บทที่ 744 สนใจแค่ว่าจะมีเรื่องสนุกให้ดูหรือไม่

นี่จึงเป็นเหตุผลที่เธอมาบ้านหยูเซียงเหลียนเพื่ออวดสร้อยทองที่ฉินหรูเยว่ซื้อให้

ใครจะไปรู้ว่าหยูเซียงเหลียนมีสร้อยทองมากกว่าหนึ่งเส้น!

“ได้ค่ะ เราจะไปตรงเวลาแน่นอน!” หูชื่อเหวินตอบรับด้วยรอยยิ้ม จากนั้นก็หันกลับไปกอดแขนหยูเซียงเหลียนแล้วพูดว่า “แม่คะ ฉันเพิ่งเห็นว่าร้านค้าศิลปะและหัตถกรรมเอาพวกเครื่องประดับทองมาขาย ฉันจะพาแม่ไปซื้อกำไลทองพรุ่งนี้นะคะ!”

หยูเซียงเหลียนจับมือหูชื่อเหวิน “แม่ไม่เอาหรอกลูก ของพวกนั้นที่ลูกซื้อให้ก่อนหน้านี้แม่ยังใส่ได้ไม่หมดเลย แค่ใส่สร้อยคอเส้นนี้ก็พอแล้ว!”

แม่ของเสี่ยวฉวนมองทั้งสองคนคุยกันแล้วก็โมโหจนกัดฟัน ‘ของพวกนั้น’ หรือ?!

สะใภ้ใหญ่ตระกูลหยินซื้อเครื่องประดับทองให้แม่สามีมากแค่ไหนกันแน่?

เธอเคยไปดูเครื่องประดับที่ร้านค้าศิลปะและหัตถกรรม กำไลทองเส้นใหญ่ๆ หนักตั้ง 20-30 กรัม ราคาเป็นพันหยวนเลยนะ!

ไม่ได้การ เธอต้องไปคุยกับฉินหรูเยว่เรื่องนี้ ดูสิ ลูกสะใภ้บ้านอื่นเขาซื้อกำไลทองให้แม่สามีแล้ว!

ลูกชายของเธอดีขนาดนี้ ฉินหรูเยว่ที่เป็นม่ายได้แต่งงานกับเขาก็ต้องเอาใจแม่สามีให้มากๆ สิ!

เมื่อคิดได้แบบนี้ แม่เสี่ยวฉวนก็ทนไม่ไหว ร้อนใจลุกขึ้นแล้วพูดว่า “เซียงเหลียนฉันคงต้องขอตัวกลับก่อน อย่าลืมมางานแต่งนะ!”

“ได้ค่ะ เราจะไปถึงที่นั่นตรงเวลาแน่นอน!” หยูเซียงเหลียนส่งแม่เสี่ยวฉวนที่ประตูแล้วกลับเข้าบ้าน

“สะใภ้ใหญ่อย่าซื้อสร้อยกำไลทองให้ฉันเลย ได้ยินไหม? มันแพง แล้วแม่ก็ทำงานทุกวัน ใส่แล้วไม่สบายสักเท่าไหร่!”

หูชื่อเหวินขับแขนหยูเซียงเหลียน “แม่คะ ฉันไม่ได้พูดไปอย่างนั้น แต่จะซื้อให้แม่จริงๆ!”

หูชื่อเหวินตั้งใจจะแอบซื้อให้หยูเซียงเหลียนอยู่พอดี แต่พอแม่เสี่ยวฉวนมาอวดรวยใส่แม่สามีของเธอ หญิงสาวจึงฉวยโอกาสนี้พูดออกมาตรงๆ

หูชื่อเหวินก็แค่อยากให้เธออิจฉา อยากให้เธอกลับไปแล้วรู้สึกกระวนกระวายก็เท่านั้น

ไม่คิดเลยว่าฉินหรูเยว่กับเสี่ยวฉวนจะได้แต่งงานกันจริงๆ

ชาติที่แล้วเท่าที่เธอรู้ฉินหรูเยว่น่าจะแต่งงานมาแล้วสองครั้ง ก่อนที่จะคบกับหูเต๋อหลิน ครั้งแรกกับสามีคนแรก และครั้งที่สองกับนักธุรกิจจากเมืองไห่ชือ

แล้วในชีวิตนี้เธอเพิ่มเสี่ยวฉวนมาอีกคนหรือ?

ถ้าฉินหรูเยว่พลาดสามีจากเมืองไห่ซื่อเพราะเสี่ยวฉวนล่ะก็ เธอจะต้องประสบกับความสูญเสียครั้งใหญ่

แม้ว่าสามีคนนั้นจะเสียชีวิตตั้งแต่อายุยังน้อย แต่เขาก็ทุ่มเทให้กับเธออย่างมาก อีกทั้งยังทิ้งมรดกก้อนโตให้เธอหลังจากเสียชีวิต

แม้ว่าสุดท้ายเธอจะล้มละลาย แต่เธอก็ยังมีชีวิตที่ดีอยู่ช่วงหนึ่ง!

หยูเซียงเหลียนยังคงบ่นต่อไป เธอเอาแต่พูดว่าไม่อยากได้กำไลทองหรือของพวกนั้น ที่เธอพูดเมื่อครู่ก็แค่ทนกับความอวดรวยของแม่เสี่ยวฉวนไม่ไหวก็เท่านั้น

หูชื่อเหวินรู้ดีว่าแม่สามีของเธอปกป้องเธอมาก ไม่ว่าคนอื่นจะพูดอะไร เธอก็จะคิดเสมอว่าไม่มีลูกสะใภ้บ้านไหนดีเท่าลูกสะใภ้ของเธอเอง ใครพูดอะไรก็เปลี่ยนความคิดเธอไม่ได้

ยิ่งคนอื่นมายุยงเธอเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งดีกับลูกสะใภ้ เพื่อให้คนพวกนั้นเจ็บใจเล่น

งานแต่งของเสี่ยวฉวนและฉินหรูเยว่จัดขึ้นในวันที่  15 พฤศจิกายน ที่โรงแรมตงฟางซึ่งดีที่ในเมืองเจียงเฉิง

โรงแรมแห่งนี้เพิ่งได้รับการปรับปรุงใหม่หลังการปฏิรูปและเปิดประเทศ ตอนนี้กลายเป็นโรงแรมที่ดีที่สุดไปแล้ว ถ้าใครได้จัดงานแต่งงานที่นี่สักสองสามโต๊ะ ก็ถือเป็นเรื่องที่น่าภูมิใจแล้ว

เจ้าสาวหลายคนถึงกับตั้งเงื่อนไขว่าต้องจัดงานแต่งงานที่โรงแรมตงฟาง

สมัยนี้การแต่งงานครั้งที่สองจะค่อนข้างธรรมดา เพราะพวกเขาอับอายเกินกว่าจะโพนทะนาไปทั่ว ส่วนใหญ่ก็แค่จัดงานเลี้ยงเล็กๆ กับญาติและเพื่อนฝูง แต่เสี่ยวฉวนกับฉินหรูเยว่กลับจัดงานใหญ่โต!

หูชื่อเหวินต้องการไปดูเรื่องสนุก ชาติก่อนเธอไม่ทันได้เห็นสองแม่ลูกตระกูลฉินได้รับกรรมมาก่อน ในชีวิตนี้เธอจึงหวังว่าจะได้เห็นหายนะในชีวิตของพวกเธอ

ตอนเช้าหูชื่อเหวินขอร้องให้หยูเซียงเหลียนเปลี่ยนชุดใหม่ที่เธอเพิ่งซื้อให้ แล้วก็ใส่กำไลทองเส้นใหม่ด้วย

ทั้งครอบครัวไปที่โรงแรมด้วยกัน

หูชื่อเหวินไม่ได้ตระหนี่ เธอให้เงินเป็นของขวัญแต่งงานถึง 50 หยวน

ในสมัยนี้เงิน 50 หยวนถือว่าเป็นของขวัญชิ้นใหญ่เทียบเท่ากับเงินเดือนหนึ่งเดือนเลยเดียว

สาเหตุหลักคือพวกเรามากันหลายคน เป็นครอบครัวห้าคน และเธอไม่ต้องการให้แม่ของเสี่ยวฉวนมาประชดประชันใส่ทีหลัง

สิ่งที่หูชื่อเหวินไม่คิดก็คือหูเต๋อหลินและหลี่หยงฟางก็มางานแต่งครั้งนี้ด้วย

แม้ว่าพวกเขาจะทะเลาะกับฉินหรูเยว่มาก่อน แต่ก็ยังมาร่วมงานแต่ง

หลี่หยงฟางมองฉินหรูเยว่ที่สวมเสื้อผ้าขนสัตว์สีแดงและกำลังต้อนรับแขกด้วยความไม่พอใจและพูดว่า

“ที่จริงแล้วฉันไม่ได้อยากมางานแต่งนี่เลย แต่ฉินหรูเยว่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และบังคับให้เรามาร่วมงาน ไม่รู้เธอคิดอะไรอยู่!”

จะคิดอะไรได้อีก? หูชื่อเหวินรู้จักฉินหรูเยว่ดี หลังจากเธอเสียหน้าเพราะหูเต๋อหลิน คราวนี้พอฟื้นตัวได้จึงอยากแสดงให้พวกเขาเห็นว่าไม่เพียงแต่เธอไม่ล้ม แต่เธอยังแต่งงานกับคนรวยอีกด้วย

หยินเหวินกั๋วบอกไว้ว่าเสี่ยวฉวนนำเงินกลับมาจากเสิ่นเจิ้นอยู่บ้าง แต่ไม่ได้มากขนาดนั้น แต่เขาใช้เงินอย่างฟุ่มเฟือย ทำให้เขาอื่นในแวดวงธุรกิจเจียงเฉิงคิดว่าเขาได้กำไรมหาศาลจากเสิ่นเจิ้น

นอกจากนี้เขายังบริจาคเงิน 10,000 หยวนให้กับรัฐบาล เพื่อสร้างภาพลักษณ์ว่าเขาร่ำรวยและมีอำนาจ ทำให้หลายคนต้องการร่วมธุรกิจกับเขา

ดังนั้นงานแต่งงานครั้งนี้ไม่ใช่งานแต่งทั่วไป แต่ยังเป็นงานสานสัมพันธ์ในวงการธุรกิจด้วย

ในช่วงสองสามปีแรกเสี่ยวฉวนใช้ภาพลักษณ์ที่เขาสร้างขึ้นมาดึงดูดพันธมิตรทางธุรกิจจำนวนมากและสร้างชื่อเสียงที่ดี

เพราะว่ามีนักธุรกิจในเจียงเฉิงน้อยมากในตอนนั้น ยังมีน้อยคนที่ประสบความสำเร็จจริงๆ พูดง่ายๆ คือพวกเขามีประสบการณ์น้อย

ทุกคนจึงคิดว่าการที่เสี่ยวฉวนกลับมาจากเมืองเสิ่นเจิ้น แน่นอนว่าต้องทำธุรกิจใหญ่ได้ ติดตามเขาไปย่อมไม่ล้มเหลว

ใครจะคิดว่าเสี่ยวฉวนจะเริ่มต้นธุรกิจในเสิ่นเจิ้นของเขาด้วยการเกาะผู้หญิงกิน

ฉินหรูเยว่ยังได้เชิญผู้นำโรงงานไม้แปรรูปมาด้วย แม้ว่าเหตุการณ์ก่อนหน้านี้จะไม่ใช่เรื่องที่ดี แต่เธอก็มองเห็นว่าไม้ยังคงทำเงินได้ดี ดังนั้นเธอจึงยังคงรักษาความสัมพันธ์เหล่านี้เพื่ออนาคตของเธอ

“ฉันได้ยินมาว่าฉินหรูเยว่กับเสี่ยวฉวนอยู่ในธุรกิจไม้ด้วยกัน เธอรับผิดชอบด้านสินค้า ส่วนเสี่ยวฉวนรับผิดชอบในการติดต่อลูกค้าทางใต้ ทั้งสองทำงานร่วมกันได้เป็นอย่างดี ได้ยินมาว่าเธอยังสร้างโรงเรือนเห็ดขนาดหกเอเคอร์ในหมู่บ้าน ซึ่งใหญ่กว่าของพวกเธออีก เธอสองคนต้องระวังอย่าให้ผู้หญิงคนนี้แย่งธุรกิจไปได้” หลี่หยงฟางบอกทุกอย่างที่ตัวเองรู้ให้หูชื่อเหวินทราบ

“ฉันรู้แล้ว!” หูชื่อเหวินคิดในใจ

เธอไม่สนใจเรื่องเรือนเพาะเห็ดของฉินหรูเยว่เลย เพราะหยินเหวินกั๋วได้เปิดโรงงานเห็ดเป็นของตัวเองแล้ว เขารู้ดีว่าในอนาคตจะมีคนปลูกเห็ดจำนวนมาก ต่อให้ฉินหรูเยว่ไม่ทำ คนอื่นก็จะทำอยู่ดี

ประเทศนี้ใหญ่มาก ตลาดเห็ดก็ใหญ่มากเช่นกัน พวกเขามีช่องทางการขายที่มั่นคง ฉินหรูเยว่ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อพวกเราเลย