ผมเริ่มมีอารมณ์จินตนาการถึงสาวน้อยที่กอดผมอยู่

ในรูปแบบที่ไม่มีเสื้อผ้า สาวน้อยคนนี้ผมเป็นคนเปิดซิงเธอ

  และผมยังจำทุกครั้งที่มีอะไรกะเธอได้ดี  

เธอเป็นหนึ่งในที่สุดของผม

  ผมคิดเรื่อยเปื่อยแต่ส่วนล่างผมเริ่มตอบสนอง

  ถ้ากอหญ้าลดมือต่ำลงมานิดเดียว คงรู้ว่าผมคิดอะไร

   "คิดถึงพี่ก้องจัง หลังๆเบื่อกอหญ้าแล้วสิ ไม่โทรมาเลยนะ"

   "ม่าย มันมีหลายเรื่อง คิดถึงกอหญ้าตลอดแหละ เลี้ยวซ้ายนี่นะ.."

   ผมขี่รถวนไปวนมา จนเห็นป้ายว่า "ดอยสุเทพ 13 กิโล" 

   "เฮ้ย กอหญ้า นี่เราจะไปไหนกันอ่ะ"

   "ไหว้พระไงพี่ ดอยสุเทพ..."

   "โอ๊ย กว่าจะถึงเย็นแล้วหรือเปล่า วัดปิดแล้วม้าง...."

   "โหย พี่ก้องอ่ะ...คนกรุงเทพ จะรู้เหรอ เชื่อกอหญ้าสิ..."

   โอ้ว กอหญ้า....พี่อยากไปถึงห้องเร็วๆ

  จะได้แสดงความคิดถึงกะกอหญ้า

  แต่น้องพามาแล้วผมก็ตามใจขับรถมอไซด์ขึ้นดอยไป

  เรามาถึงดอยสุเทพตอนเกือบห้าโมงแล้ว

  กอหญ้าพาขึ้นวัดไปไหว้พระธาตุก่อนที่จะเดินมาชมวิวเมืองเชียงใหม่

  ผมแอบดูกอหญ้าตลอด เธอคือเด็กน่ารักเสมอ

  กระโดดโลดเต้นเหมือนเด็กๆ สดใสน่ารักเหลือเกิน

  กอหญ้ามีความจำเพาะพิเศษที่ไม่เหมือนผู้หญิงของผมคนอื่นๆ

   กอหญ้ามายืนเกาะรั้ว ดูเมืองเชียงใหม่ตอนใกล้ค่ำ ชี้ให้ผมดูสนามบิน

  ผมยืนใกล้เธอมาก ใกล้จนได้กลิ่นของกอหญ้า

  ผมอยากโอบกอดเธอ แต่ติดที่ว่าตรงนี้เป็นวัด

  ผมไม่น่าทำเรื่องแบบนี้ที่นี่

   "กลับเหอะ... เดี๋ยวมืดแล้วขี่ลงยาก"

   "น่า.....พี่ก้อง กอหญ้าอยากมานานแล้ว 

 ไม่มีใครพามาตอนเย็นเลย เดี๋ยวรอฟ้ามืดนิดนึงนะ

 อีแปบเดียว น่า...ตรงนี้โรแมนติกดีนะพี่ก้อง"

   ผมตามใจเจ้าบ้าน...จนเจ้าหน้าที่วัดมาไล่เราออกไป

 เนื่องจากจะปิดวัดแล้ว ฟ้าจากโพล้เพล้เริ่มมืดลง  

จนต้องเปิดไฟรถ มันมืดมากน่ากลัวจริงๆ 

 ผมค่อยๆขี่ลงมาจนถึงพื้นราบ

  เธอพาผมเลี้ยวมากินข้าวต้มใกล้ๆกับโรงพยาบาลสวนดอกหรือไงนี่หละ   

กอหญ้าคุยเล่าเรื่องสารพัด ผมรู้ว่าเธอกะพี่สาวไม่ค่อยถูกกัน

  ก็ธรรมดา พี่ต้นข้าวรู้ดีว่าผมเป็นของกอหญ้า

  เธอไม่ค่อยอยากยุ่งกะผมแถมพยายามหลบหน้าอีกต่างหาก   

   "ไหนว่ามีเรื่องอยากคุยกะพี่นานๆไง"

   "อืมม์ ไว้ไปคุยที่บ้าน"

   โอ้ว นั่นคือเวลาที่ผมรอคอย กอหญ้าขอขี่เอง

 เธอบอกว่ามืดแล้วเธอบอกทางไม่เก่งเดี๋ยวขับเองเร็วกว่า

  ผมเลยได้นั่งซ้อนสาวน้อยของผม

   ผมกอดกอหญ้าจากด้านหลังอย่างใกล้ชิด

  ส่วนล่างผมดันเข้ามาจนถึงก้นเธอ

  ติดแค่กางเกงยีนคงปิดบังความชั่วร้ายของผมเอาไว้

 ทำให้กอหญ้าไม่รู้สึกกะมันมากนัก

   ผมคิดไปถึงตอนที่เราสองคนไม่ใส่เสื้อผ้าแล้ว

   กอหญ้าขับรถมาแป๊บเดียวก็ถึง 

 ผมเดินตามขึ้นไปห้องของสองพี่น้อง ทันทีที่ประตูปิดลง

  ผมดึงกอหญ้ามาจูบอย่างหนักหน่วงรุนแรง ผมคิดถึงเธอมากๆ

   "โอ๊ย...พี่ก้องงงงง เบาๆก่อนดิ กอหญ้าตัวเหม็นนะพี่ ยังไม่อาบน้ำเลย"

   "พี่คิดถึงกอหญ้ามากๆอ่ะ เดี๋ยวอาบทีหลังนะ"

   ผมไม่รอให้กอหญ้าพูดอะไรอีก หน้าผมซุกลงไปที่ซอกคอ

  หอมกลิ่นเด็กสาวที่ผมคิดถึงฟอดใหญ่

  กอหญ้าขนลุกด้วยความเสียวจากผู้ชายที่แม้เธอจะคุ้นเคยมาแล้ว

  แต่เวลาที่ห่างหายนานไปหลายเดือน

ทำให้เราสองคนเหมือนเป็นคนแปลกใหม่อีกครั้ง

  กอหญ้ากำลังละลายภายใต้อ้อมแขนผม

  เธอยอมผมทุกอย่างไม่ว่าจะกอดจะจูบจะหอม

  ผมเริ่มเอามือบีบนมที่เริ่มชัดเจนขึ้นแล้ว

  กอหญ้ารู้ดีว่าการชวนผมมาเจอเธอสองต่อสอง ต้องจบแบบนี้

  แต่เธอไม่คิดว่าจะเป็นเดี๋ยวนี้ตอนนี้ 

 ผมผลักกอหญ้าลงบนโต๊ะกินข้าว มือผมดึงกระโปรงของนักเรียน ม 6 ขึ้น  

จนเห็นกางเกงในสีขาวน่ารัก ไม่ต้องถามถึงควยผมเลย

  มันวอร์มอัพมาตั้งแต่ซ้อนรถกอหญ้าแล้ว

  ตอนนี้มันแข็งอัดแน่นในกางเกงยีน ผมทนกับอารมณ์ตัวเองไม่ได้

 ยิ่งกอหญ้าเป็นหนึ่งในสาวที่ผมอยากมีอะไรด้วยมากที่สุด

  ผมถึงกะควบคุมอารมณ์ความอยากไม่ได้เลย  

ผมเล่นอย่างเร่าร้อน ซึ่งกอหญ้าตอบรับแทบไม่ทัน

  ผมดึงกางเกงในเธอออก และเอานิ้วบุกทะลวงเข้าไป 

   "โอ๊ย..พี่ อย่า กอหญ้าเจ็บ พี่ก้องคะ 

 เบาๆกะกอหญ้าหน่อยนะ กอหญ้ากลัวอ่ะพี่"

   "ไม่ต้องกลัวแล้ว กอหญ้า เราเจอกันมาหลายครั้งแล้ว

  นี่พี่ไม่เจอกอหญ้ากี่เดือนแล้วอ่ะ ไม่คิดถึงพี่เลยเหรอ"

   "คิดถึงสิพี่ แต่ โอ๊ยพี่...เบาๆหน่อย"

   ตอนนี้ผมไม่ไหวแล้ว

  ผมขอเอาควยเข้าตัวกอหญ้าก่อนแล้วกัน...แล้วค่อยคุยกันแล้วกัน

  ผมถอดเข็มขัดออก รูดกางเกงยีนลงแค่ให้มันพ้นทาง

  ตามมาด้วยกางเกงใน ลำควยผมพอพ้นจากที่คุมขัง

  มันแสดงตัวเต็มที่ กอหญ้าได้ยินผมถอดเข็มขัด

  เธองงกับการกระทำอันรวดเร็วและหื่นกระหายของผม

  ผมผลักกอหญ้านอนราบลงกับโต๊ะ

  ผมรู้ดีว่ากอหญ้าต้องเจ็บแน่เพราะผมยังปลุกเธอไม่เต็มที่

  กอหญ้ายังไม่พร้อม แต่ตอนนี้ผมทนไม่ไหวแล้ว

  ปลายควยผมมาอยู่ที่ปากทางกอหญ้า

  ผมกดลงไปมันฝืดคับแน่นและทำท่าจะเข้าไม่ได้ ผมยังกดลงอีกครั้ง

  กอหญ้าร้องลั่น น้ำเสียงแสดงความเจ็บปวดอย่างมาก

   "กอหญ้าใจเย็นๆนะ..น้องพี่ ถ่างขาออกนะ เดี๋ยวเข้าได้"

   "พี่ก้องน่ะหละ ใจเย็นๆ โอ๊ย กอหญ้ายังไม่พร้อมนะพี่..."

   "นะ พี่คิดถึง ทนไม่ไหวแล้ว อยากเข้าตัวกอหญ้าใจจะขาดแล้วอ่ะ"

   แล้วผมก็ไม่ฟังอะไรอีก ผมกดควยลงไปหนักๆอีกครั้ง

  มันแทรกสอดผ่านรูหีที่ฟิตแน่นและไม่ยินยอมพร้อมใจเท่าไรนัก

  มันทำให้การเข้าไปของผมเกิดความเจ็บปวดมากมาย

  ผมอัดอีกครั้งแต่ควยผมเพิ่งผ่านเข้าไปได้แค่หัวเท่านั้น

  กอหญ้าตาเหลือกลานเมื่อผมยังพยายามยัดมันลงไปอีก

   ผมกดแขนของสาวน้อยติดกับโต๊ะ

 และเอาแขนผมดันขาของกอหญ้าให้สูงขึ้น

  มันช่วยให้หีกอหญ้าชัดเจนขึ้น

  แต่มันก็ยังไม่ช่วยให้ผมเข้าไปได้ง่ายดายนัก

   ผมนึกเจ็บใจที่โยนเป้ผมไปไกลตัวมาก ในนั้นมีเจล

  ตัวช่วยสำหรับกอหญ้า ถ้าผมถอนไปตอนนี้คงเสียจังหวะ

  ผมเลยเลือกจะกดน้องม 6 ของผมต่อไป

  มันเคลื่อนที่เบียดเข้ารูอันฟิตแน่นได้อย่างช้าเหลือเกิน

  กอหญ้าต้องยอมเจ็บเพื่อพี่หน่อยนะ

"โอ๊ยพี่ เจ็บบบบบบบ ฮืออออ พี่ก้องเป็นอะไรไป พี่ก้องๆๆๆ พอก่อน

 กอหญ้าไม่ไหวแล้วนะ พี่ โอ๊ย ฮือๆๆๆ"

"ทนหน่อยๆ นะ เดี๋ยวน้ำของกอหญ้าก็มาแล้ว"

   ผมกดลงไปอีกครั้ง มันเข้าไปได้อย่างมากก็อีกนิ้วเดียว

  แต่มันสร้างความเจ็บมากมายให้กอหญ้า 

   "เพี๊ยะ..."

   กอหญ้าตบหน้าผมอย่างแรง

  มันแรงพอที่จะกระชากผมหลุดจาก

อารมณ์โคตรเงี่ยนและความหน้ามืด สาวน้อยน้ำตานองหน้า

  ส่วนล่างของผมหดลงจนมันหลุดออกมาจากตัวของเธอ

  ทุกอย่างกำลังถอยกลับที่ตั้ง สติผมเริ่มกลับมา 

 ผมทำอะไรลงไปวะเนี่ย...

  ผมปล่อยมือออกจากแขน

กอหญ้าที่ผมบีบแน่นเกือบ 5 นาทีจนแดงเป็นรอยมือ  

ส่วนล่างของกอหญ้าแดงจัด

  มันคงใกล้ฉีกแล้วหากผมยัดเยียดมันลงไปอีกครั้งเดียว

  ผมคงได้เปิดซิงเห็นเลือดกันอีกหน ผมมันบ้าอะไรวะเนี่ย

   "พี่ก้องอ่ะ อย่าทำกะกอหญ้าแบบนี้สิ กอหญ้าไม่ชอบแบบนี้

  กอหญ้าชอบความนิ่มนวลของพี่นะ พี่เป็นอะไรไปอ่ะคะ ฮือๆๆๆ"

   "กอหญ้าพี่ เออ.... พี่ขอโทษ"   

ผมก้มลงไปจูบสาวน้อยของผม แต่เธอเบือนหน้าหนี

  กอหญ้าคงหมดอารมณ์และโกรธผมไปแล้ว

   เกมกามล่มสลาย...ทั้งที่มันยังไม่ได้เริ่ม

   ผมลุกขึ้นจากตัวเธอ

 เก็บอาวุธที่ตอนนี้ไม่มีอานุภาพหลงเหลืออยู่ลงในกางเกง

  ผมหยิบกางเกงในกอหญ้ามาใส่ให้

  นี่เป็นครั้งแรกที่สาวน้อยโกรธผม ผมดึงเธอขึ้นจากโต๊ะ

  เอามือป้ายน้ำตาจากแก้มที่น่ารักของเธอออก

  ผมหน้ามืดเกินไปจนลืมไปว่ากอหญ้าชอบแบบไหน

   น้ำตาเธอไหลไม่หยุด เธอไม่พูดอะไรอีกเลย

  ผมกอดเธอแน่นๆอีกครั้งจนผมสัมผัสถึงหัวใจที่เต้นรุนแรงของกอหญ้า

   เธอคงเสียใจ   

เฮ้อ..ผมแม่ง เหี้ยจริงๆ

   "พี่ขอโทษ เอาหละ มาๆๆ คืนนี้ให้พี่นอนที่เดิมใช่มั๊ย หน้าทีวี"

   "พี่ก้อง กอหญ้าไม่อยากเป็นที่ระบายของพี่นะ กอหญ้าชอบพี่ รักพี่

  อยากให้พี่ทำกะกอหญ้าดีๆ ไม่ใช่แบบนี้นะคะ

  กอหญ้ายอมพี่ทุกอย่างทุกครั้งแหละ...พี่ก้อง"

   ผมดึงสาวน้อยมากอดอีกครั้ง คืนนี้ผมคงต้องชักว่าวเองแน่ๆ 

   "พี่ขอโทษ พี่คิดถึงกอหญ้ามากเกินไปจนพี่ควบคุมตัวเองไม่ได้

  เอาหละ...ถ้ากอหญ้าต้องการ พรุ่งนี้พี่ก็จะกลับกรุงเทพหละ

  ขอโทษจริงๆนะ"

   ผมพูดอะไรออกไปอีกเนี่ย

  เด็กสาวร้องไห้หนักกว่าเดิมและเป็นฝ่ายที่เข้ามากอดผม