตามมาบ้าง แล้วตอบเราว่า

"มายไม่รู้สึกผิดที่แย่งแฟนคุณแม่ เพราะอาต่อเขาทำกับมายถูกต้องดีแล้ว 

แต่มายแปลภาษาความรักของเขาผิดเอง

 เพราะมายขาดพ่อมาแต่เด็กเลยไม่ฉลาดในเรื่องนี้

 แต่มายทั้งรู้สึกผิดและเสียใจที่ตีตัวออกห่างจากอา

 ประเมินความรักของอาที่ให้มายผิดไป นี่คือเรื่องที่มายเสียใจมากที่สุด"

"ถ้าน้องมายคิดแบบนี้ น้องมายเลิกเสียใจได้แล้ว เพราะอาก็รู้สึกผิด

 ที่ให้ความรักกับมายน้อยเกินไป จนน้องมายขาดความมั่นใจ

 ต้องไปแสวงหาความรักเพิ่มเติมจากที่อื่น

 อาต่างหากที่ต้องขอโทษมายในเรื่องนี้"

"จริง นะมาย อาหยกอกหักเพราะมาย ตั้งแต่มายกลับบ้านวันแรกแล้ว

 แต่เราไม่ได้เล่าให้เธอฟัง เพราะเราไม่รู้ว่าอาเรา

 จะคิดเป็นเรื่องเสียศักดิ์ศรีหรือป่าว ที่ถูกเธอทิ้งไป เธอเข้าใจหรือยัง"

"จริงนะหยก จริง นะค่ะอา อาไม่โกรธมายนะค่ะ

 อายังรักมายเหมือนเดิมใช่ไหมค่ะ มายขอโทษ ต่อไปมายจะเชื่อฟังอา

 ไม่ดื้อแล้วจริงๆ จะไม่โมเมไม่ฉีกสัญญาทิ้งแล้วค่ะ

 อายกโทษให้มายนะค่ะ"

"เฮ้อ.....อาเรายิ้มไม่หุบเลยมาย ไม่เห็นเหรอ"

"ไปอาบน้ำก่อนนะน้องมาย เดี๋ยวไปหาอะไรทานข้างล่างกัน"

"อาทำไมรู้ว่ามายหิวค่ะ"

"ก็อาเค้าอกหักมาก่อนเธอนี่จ๊ะ ประสบการณ์เพียบ"

     น้องหยกทำเป็นถอนหายใจ

 เป็นความหมายว่ามีคนมาแย่งส่วนแบ่งความรักเธอไปอีกแล้ว

 ส่วนน้องมายยิ้มออก กอดเราแน่นแกว่งตัวไปมา

 แปลว่ามายรักอามากๆเลย แล้วเธอก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเข้าห้องน้ำไป

 ส่วนเราอยู่กับน้องหยก จึงเข้าไปโอบกอดหอมเธอที่ตีนผม

"อาขอโทษนะหยก ที่ไปสนใจรถป้ายแดงต่อหน้าหยก หยกไม่ว่านะจ๊ะ"

"หยกไม่ว่าค่ะอา หยกก็แค่อิจฉารถป้ายแดงของอานิดหน่อยเอง

 แล้ววันนี้จะขับไปเที่ยวก็ได้นะค่ะ

 ไปเข้าอู่ซ่อมมาหลายวันคงจะคิดถึงกันแย่เลย

 เดี๋ยวหยกจะรีบนอนก่อนค่ะ อาไปหาอะไรในตู้เย็นทานกับมายเองนะค่ะ"

"จ๊ะน้องหยก"

     เรากอดเธอเดินสักสามก้าวไปส่งที่เตียง แล้วนั่งข้างๆเธอให้เธอนอน

 เธอกุมมือเราไปจับสัมผัสเล่นอยู่ที่ช่วงล่องกลางหน้าอกเธอ

 และเธอก็มีรอยยิ้มให้เราสม่ำเสมอ ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ใด

 สักครู่น้องมายก็เดินออกจากห้องน้ำมา นุ่งผ้าเช็ดตัวน่ารัก

 เธอเดินไปหยิบชุดกระโปงนอนคล้ายของน้องหยก

 สวมใส่เสร็จดึงผ้าเช็ดตัวออก ป้ายน้ำหอมนิดหน่อย

 แล้วชวนเราไปหาอะไรทานข้างล่าง

"หยกกับอา... จะพามายไปทานอะไรข้างล่างจ๊ะ

 มายหิวมากจริงๆค่ะ ไปกันค่ะ..."

"เธอลองไปค้นดูในตู้เย็นดูนะมาย เราจะนอนแล้ว ดึกแล้วไม่ลงไปแล้ว

 ช่วยเหลือตังเองนะจ๊ะ ให้อาพาไปละกันนะ"

"ไม่เป็นไรจ๊ะหยก เราจัดการเอง แต่พรุ่งนี้เราไม่ไปโรงเรียนนะ

 ลาบอกอาจารย์ให้ด้วยนะ บอกเราไม่สบายละกันนะจ๊ะหยกนะ"

"ได้จ๊ะมาย เธอพักหน่อยก็ดี ร้องไห้จนตาบวมหมดแล้ว แล้ว

 เรียกจิตวิญญาณอากลับมาให้ได้นะ เธอเอาไปทำหาย ต้องหามาคืน"

     น้องหยกพูดปูทางรักให้เราเสมอ

 แม้บางครั้งจะขัดต่อความรู้สึกตัวเองอยู่บ้าง

 เราจึงบอกลาเธอด้วยการก้มไปกอดแล้วหอมแก้มเธอ ราตรีสวัสดิ์

 เดินนำหน้าน้องมายลงไปที่ตู้เย็น น้องมายคงเก็บกดอะไรไว้นาน

 พออยู่กับเราสองคน เธอพูดวนเวียนไม่ยอมหยุด โดยสรุปคือคิดถึงอา

 พร้อมจับต้องตัวเราอยู่ตลอด ตามจังหวะโอกาสที่ได้อยู่ใกล้ชิดกัน เธอ

 เปิดตู้เย็นหาโน่นหานี่ อย่างละนิดอย่างละหน่อยทานพอกันหิว

 พร้อมทำท่ามาใส่ปากให้เราทานด้วย

"อารู้ไหม มายแทบขาดใจแล้วที่ไม่ได้พบอา มายเข็ดมากเลย

 เจออะไรพอให้เกาะเกี่ยวได้ มายก็เกาะไปหมด

 แต่ไม่เคยทำให้ลืมอาได้เลยนะค่ะ อามีเวทมนต์อะไรหรือป่าวค่ะ

 ทำไมมายถึงเป็นแบบนี้ได้น้า.....แต่ก็ดีเหมือนกันนะค่ะ

 ทำให้รู้ว่าตัวเองรักอามากแค่ไหน อาทานน้ำผลไม้ไม๊ค่ะ เดี๋ยวมายรินให้

 มายเริ่มอิ่มแล้ว ไปนั่งคุยกันให้หายคิดถึงนะค่ะ"

     น้องมายเอาน้ำผลไม้ให้เราดื่ม

 แล้วกอดเอวจูงไปที่ห้องรับแขกพากันนั่งที่โซฟา

"อากอดมายหน่อยซิค่ะ

 ช่วยละลายความคิดถึงอาให้มายหน่อยนะค่ะ น้า...."

"น้องมายจะหยุดเรียนพรุ่งนี้แน่หรือ อาไม่อยากให้มายหยุดเรียนนะ

 ไปอีกวันเดียวก็ได้พักเสาร์อาทิตย์แล้วนะ"

     น้องมายกอดเราไม่ปล่อย

 เธอคงต้องการที่พึ่งทั้งทางกายทางใจอยู่มาก

 เธอเป็นเด็กขาดความอบอุ่นจริงๆ จิตใจไม่มั่นคงซักเท่าไร จากที่ผ่านมา

 การกระทำของเธอได้บอกกับเราว่า เธอพร้อมเสมอกับใครก็ได้

 ที่ให้ที่พึ่งเธอได้ แต่ตอนนี้เธอมีแต่เราเท่านั้น

 ที่จะช่วยให้เธอรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาได้บ้าง เห็นแล้วให้สงสารเธอยิ่งนัก

 อารมณ์ใคร่ของเราวันนี้มันไปไหนหมดนะ

 ฤาเพราะพึ่งมีความสุขกับน้องหยก ก่อนที่เธอจะมา

 ทั้งๆที่วันนี้เธอก็แต่งตัวเร้าใจไม่น้อย

"อาค่ะ มายไม่ได้แคร์ว่าตาบวมไม่สวย ไปโรงเรียนไม่ได้หรอกนะค่ะ

 แต่ตอนนี้สภาพจิตใจมายป่วยหนักมาก มากกว่าคนป่วยจริงๆซะอีก

 ทั้งเรื่องภายในครอบครัวมายเอง และตัวมายที่ประพฤติผิดต่ออา

 มายเชื่อว่าอาก็ต้องรับรู้ความรู้สึกของมายได้

 แต่ถ้าอาบอกให้มายไปโรงเรียนพรุ่งนี้จริงๆ มายก็จะไปค่ะ"

     น้องมายพูดเสร็จทำท่าลุกจะไปนอนเพื่อไปโรงเรียน

 เราจึงต้องคว้ามือเธอไว้ เพราะเรารู้สึกถึงความเจ็บช้ำในใจเธอได้จริงๆ

 อย่างที่เธอพูด เธอไม่กล้าแม้จะงอนเราก่อนทำท่าลุกจะไปนอน

 ใจเธอบอบช้ำจริงๆ เหมือนเราที่บอบช้ำวันนี้ ตอนคุยกับเธอที่โรงเรียน

 เราจึงดึงเธอมากอดด้วยสงสารเธอจับจิตจับใจ

 น้ำตาเธอไหลพรากทันทีด้วยกอดนั้น

"อาขอโทษนะมาย ความหวังดีของอามันใช้ไม่ถูกที่ถูกเวลาจริงๆ

 อาขอโทษ อาขอโทษ พรุ่งนี้มายนอนหลับให้สบายเต็มที่เลย

 ไม่ต้องกังวลใดๆทั้งสิ้น ส่งน้องหยกเสร็จอาจะแวะซื้ออาหารมาทานกันนะ 

แล้วมายบอกกับใจตัวเองบ่อยๆนะ ว่าอาคนนี้ ถ้ายังไม่เห็นมายถึงฝั่ง

 จะไม่ให้มายต้องอยู่โดดเดี่ยวแน่นอน

 อารับรองจะเป็นเพื่อนกายเพื่อนใจให้มายไปตลอดไป

 จนกว่าจะเห็นมายของอาปลอดภัยแล้ว 

หรือตลอดชีวิตอาเลยก็ยังได้นะ เข้าใจไหม"

     น้องมายฟังเราพูดจบ เธอปล่อยโฮ

 ร้องให้ใหญ่อีกครั้งเหมือนตอนเย็นที่เราคุยกัน

 แต่น้ำตานี้กับยังประโยชน์ให้เธออย่างใหญ่หลวง

 เหมือนความอบอุ่นทั้งหลายที่เธอไม่เคยรู้สึกว่ามี แต่ตอนนี้เธอมีแล้ว

 อ้อมกอดเธอ กอดเราแน่นสนิทใจกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ที่ไม่มั่นใจว่า

 เธอจะถูกทอดทิ้งไปในวันไหนหรือเมื่อไร เรารู้ดี

 จึงปล่อยให้เธอปลดปล่อยอารมณ์ไปกับน้ำตานั้นอย่างเต็มที่

 โดยไม่ห้ามให้เธอหยุดร้อง ได้แต่กอดเธอ เอามือลูบไล้ศีรษะเธออยู่ไปมา

     หลังจากบรรยากาศเงียบไปได้สักพัก

 น้องมายอารมณ์ดีขึ้นจนเห็นได้ชัด กลับมาเป็นคนเดิมอย่างมั่นใจ

 เธอหัวเราะแหะๆเริ่มเล่นกับเราแบบไม่มีสิ่งใดค้างคาใจอีกต่อไป

 เธอกระซิบข้างหูเราว่า "สงสัยวันนี้คงไม่ได้เสียวกับอา น้ำตาตกทั้งวัน"

 เราเลยสวมบทเล่นกับเธอ ให้เธอได้มั่นใจต่อไปว่า

 ยกนี้ความรักชนะความใคร่ใสสะอาด

 ความใคร่เป็นของแถมให้กับความรักเท่านั้น

"ไหนๆ ใครว่าไม่เสียวฮะ มันเศร้าอะไรกันนักหนา 

ไปทำอะไรมา เอามาดูหน่อยซิ"

     เราทำเป็นเสียงเขียว เล่นกับเธอ พร้อมกับทำท่ารวนลามเธอ

 ด้วยการเอามือไปเปิดกระโปงชุดนอนเธอแล้วลูบคลำไปทั่วในสิ่งซ่อนเร้น

ที่อยู่ ภายใต้ร่มผ้า เริ่มจากแก้มก้นที่เหย้ายวนใจของน้องมาย

 เรื่อยไปในทุกที่ ที่เป็นจุดไวต่อสัมผัสรัก

 น้องมายหัวเราะคิกคักชอบใจในบทบาทของเรา

 โอนอ่อนให้เราได้ลูบคลำตามใจปรารถนา

 จนเสียงหัวเราะค่อยๆจางหายไป โดยมีอารมณ์ใคร่ค่อยๆเข้ามาแทนที่

 เธอเริ่มมีความรู้สึกกับสัมผัสของมือเรา ขนลุกเกลียวหน้าออกสีชมพู

 มีเสียง"อุ้ย"เบาๆเป็นบางครั้ง เรานั่งลงโซฟา

 ปล่อยให้เธอยืนจับขมวดเสื้อยกขึ้น

 ให้ดอกไม้เธอออกมารับสัมผัสน้ำค้างที่เราพรหมให้

 เธอแหงนหน้าดูฟ้า มือหนึ่งจับอยู่ที่ไหลเรา

 มือหนึ่งของเราลูบไล้อยู่ที่แก้มก้นเธอ อีกมือหนึ่งเลื้อยไปที่ดอกไม้งาม

 ที่มีหยาดน้ำค้างค่อยๆเพิ่มมากขึ้น ปากก็พรหมจูบอยู่บริเวนท้องน้อย

 สะโพก อ้อมไปถึงแก้ก้น ตัวเธอไหวไปมา บางครั้งก็ประชิดคิดสู้

 บางครั้งก็ถอยไม่เป็นท่า เราเลื่อนตัวเองจากที่นั้งบนโซฟามาอยู่ที่พื้น

 หวังจะพรหมจูบเจ้ากุหลาบงามของเธอให้ถนัด

 ทันที่ที่ปากและลิ้นหอมสูดดมลงไปที่เนินนั้น เธอสะดุ้งหน้าตาเหยเก

 เอามือมาถอดเสื้อกระโปรงตัวเองออกทางศีรษะ

 เผยสองเต้างดงามชูชันดูแข็งแกร่ง

 มาล่อใจเราให้ออกจากเนินสวรรค์ของเธอ เพื่อเธอจะได้มีเวลาหายใจ