ไม่ได้เด็ดขาด เธอจะต้องหาทางหยุดมัน! ทำให้พ่อเลิกวุ่นวายกับแม่ให้ได้ในชาตินี้ แม่ของเธอจะต้องไม่ได้แต่งงานกับพ่อของเธออีก ไม่อย่างนั้นประวัติศาสตร์อาจซ้ำรอย! ก่อนที่จะสายเกินไปเธอจะต้องขัดขวางการกลับไปของแม่ให้ได้!

เมื่อหวนนึกถึงรูปลักษณ์ของหยินเหวินกั๋วอีกครั้ง เขาเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลา ท่าทางเย็นชา คนแบบนี้มักจะทุ่มเทให้กับคนรักมากที่สุดใช่ไหมล่ะ?

เมื่อได้รักใครสักคนแล้วเขาก็จะเป็นคนรักเดียวใจเดียว อีกทั้งเขายังอายุมากกว่าแม่ไม่กี่ปีเท่านั้น นี่เป็นคู่ที่เหมาะสมกันจริงๆ

ในชีวิตที่แล้วพ่อมีอายุน้อยกว่าแม่หนึ่งปี เขามีนิสัยเหมือนเด็กๆ ไม่เช่นนั้นแล้วตอนอายุมากขึ้น เขาจะไปโดนแม่ลูกคู่หนึ่งหลอกเอาได้อย่างไร

เธอต้องดูว่าที่ไร่แห่งนี้จะมีผู้หญิงที่เหมาะกับพ่อไหม? เมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในโรงบ่มสุราวันนี้ประกอบกับคิดถึงเรื่องที่พ่อของเธอในชีวิตที่แล้วสร้างปัญหาและความลำบากให้ไม่รู้จักหยุดหย่อน หูชื่อเหวินก็รู้สึกปวดตับด้วยความโกรธ

ภาพที่ป้าหยิกเอวพ่อแล้วดุด่าเขาในชาติที่แล้วปรากฏขึ้นมาในหัว ตอนนั้นเมื่อพ่อเห็นป้าจะมีอาการหวาดกลัวราวกับหนูกลัวแมวอยู่ตลอดเวลาจวบจนกระทั่งป้าเสียชีวิตลง

พ่อจึงได้เป็นอิสระไม่มีใครคอยควบคุมเขาได้อีก

“ครืน!”

จู่ๆ ท้องฟ้าข้างนอกหน้าต่างก็มืดครึ้ม เมฆดำจำนวนมากรวมตัวกันปิดแผ่นฟ้าจนมืดมิด แสงสว่างวาบจากสายฟ้าฟาดเกิดขึ้นพร้อมกับเสียงฟ้าร้องดังสนั่น

ให้ตายเถอะ! หูชื่อเหวินตกใจ แต่ไม่นานก็สงบสติอารมณ์ลงได้ เธอหันไปมองความวุ่นวายของท้องฟ้าที่ด้านนอกหน้าต่าง

เป็นไปได้ไหมว่าเรื่องที่เธอคิดจะขัดขวางโชคชะตาของแม่และพ่อไม่ให้แต่งงานกันในชาตินี้ จะทำให้สวรรค์พิโรธจนกระทั่งแม้แต่ฟ้าฝนยังแปรปรวนขึ้นมา

แต่โชคชะตานี้เป็นหายนะชัดๆ เธอต้องหยุดมันให้ได้! ไม่อย่างนั้นแล้วชะตาชีวิตของเด็กๆ รุ่นหลังจะน่าเศร้ามากกว่านี้

ถ้าพ่อแม่ของเธอไม่ได้แต่งงานกันในชาตินี้จะดีกว่า ต่อไปทั้งคู่จะได้ไม่ให้กำเนิดเธอและบุตรสาวของเธอ

พอคิดถึงชาติก่อนที่ต้องแบกรับความโศกเศร้ามาถึงสองชั่วอายุคน ชีวิตที่หดหู่และยากลำบาก สุดท้ายเธอก็ป่วยเป็นโรคซึมเศร้าลูกสาวผู้น่าสงสารได้กลายเป็นที่ระบายอารมณ์ของเธอไป พอสงบใจลงได้ก็จะอุ้มลูกสาวร้องไห้ออกมาในยามค่ำคืน

หูชื่อเหวินยังจำเหตุการณ์ก่อนเสียชีวิตได้ทุกอย่าง เธอจึงมีความลังเลและสับสนเล็กอยู่บ้างแต่เมื่อคิดได้ก็โล่งใจมากขึ้น

ไม่สำคัญหรอกว่าเธอและลูกสาวจะได้เกิดมาหรือเปล่า!

เมื่อนึกถึงชีวิตตลอด 42 ปีที่ผ่านมานั้นช่างอ้างว้างและหนาวเหน็บขนาดไหน ก็พบว่ามันช่างน่าหดหู่เสียเหลือเกิน

ตั้งแต่เธอกลายเป็นหูลี่อิงในชีวิตนี้ ก็หวังว่าต่อไปในอนาคตเธอจะสามารถมีชีวิตอยู่เพื่อความสุขของตัวเองได้บ้าง

ทันใดนั้นเองโทรศัพท์มือถือก็ปรากฏขึ้นมาตรงหน้าเธอ

นี่คือ…

อย่าบอกนะ!ว่านี่คืออาการเห็นภาพหลอน?

จากนั้นเธอก็นึกได้ว่าสิ่งที่เรียกตัวเองว่าระบบบอกว่าจะสุ่มของขวัญให้เธอ หรือว่าจะเป็นโทรศัพท์มือถือเครื่องนี้?

หูชื่อเหวินเอื้อมมือไปปัดหน้าจอมันเลื่อนตามมือของเธอจริงๆ!

พี่ชายระบบ! ตอนนี้ฉันอยู่ในยุคที่ไม่มีทั้งไฟฟ้าและอินเทอร์เน็ต ทำไมคุณไม่ให้มิติวิญญาณกับเธอเพื่อทำสวนทำไร่ แต่กลับให้มือถือเครื่องหนึ่งที่ดูไร้ประโยชน์มาแทน?

หูชื่อเหวินปัดไปมาโดยไม่ได้ตั้งใจและเผลอเปิดแอพที่ชื่อว่า “ร้านขายของผู้ข้ามผ่านภพ” ระบบภายในนั้นคล้ายกับแอพพลิเคชั่นบางอย่างในชีวิตที่แล้ว ว้าว! มันสามารถซื้อของได้จริงๆ!

ตอนนี้หูชื่อเหวินมีความสุขมาก มีโทรศัพท์มือถือในมือเท่ากับว่ามีทุกอย่าง! แต่ถ้าซื้อของในนี้มันจะถูกส่งไปที่ไหนละ? มันคงจะไม่ได้ถูกส่งไปที่โลงศพของเธอใช่ไหม?

เมื่อนึกแบบนี้ก็รู้สึกขนลุกซู่ขึ้นมาทันที

หลังจากอ่านคำแนะนำของระบบแล้ว ปรากฏว่าโทรศัพท์มือถือมีห้องเก็บของเป็นของตัวเองและเธอยังสามารถใช้คะแนนเพื่อแลกของที่ต้องการได้ด้วย สุดยอดไปเลย!

จากคำอธิบายสำหรับคะแนนแล้ว เธอสามารถทำภารกิจเพื่อให้ได้รับคะแนนได้ เช่น ช่วยเหลือคนอื่นในสถานการณ์ต่างๆ แต่ถ้าทำไม่ได้ก็ต้องปล่อยไปอย่างที่ควรจะเป็น หรือเอาคะแนนความดีความชอบมาแลกเปลี่ยนเป็นของรางวัล

นั่นหมายถึงฉันจะต้องทำความดีทุกวันใช่ไหม ฉันไม่ใช่เงินหยวนสักหน่อยจะมีคนมาชื่นชอบง่ายๆ ได้ไง?

นอกจากนี้ยังมีคำเตือนที่ควรระวัง : ต้องคอยระมัดระวังอยู่เสมอเมื่อซื้อของ โปรดอย่าทำให้สะดุดตาคนอื่นมากเกินไป หากคนอื่นสงสัยระบบจะทำการปิดการทำงานของร้านซื้อขาย

หมายความว่าคุณไม่สามารถซื้อของที่ทันสมัยเกินไปได้ เพราะจะทำให้เกิดความสงสัยในที่มาของมัน

ข้อควรทราบอีกอย่างคือ นอกจากคนที่สนิทที่สุดแล้ว คุณไม่ได้รับอนุญาตให้เปิดเผยแก่ผู้อื่นรู้ได้ว่าคุณเป็นบุคคลที่เดินทางข้ามเวลา

หูชื่อเหวินคิดกับตัวเองว่า เธอไม่ได้โง่สักหน่อย ใครจะพูดกับทุกคนที่เจอว่าตัวเองย้อนเวลามา? ถ้าเธอลงได้เผยแพร่ถึงระบบศักดินาในยุคนี้ผู้คนคงไม่พ้นคิดว่าเธอเป็นภูตผีปีศาจและจับเธอขังในคุกแน่ๆ

คะแนนความชอบของผู้คน

จางหมิงเยี่ยน : 80

หลี่เสวี่ยฉิน : 80

เฉินซูเฟิน : -80

เติ้งกวงหรง : 20

…

หยินเหวินกั๋ว: -100

ตัวเลขติดลบคืออะไร? หมายถึงไม่ได้แค่ไม่ชอบแต่ถึงขั้นเกลียดขี้หน้าเลยใช่ไหม?

หูชื่อเหวินรู้สึกโกรธหยินเหวินกั๋วคนนี้ขึ้นมาเสียแล้ว

โชคดีที่คะแนนจำกัดที่หนึ่งร้อยแต้ม ไม่อย่างนั้นคาดว่าคะแนนนี้คงสามารถติดลบเพิ่มได้อีกจนดิ่งลึกลงไปในเหว ลึกลงไปในก้นมหาสมุทรแปซิฟิก!

ระดับความชอบมีคะแนนให้คือ 10 คะแนนพอลองคำนวณคิดบวกลบดูแล้วเธอมี 320 แต้ม หักออกไปเท่ากับเหลือเพียงแค่ 30 แต้มเท่านั้น

บ้าไปแล้ว! หูลี่อิงนี่ช่างเป็นนิยมชมชอบจริงๆ ให้ตายเถอะ!

คนที่เจ้าของร่างเดิมคิดว่าชอบตัวเองกลับมีความเกลียดเธออยู่ในใจ ถ้าเธอรู้เรื่องนี้เข้าคงโกรธจนล้มป่วยอีกแน่ เธอคิดอยู่เสมอว่าตัวเองโดดเด่นเป็นที่รัก และเป็นดอกไม้แสนสวยที่ผลิบานท่ามกลางผู้คน

โชคดีที่มีเพียงหยินเหวินกั๋วเป็นคนเดียวที่เกลียดเธอถึง 100%

ในขณะที่หูชื่อเหวินต้องการดูว่า คะแนนที่เหลืออยู่สามารถทำอะไรได้บ้างก็ได้ยินเสียงคนพูดคุยกัน

“พอฝนตั้งเค้าขึ้นมาก็ตกหนักทันทีเลยนะเนี่ย เม็ดฝนใหญ่จนฉันแทบจะลืมตาไม่ขึ้นอยู่แล้ว!”

หญิงสาวคนหนึ่งเดินพูดเข้ามาในห้อง

เอ่อ…เธอไม่ได้สังเกตฝนข้างนอกเลย ดูเหมือนพวกสาวๆ จะกลับมาจากทำงานแล้ว

“ลี่อิงเป็นไงบ้าง นอนไปสักพักแล้วดีขึ้นบ้างหรือเปล่า?

”

“ใช่ เธอรู้สึกอย่างไงบ้าง เดี๋ยวฉันจะไปต้มน้ำร้อนให้เธอกินยานะ!”

ทันทีที่พวกเธอเข้ามาในห้อง ลี่เสวี่ยฉินและจางหมิงเยี่ยนก็ถามเธออย่างเป็นห่วง

หูชื่อเหวินรู้สึกอบอุ่นใจเมื่อมีใครสักคนมาห่วงใยดูแล ต่างจากชาติก่อนพอกลับบ้านแล้วความหนาวเหน็บก็เกาะกินหัวใจจนกลายเป็นน้ำแข็ง สามีของเธอเป็นผู้ชายที่ชอบพูดชื่นชมผู้หญิงอื่นต่อหน้าภรรยา ปกติก็ไม่ได้ทำมาหากินอะไร มีดีแค่ฝีปากที่พ่นแต่คำอะไรก็ไม่รู้ออกมาจนทำให้เธอรู้สึกแย่จนอยากกระโดดตึกตายแทบทุกวัน

“ฉันดีขึ้นมากแล้ว พวกเธอควรเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เปียกๆ ก่อนนะ” หูชื่อเหวินลุกขึ้นนั่งหยิบผ้าขนหนูจากด้านข้าง มาช่วยสองสาวเช็ดเนื้อเช็ดตัว

“ไม่เป็นไร พวกเราเพิ่งกลับมาจากทำงานที่ทุ่งนา ตอนนี้เนื้อตัวสกปรกมาก!”จางหมิงเยี่ยนรีบส่งผ้าขนหนูกลับอย่างร้อนรน

เฮ้อ… นี่แหละแม่ของเธอ ชาติก่อนเธอก็เป็นแบบนี้คิดถึงคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ

“ถ้ามันสกปรกก็แค่ซักเท่านั้น ผ้าเช็ดตัวมีไว้ให้ใช้ก็ใช้ไปเถอะ”

เมื่อเห็นว่าหูลี่อิงยืนยันเสียงแข็ง จางหมิงเยี่ยนจึงชะงัก จากนั้นก็ยอมยืนนิ่งเพื่อให้หูชื่อเหวินเช็ดผมให้ตัวเอง

ตอนนี้เธอมีชีวิตใหม่แล้วยังมีโอกาสได้เช็ดผมให้แม่

หูชื่อเหวินทั้งรู้สึกเศร้าและใจหายอย่างบอกไม่ถูก

เมื่อนึกถึงชีวิตก่อนหน้านี้ แม่ต้องนอนติดเตียง ร่างกายผอมซูบเซียวเป็นอัมพาตครึ่งซีก มีเพียงคนชราคนหนึ่งเท่านั้นที่คอยดูแลเธอ

น้ำตาของหูชื่อเหวินจะไหลอยู่รอมร่อ

ฉันจะดูแลปกป้องแม่เอง! ชีวิตนี้แม่จะต้องมีความสุขให้ได้! ลูกสาวคนนี้ไม่กตัญญูหายไปหลายปีก่อนที่จะกลับไปเจอแม่อีกครั้ง ตอนนั้นแม่ก็แก่ชรากลายเป็นคนไร้เรี่ยวแรงไปแล้ว

ในชีวิตนี้ แม่จะต้องมีครอบครัวที่มีความสุข มีสามีที่รักเธอ และมีลูกกตัญญูที่จะอยู่กับเธอไปจนแก่เฒ่าอย่างแน่นอน!

...................................................

เวลาไม่เช้าแล้ว: เพื่อนๆที่ไม่ชอบแนวระบบอย่าเพิ่งเทนะคะ เรื่องนี้แนวระบบน้อยมากไม่ได้เวอร์วังอะไร เพราะโดยส่วนตัวเราไม่ชอบแนวระบบหรือแฟนตาซีเท่าไหร่ แต่เรื่องนี้ระบบมันไม่ได้เจ้ากี้เจ้าการอะไรมากแล้วเนื้อเรื่องเน้นไปที่ครอบครัวมากกว่า ส่วนพระเอกอีกไม่นานจะกลายเป็นเจ้าหมาโบ้แล้ว น่ารักค่ะ