ตอนนี้มันไม่สนใจแล้วว่าใครเป็นคนแอบเอากล่องพัสดุ

มาวางหน้าบ้านมันเมื่อเช้า ที่มันสนใจก็คือผู้ชายในหนังมันเป็นใคร

 ใครกันที่มาหักหน้าแอบมาเย็ดเมียมันแบบนี้

"ไอ้ยอด"มันตวาดเรียกสมุนคู่ใจ พร้อมกับเอ่ยคำสั่งด้วยเสียงเหี้ยมเกรียม 

"มึงไปสืบมาสิว่าไอ้เหี้ยอาร์ตนี่มันเป็นใคร

 มันแอบมาเย็ดเมียกู มันต้องตาย!!"

ซอยเอกพล 12

 หรืออีกชื่อหนึ่งที่ชาวบ้านเรียกกันจนติดปากว่าซอยเด็กแวนซ์

 จัดว่าเป็นเขตอาชญากรรมขั้นรุนแรงที่สุดเขตหนึ่งในกทม.

 เนื่องจากสภาพซอยที่ค่อนข้างเปลี่ยว

 เสาไฟนั้นถูกกลุ่มเด็กแวนซ์ที่คึกคะนองทุบจนแตกละเอียด

 ทำให้ยามค่ำซอยแห่งนี้มืดมากราวกับป่าช้า

 ผู้คนในซอยต้องอยู่กันอย่างหวาดผวาว่าจะต้องเจอดีเมื่อไหร่

 ถ้าโชคดีพวกเขาก็จะถูกจี้ปล้นเอาทรัพย์ธรรมดา

 ถ้าโชคร้ายก็ถูกฉุดไปรุมโทรมรวมไปถึงฆ่าชิงทรัพย์เป็นประจำ

 แม้ชาวบ้านจะร้องเรียนไปที่สน.กี่ครั้ง

 แต่ก็แค่เพียงทำให้ซอยสงบได้พักเดียว

 ก่อนจะกลับมาอันตรายใหม่เผลอๆก็หนักกว่าเดิมด้วยซ้ำ

 ทำให้ชาวบ้านทนอยู่ไม่ไหว ต้องพากันย้ายข้าวของออกไปจนหมด

 จนสุดท้ายทั้งซอยก็มีแต่เด็กแวนซ์

 ซอยที่มืดมิดยามราตรีบวกกับกลุ่มทรชนที่ซุกซ่อนในความมืด

 ทำให้ซอยนี้ดูน่ากลัวราวกับนรกก็ไม่ปาน

แต่ ..... ถึงซอยจะถูกมองว่าเป็นแดนนรกแต่มันก็ไม่เคยเงียบเหงา

 แต่ละวันจะมีเด็กแวนซ์ 20-30

 คนเข้าออกตลอดเวลาเพราะว่าลึกไป

ในซอยจะมีบ้านอยู่หลังหนึ่งที่ยังมีคนอาศัยอยู่

 มันเป็นบ้านเดี่ยวชั้นเดียวที่จัดแต่งแบบรกๆ

 มันเป็นบ้านที่มีเนื้อที่ค่อนข้างกว้างขวาง 

ทำให้สามารถรองรับคนได้เยอะๆ

 มันเป็นบ้านที่พวกเด็กแวนซ์มักมาชุมนุมกันเสมอ มันเป็นบ้านของ 'ไอ้ปืน'

"ว่าไงไอ้ยอด ที่กูให้มึงไปทำได้เรื่องไหมว่ะ"

 ไอ้ปืนร้องลั่นบ้านเมื่อเห็นไอ้ยอดสมุนคู่ใจเดินเข้ามา

 มันเป็นคนชอบส่งเสียงดังมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว

 เพราะมันคิดว่าทำแบบนี้มันดูมีอำนาจดี

"นี่ครับพี่ปืน" ไอ้ยอดลวงรูปขึ้นมา 6 ใบวางตรงหน้า 

"เด็กมหาลัยบางกอกบัณฑิตที่ชื่ออาร์ต

 ที่มันมีรูปร่างพอๆกับในหนังก็มีไอ้ 6 คนนี้แหละครับ"

 ไอ้ยอดพยามส่งเสียงเบาที่สุดเมื่อพูดถึงหนัง

 หนังที่นังเกดเมียลูกพี่มันไปเย็ดกับชายแปลกหน้า

 เพราะคำคำนี้มันเป็นสวิทช์ชั้นดี

 ที่พร้อมจะจุดระเบิดชายตรงหน้าได้ทุกเมื่อ

"ดี กูจะไปถามอีเกด" ไอ้ปืนคว้ารูปทั้ง 6 ใบเดินเข้าห้องนอนข้างในทันที

สภาพภายในห้องที่เหม็นคลุ้งไปด้วยกลิ่นบุหรี่ 

กลิ่นกระดาษฟรอยด์เผาไฟ กลิ่นเหล้าราคาถูก และกลิ่นน้ำกาม

 บนฟูกกลางห้องมีร่างของผู้หญิงคนหนึ่งนอนอยู่

 ทั้งตัวเธอโดนราดด้วยน้ำกามจนร่างกายขาวโผลน

 รูหีรูตูดเธอก็มีน้ำกามไหลออกมาตลอดเวลา

 บ่งบอกว่าถูกใช้งานมาอย่างหนัก ตามเนื้อตัวก็มีรอยช้ำเป็นจ้ำๆ

 ไหนจะรอยฟันที่ฝังตัวตามหัวนมอีกหลายรอย

จนแยกไม่ออกว่าเป็นของใครบ้าง

 แม้ตอนนี้เธอจะหลับสนิทแต่ร่างกายยังสั่นระริกบ่งบอกว่าถึงขีดจำกัดแล้ว

สภาพแบบนี้แม้แต่ไอ้ยอดที่เป็นเด็กแวนซ์สุดถ่อย

ยังต้องกลืนน้ำลายด้วยความกลัว

 ตรงกันข้ามกับลูกพี่มันที่ยืนยิ้มอย่างสะใจ

"พวกมึงใครใช้ให้หยุดว่ะ ไอ้ห่า! ทำไมไม่เย็ดอีนี่ต่อล่ะ"

 ไอ้ปืนที่เห็นว่าภาพตรงหน้ายังไม่สะใจพอตะโกนมาอีกรอบ

 ทำเอาพวกเด็กแวนซ์ในห้องมองหน้ากันเลิกลัก

 แต่ไม่ทันที่จะมีใครทำอะไร ไอ้ยอดก็ร้องขึ้น

"อีเกดไม่ไหวแล้วน่ะพี่"

 เมื่อเห็นลูกพี่หันมองหน้าอย่างขัดใจมันก็รีบให้เหตุผลต่อ 

"พี่ตั้งใจจะขายมันให้เจ๊ใหม่ไม่ใช่เหรอ เกิดมันตายขึ้นมาพี่จะอดเงินน่ะ"

ไอ้ปืนสบถมาคำนึง

 ที่ไอ้ยอดพูดมันก็ถูกเกิดอีเกดตายมันก็ไม่มีผู้หญิงไปให้เจ๊ใหม่

 ไอ้ธุรกิจจัดหาหญิงไปส่งเลาจ์ชั้นสูงของมัน

ก็จะหมดความน่าเชื่อถือกันพอดี

 ไอ้ปืนเดินเข้าไปหาร่างบางตรงหน้าช้าๆก่อนจะเตะเข้าท้องน้อยอย่างแรง 

"ตื่นไอ้แล้วอีกระหรี่!"

ไอ้ปืนจัดการจิกผมนังเกดขึ้นมาช้าๆ

 ทำให้หญิงสาวต้องร้องด้วยความเจ็บปวด ไหนจะพึ่งจุกจากโดนเตะเมื่อครู่ 

ไหนจะเจ็บจากการโดนดึงผมอีกทำให้เธอร้องไห้ออกมาไม่หยุด

 ซึ่งมันสร้างความรำคาญให้ไอ้ปืนอย่างมาก

 มันก็เลยตอบแทนหญิงสาวตรงหน้าด้วยการฟาดฝ่ามือ

เข้าไปที่แก้มของเธออย่างแรง ได้ผล อีเกดเงียบทันที

"มึงบอกกูมา! ไอ้เหี้ยตัวไหนที่มึงไปเอากับมันมา"

 ว่าแล้วไอ้ปืนก็ปารูปทั้ง 6 ใบใส่หน้าอีเกดทันที 

"รีบบอกมาจะได้จบๆ กูจะได้ปล่อยมึงไป"

อีเกดหันมามองชายตรงหน้าอย่างดีใจ

 ก่อนจะรีบหยิบรูปทั้ง 6 ใบขึ้นมาดู 

ถึงแม้เหตุการณ์ในวันนั้นเธอจะจำได้ลางๆ

 แต่ใบหน้าของชายหนุ่มที่มอบรสสวาทสุดรัญจวนใจ

ให้เธอนั้นเธอไม่มีวันลืมเด็ดขาด 

และแน่นอน 1ใน6นั้นมีรูปนายอาร์ตอยู่ด้วย

 เธอจึงส่งมันให้ไอ้ปืนได้อย่างแม่นยำ "ไอ้นี่แหละพี่ปืน ......

 พี่จะปล่อยเกดจริงๆน่ะ"

"ใช่สิจ๊ะน้องเกด" ไอ้ปืนลูบหัวหญิงสาวตรงหน้าอย่างอ่อนโยน 

"ก็ปล่อยมึงจากที่นี่แล้วเอาไปขายให้เลาจ์เจ๊ใหม่ไงล่ะจ๊ะ ฮ่าฮ่าฮ่า"

 พูดจบไอ้ปืนก็ลุกขึ้นหัวเราะอย่างสะใจ

 ทิ้งให้หญิงสาวร้องไห้ราวกับจะขาดใจในชะตากรรมตัวเองอยู่กลางห้อง

"ไปลากคอมันมานั่งยางเลยไหมพี่"

 ไอ้ยอดเอ่ยขึ้นหลังจากมันสองคนออกมานอกห้องแล้ว

"แค่นั้นมันยังน้อยไป"ไอ้ปืนพูดอย่างเหี้ยมเกรียม "

มึงให้คนคอยตามมันไว้ แล้วก็สืบเรื่องของมันมาให้มากที่สุด 

กูอยากรู้เรื่องของมันทุกเรื่อง

 กูจะได้หาวิธีที่จะทำให้มันเจ็บปวดทรมานที่สุดให้สมกับที่มันมาเย็ดเมียกู"

ไอ้ปืนมองรูปใบนี้อีกครั้งพร้อมกับตาลุกวาวด้วยความแค้น

"ไอ้อาร์ต ............."

"ไอ้อาร์ต" เสียงเพื่อนสนิทของเขาตะโกนมาแต่ไกล

 ทำให้ชายหนุ่มที่นั่งอ่านอะไรเพลินๆถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ 

"มานั่งทำเหี้ยไรเงียบๆว่ะ" ไอ้ตุ๋นพูดจบพร้อมกับนั่งลงข้างๆ

 พร้อมกับพาไอ้ภาคไอ้ภูมิ

 ไอ้สองคู่แฝดที่หน้าตากวนเท้าเหมือนกันมานั่งข้างๆ

"เออ .... พวกมึงมาก็ดีแล้ว กูสงสัยว่ะเด็กมหาลัยเรามันซุบซิบอะไรกันว่ะ" 

นายอาร์ตพูดจบพร้อมกับหันไปมองรอบๆ

 ตอนนี้แต่ละโต๊ะจับกลุ่มซุบซิบอะไรสักอย่างกันทั่วหน้า

"อ้าว ... มึงยังไม่รู้เหรอว่ะ" ไอ้ภูมิร้องเสียงสูง

 "น้องขวัญ ที่อยู่นิเทศปีสองตายแล้วน่ะเว้ย"

"แล้วเขาว่ากันว่าคนที่ฆ่าก็คือฆาตกรโรคจิตที่ออกข่าวอยู่เนี่ย"

 ไอ้ภาคเองก็ช่วยเสริมคู่แฝดอีกแรง

"เวอร์แหละพวกมึง .... ฆาตกรโรคจิตเหี้ยอะไรพูดอย่างกับหนังการ์ตูน

 มึงก็เห็นน้องขวัญแต่งตัวนี่หว่า เอ็กซ์เหี้ยๆ

 แต่งแบบนี้ก็เลยเจอพวกหื่นฉุดมากกว่า"

นายอาร์ตร้องตอบ

"ควย .... พวกมึงคุยเหี้ยไรกันเนี่ย พูดจาให้สมกับเป็นกลุ่มเราหน่อยดิว่ะ"

 ไอ้ตุ๋นร้องตัดบท 

"มึงเห็นน้องพีชที่พึ่งโอนหน่วยกิจมาเปล่าว่ะ

 เหี้ยเอ๊ยยยย กูไม่เคยเจอเด็กปีหนึ่งคนไหนน่ะต่อให้เด็กซิลก็เถอะ

 โคตรเอ็กซ์เท่าน้องเขาเลยว่ะ นมงี้ ตูดงี้ อย่างใหญ่ เฮ้ย ไอ้อาร์ต

 คนนี้กูจองน่ะเว้ย มึงอย่าจีบ"

"เอ้า ...... แล้วน้องหญิงมึงอ่ะ" นายอาร์ตถามเพื่อนสนิท

"อ้อ .... น้องหญิงมันโดนป๋านพเรียกไปพบว่ะ" ไอ้ภาคตอบแทน 

"เสร็จป๋าแน่ๆ มึงเองก็ไม่น่าคิดมากน่ะเว้ย

 ได้เย็ดหญิงร่วมกับอาจารย์นี่มันได้บุญน๊า"

ไอ้ตุ๋นโดนแซวแบบนี้ก็ได้แต่ฮึดฮัดด้วยความโมโห

 ในขณะที่ทั้งโต๊ะหัวเราะอย่างเฮฮา

แต่เสียงหัวเราะของนายอาร์ตก็ต้องเงียบลง

เมื่อเขาเห็นภาพที่อยู่ตรงหน้า ภาพของหญิงสาวผมสีเงินสะดุดตา

 กำลังนั่งอ่านหนังสืออย่างสบายอารมณ์

 แสงแดดที่ตกกระทบผิวเธอทำให้

ผิวเธอส่องประกายออกมาอย่างประหลาด

 นี่สิน่ะที่เขาว่ากันว่าผู้หญิงสวยๆจะเปล่งออร่าออกมาได้

 แม้อาร์ตจะเจอผู้หญิงสวยๆมาเยอะแต่ก็ไม่เคยเห็นใครที่ออร่าแรงเท่านี้

 และพอเขารู้สึกตัวอีกที เขาก็มายืนอยู่หน้าโต๊ะเธอซะแล้ว

"เอ้า คุณอาร์ต ....." วิเวียนฉีกยิ้มหวานให้ชายตรงหน้าอย่างเป็นมิตร

 ยิ้มแบบนี้แหละที่ทำเขาใจละลายทุกครั้งที่เขาได้เห็น

 ยิ้มนี้แหละที่ตราตรึงราวกับมีเวทย์มนต์

ที่เปลี่ยนเขาจากเสือผู้หญิงขั้นเทพให้กลายเป็นลูกไก่ตัวน้อย

ที่ไม่ประสีประสาอะไรเลย

"วิเวียนจำผมได้ด้วยเหรอ ดีเลย จะได้ไม่ต้องเสียเวลาเริ่มจีบใหม่"

 แต่ถึงจะเป็นลูกไก่ ก็เป็นลูกไก่แจ้ล่ะว่ะ หุๆๆ

"พี่อาร์ตเราโคตรไวเลยว่ะ กูยังไม่เห็นเลยน่ะว่าน้องคนนั้นมานั่งตอนไหน" 

ไอ้ภาคบ่นอุบอิบตามสไตล์

 โดยมีไอ้ภูมิคอยตั้งข้อสังเกตอยู่ข้างๆ