เวลาประมาณแปดโมงเช้าหมอเข้ามาตรวจร่างกายตามตาราง เมื่อหมอเปิดประตูเข้ามาก็เห็นซูต้าเจียงนอนหลับสนิท เขาไม่ได้รบกวน เพียงแค่ตรวจดูแผลและถามซูฮั่นหยวนสองสามคำถามก่อนจะให้คำแนะนำกับเธอ

หลังจากที่เธอตอบคำถามทั้งหมดแล้ว เธอก็ถามว่า "คุณหมอคะ พ่อของฉันเป็นยังไงบ้างคะ?"

"ตอนนี้เขากำลังฟื้นตัวได้ดี" หมอตอบพร้อมกับก้มลงจดข้อมูลจากการตรวจ ตาของเขากวาดมองไปยังผู้ป่วยที่นอนอยู่บนเตียงโรงพยาบาล "ความเจ็บปวดจะรุนแรงที่สุดในช่วงยี่สิบสี่ชั่วโมงหลังการผ่าตัด มีผู้ป่วยหลายรายที่ไม่สามารถหลับได้ การเห็นคนที่หลับสนิทแบบพ่อของคุณถือว่าเป็นเรื่องดี นั่นหมายถึงว่าเขาไม่ต้องทนเจ็บมากนัก!"

"โอ้" ซูฮั่นหยวนหวนคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ อาจเป็นเพราะเธอที่ทำให้พ่อของเธอสามารถหลับสนิทได้หรือเปล่านะ?

แสงสีน้ำเงินจาง ๆ จากฝ่ามือของเธอเมื่อคืนนี้อาจมีผลในการรักษาและบรรเทาความเจ็บปวดได้จริงหรือ?

เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ จิตใจของเธอก็รู้สึกมีความหวัง มันจะเป็นไปได้ไหม? หรือว่าเธอมีพลังพิเศษเหมือนในตำนาน? ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ๆ มันก็คงจะเท่มาก

ก่อนที่เธอจะคิดออกไปไกลมากกว่านี้ เว่ยกุ้ยฉินก็เข้ามาในห้องพร้อมกับกระติกน้ำร้อนเพื่อมารับช่วงต่อ เมื่อหล่อนเข้ามาในห้องก็ถอดถุงมือและหมวกออกและเดินไปตรวจดูสามี

"เมื่อคืนพ่อแกเป็นยังไงบ้าง?" หล่อนถามลูกสาว

"ตอนแรกพ่อบอกว่าเจ็บมากจนนอนไม่ได้ แต่พอกลางดึกพ่อก็ดีขึ้นมากค่ะ" ซูฮั่นหยวนเหลือบมองพ่อที่กำลังหลับสนิท เธอก้มลงหยิบกะละมังและผ้าที่วางอยู่ใต้เตียง "หนูไปเอาน้ำมาเช็ดหน้าให้พ่อแล้วกัน"

ทันทีที่เธอออกไป ซูต้าเจียงก็ตื่นขึ้นมา เมื่อเขาเห็นว่าลูกสาวไม่อยู่แล้วแต่มีภรรยานั่งอยู่ข้างเตียงกำลังปอกผลไม้ เขาก็กระแอมในลำคอและถามว่า "หยวนหยวนไปไหนแล้วล่ะ?"

"แกไปเอาน้ำอยู่" เมื่อเว่ยกุ้ยฉินเห็นว่าสามีของตนตื่นแล้ว หล่อนก็รีบวางผลไม้และมีดในมือ ลุกขึ้นเตรียมอาหารให้เขา "หมอบอกว่าคุณกินได้ไหม? ฉันจะได้เตรียมอาหารเช้าให้คุณกิน"

"ได้แค่โจ๊ก"

"พอดีเลย ฉันทำโจ๊กข้าวฟ่างมาด้วย นี่ฉันตื่นมาตั้งแต่ตีห้าเพื่อทำให้คุณเชียวนะ โจ๊กนี้กินง่ายไม่ติดคอ" เว่ยกุ้ยฉินตักโจ๊กใส่ชามเล็ก ๆ ให้ซูต้าเจียงและป้อนเขาด้วยช้อน "คุณคงหิวมากสินะ กินเยอะ ๆ จะได้ฟื้นตัวไว ๆ โอ้ใช่ ฉันมีเรื่องจะบอกคุณ เมื่อวานนี้ ผู้จัดการโรงงานของคุณได้ยินเรื่องของคุณเลยไปที่บ้านเราเพื่อแสดงความห่วงใย เขาบอกว่าจะมาเยี่ยมคุณเช้านี้! เขาคงจะมาถึงเร็ว ๆ นี้แหละ"

"อืม" ซูต้าจียงพยักหน้า "ทำให้ผู้จัดการต้องวุ่นวายแล้ว....”

"แน่นอนว่าต้องเป็นอย่างนั้น" เว่ยกุ้ยฉินพูดด้วยรอยยิ้มที่ปิดไม่มิด "ฉันเข้าใจสิ่งที่ผู้จัดการหมายถึงเมื่อวานนี้ คุณไปอยู่แนวหน้าหน่วยสามตั้งหลายปี ผลงานยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ฉันว่าคุณกลับไปโรงงานเมื่อไหร่จะต้องได้เลื่อนตำแหน่งแน่นอน! พวกเขาอาจให้คุณเป็นผู้อำนวยการฝ่ายผลิตก็ได้ นั่นมันตำแหน่งเจ้าหน้าที่เชียวนะ!"

"อย่าดีใจเร็วเกินไป" เขาพูดด้วยเสียงแหบ "นี่ไม่ใช่เรื่องที่จะตัดสินใจได้เพียงแค่คำพูดของผู้จัดการ ผมไม่ได้กลับไปที่โรงงานมาประมาณเจ็ดปีแล้ว ไม่รู้ว่าตอนนี้สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง"

"นี่ไม่ใช่เรื่องที่จะตัดสินใจได้เพียงแค่คำพูดของผู้จัดการได้อย่างไร?" เว่ยกุ้ยฉินยิ้ม "เมื่อวานนี้ตอนที่คุณไม่ไปรายงานตัวที่โรงงาน ผู้จัดการรู้เรื่องของคุณจากลูกชายคนโตและคนที่สามของบ้านเรา เขารีบมาที่บ้านเราด้วยความเป็นห่วงเชียวนะ ดูสิว่าเขาให้ความสำคัญกับคุณมากแค่ไหน! หลังจากที่คุณหายดีแล้ว ฉันเชื่อว่าวันดี ๆ ของเราจะมาถึงเร็ว ๆ นี้แน่นอน"

เมื่อเวลานั้นมาถึง ต่อให้ลูกสาวคนเล็กปฏิเสธที่จะออกจากงาน สามีของเธอคงได้กลายเป็นเจ้าหน้าที่แล้ว เขาย่อมมีงานให้หลินจื่อชิวแน่นอน

นี่ไม่ใช่เรื่องที่ยอดเยี่ยมหรอกหรือไร!

ซูฮั่นหยวนเดินเข้ามาพร้อมกับน้ำ เธอได้ยินคำพูดของเว่ยกุ้ยฉินแล้วก็ได้แต่คิดในใจ

เว่ยกุ้ยฉินคิดถึงแต่เรื่องลูกชายของตัวเอง หล่อนให้ความสำคัญกับผู้ชายมากกว่าผู้หญิง