เธอไม่คิดว่าเขาจะคำนึงถึงเรื่องนี้ คูปองเหล่านี้แก้ปัญหาเร่งด่วนได้อย่างแท้จริง

 

“เยี่ยมมาก!” เฉียวเฉียงหัวเราะและเคาะไม้เท้าของเขา เขามีความสุขมากที่ได้รับคูปองเหล่านี้ เพราะมันหมายความว่าตอนนี้เขาสามารถซื้อเสบียงได้มากขึ้น แม้ว่าเฉินหูจะให้คูปองกับเขาบ้างเป็นครั้งคราว

 

ความจริงก็คือเขาไม่เต็มใจที่จะทำให้คนอื่นเดือดร้อน มันไม่ดีเลยที่จะเป็นหนี้บุญคุณใครสักคน

 

ตอนนี้ ด้วยตราประทับอาหารเหล่านี้ เขาก็รู้สึกสบายใจขึ้นในที่สุด เขาจะไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารในอนาคต

 

เฉียวเหม่ยเก็บถุงแสตมป์อาหารแล้วหยิบสมุดบันทึกออกมาจากกระเป๋า สมุดบันทึกไม่หนา เป็นสมุดบันทึกธรรมดาที่มีประมาณ 20 ถึง 30 หน้า

 

เธอเปิดมันเพื่อเห็นหน้ากระดาษที่มีลายมือชัดเจน

 

มีบันทึกเกี่ยวกับข้อควรระวังที่หญิงตั้งครรภ์ต้องปฏิบัติตลอดการตั้งครรภ์จนกระทั่งคลอด และแม้แต่คำแนะนำที่ชัดเจนเกี่ยวกับสิ่งที่ควรทำและไม่ควรทำหลังจากคลอดบุตร

 

สิ่งเหล่านี้โดยพื้นฐานแล้วคล้ายกับสิ่งที่เธอรู้ในชีวิตอื่นของเธอ

 

ในตอนท้ายของสมุดบันทึก มีข้อความบอกให้เธอรู้ว่าใครเป็นผู้เขียน

 

“ฉันเป็นป้าของเซี่ยเจ๋อ คุณพักผ่อนและดูแลตัวเองในระหว่างตั้งครรภ์ให้ดีก็พอนะ หากคุณต้องการอะไรอีก คุณสามารถส่งโทรเลขมายังที่อยู่นี้ได้”

 

ประโยคในตอนท้ายทำให้เธอรู้ว่านี่คือของขวัญที่เซี่ยเจ๋อมอบให้เธอเช่นกัน

 

ไม่มีคำพูดไร้สาระอื่น ๆ แต่จากรายการที่เขียนด้วยลายมือและรายละเอียดของรายการ เธอบอกได้ว่าป้าของเซี่ยเจ๋อเป็นคนที่ควรค่าแก่การรู้จัก

 

เฉียวเหม่ยยิ้มอย่างโล่งใจ ตอนนี้ เธอไม่รู้ว่าว่าที่สะใภ้ในอนาคตของเธอจะเป็นอย่างไรและเข้ากับพวกเขาได้ง่ายหรือไม่

 

เธอได้ส่งจดหมายถึงเขาไปแล้วสองฉบับ ครั้งต่อไป เธอจะพูดคุยเกี่ยวกับตระกูลเซี่ยให้มากขึ้น เพื่อที่เธอจะได้รู้สึกมั่นใจเกี่ยวกับชีวิตในอนาคตของเธอเพิ่มขึ้น

 

ในขณะนี้ เธอพอใจกับการตอบสนองของเซี่ยเจ๋อมาก พ่อของลูกเธอเป็นคนดีมากและเป็นคนที่เชื่อใจได้

 

เธอต้องคิดอย่างรอบคอบ…

 

ครั้งหน้า จะส่งของขวัญอะไรดี?

 

…

 

ในที่ห่างไหล เซี่ยเจ๋อกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะในห้องของเขา กำลังเขียนจดหมายด้วยปากกาหมึกซึม

 

ลายมือของเขาดูหนา ทรงพลังและดูดีมาก

 

ตอนนี้ เฉียวเหม่ยกำลังตั้งครรภ์ เรื่องนี้ไม่สามารถเก็บเป็นความลับได้อีกต่อไป เขาต้องแจ้งให้ครอบครัวทราบเนื่องจากเฉียวเหม่ยจะต้องกลับไปกับเขาในอนาคต

 

เขาจรดปากกาลงบนกระดาษและเขียนจดหมายถึงปู่ของเขา

 

จดหมายอธิบายเรื่องทั้งหมดและเขาขอให้ปู่ของเขาบอกพ่อแม่ของเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้

 

เขาไม่ได้บอกความจริงทั้งหมดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้น

 

เขาไม่ได้พูดถึงเรื่องที่เขาถูกหลอกในคืนนั้น เขาเขียนเพียงว่าเฉียวเฉียงมีสุขภาพไม่ดีและเป็นห่วงหลานสาวของเขาเนื่องจากเขาเหลือเวลาอีกไม่มากในโลกนี้ เขายังเขียนด้วยว่าเขารู้สึกว่าเฉียวเหม่ยเป็นคนดีทีเดียว

 

นั่นเป็นเหตุผลที่เซี่ยเจ๋อเป็นคนเสนอให้เขาและเฉียวเหม่ยแต่งงานกัน เพื่อเติมเต็มความปรารถนาของเฉียวเฉียง

 

ทั้งสองคนได้จัดงานเลี้ยงฉลองสมรสและจดทะเบียนสมรสแล้ว ตอนนี้เขากำลังเขียนจดหมายเพื่อแจ้งให้ผู้อาวุโสของเขาทราบว่าเฉียวเหม่ยกำลังตั้งครรภ์

 

…

 

เมื่อเซี่ยจุ้นได้รับจดหมาย เขาแทบจะพ่นชาออกจากปากแล้วกระแทกถ้วยชาลงบนโต๊ะ

 

เขาตะโกนไปที่ประตู “เสี่ยวจาง! เสี่ยวจาง เข้ามาเร็วเข้า”

 

เสี่ยวจางเป็นคนคุ้มกันของเซี่ยจุ้น เมื่อเขาได้ยินเสียงของหัวหน้าเก่าของเขา เขาก็เดินมาอย่างลนลาน คิดว่ามีเรื่องเร่งด่วนเกิดขึ้น

 

“เสี่ยวจาง รีบมาดูสิ่งที่เขียนในจดหมายฉบับนี้ ฉันอ่านมันไม่ชัด”

 

"ครับๆ! ฉันกำลังไป!"

 

เสี่ยวจางยืนอยู่ข้างหลังเซี่ยจุ้นและเอียงคอเพื่ออ่านมันทีละคำ พออ่านจบ เขาถึงกับอึ้งพูดไม่ออกอยู่นาน

 

แปลกประหลาดแค่ไหน!

 

มีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น

 

“แล้วคนสองสามคนที่คุณขอให้มาทานอาหารเย็น คุณยังต้องการให้พวกเขามาไหมครับ?” เสี่ยวจางลังเลและถามเบา ๆ

 

เซี่ยจุ้นกระแทกจดหมายลงบนโต๊ะแล้วตะโกนว่า “ฉันไม่ต้อนรับพวกเขาแล้ว โทรไปบอกพวกเขาว่าฉันไม่สบาย บอกอีกว่าวันนี้ฉันทานอาหารเย็นกับพวกเขาไม่ได้แล้ว อย่ามาเลย”

 

"โอ.....ได้เลยครับ ท่าน!"

 

เสี่ยวจางพยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่าและรีบวิ่งออกไป

 

พวกเขาเริ่มเตรียมการในครัวแล้ว พ่อแม่ของเซี่ยเจ๋อและเด็กผู้หญิงคนหนึ่งได้รับเชิญมาทานอาหารเย็นในคืนนี้

 

ตอนที่ 78: มีบางอย่างเกิดขึ้นกับเซี่ยเจ๋อ

 

เห็นได้ชัดว่าแม่ของเซี่ยเจ๋อชอบผู้หญิงคนนี้มาก จุดประสงค์ของการพบกันครั้งนี้เพื่อหารือเกี่ยวกับการแต่งงานระหว่างคนหนุ่มสาวทั้งสอง

 

หากเซี่ยจุ้นเห็นด้วยกับความคิดนี้ แผนการแต่งงานก็จะถูกตัดสิน การแต่งงานนี้สามารถจดทะเบียนสมรสได้โดยไม่ต้องให้เซี่ยเจ๋อกลับมา สำหรับความสัมพันธ์แท้จริง ทั้งคู่สามารถปล่อยมันเป็นไปตามธรรมชาติอย่างช้าๆ ในอนาคต

 

เมื่อเสี่ยวจางไปถึงประตู เซี่ยจุ้นก็เสริมว่า “เมื่อคุณโทรไป ให้พูดความจริง อย่าโกหก บอกพวกเขาว่าเซี่ยเจ๋อแต่งงานแล้ว และเมื่อถึงเวลา พวกเขาจะได้รับเชิญไปงานฉลองครบรอบหนึ่งเดือนของลูกของเขา”

 

ถ้าเขาไม่ทำให้มันชัดเจนตั้งแต่แรก เรื่องนี้คงจัดการได้ยาก

 

ถ้าซูหรานยังมีความคิดอื่นและพยายามอย่างแข็งขันเพื่อจัดเตรียมสิ่งต่าง ๆ ให้กับคนสองคนที่ไม่พร้อม ความตั้งใจดีของเธอนำมาซึ่งผลลัพธ์ที่เลวร้ายได้เท่านั้น

 

มันจะไม่ดีสำหรับภรรยาของเซี่ยเจ๋อเช่นกัน

 

"ครับ ผมเข้าใจ ท่านประมุข” เสี่ยวจางพยักหน้าและเดินไปที่อีกห้องเพื่อโทรออกถ่ายทอดข้อความ

 

…

 

 

ในขณะเดียวกัน ซูหรานก็จับมือของเหยาลี่และเตือนเธออย่างอบอุ่นว่าอย่ากลัวเมื่อเห็นคุณปู่เซี่ยจุ้นในภายหลัง ชายชราอาจจะดูดุ แต่จริงๆ แล้วเขาเป็นคนใจดีมาก และเขาชอบเด็กอย่างเธอมาก

 

อย่างไรก็ตาม เมื่อซูหรานพูดแบบนี้ เธอรู้สึกวิตกเล็กน้อยในใจ

 

เธอแต่งงานกับพ่อของเซี่ยเจ๋อมา 30 ปีแล้ว และไม่เคยเห็นนายท่านผู้เฒ่าเซี่ยปฏิบัติต่อลูกสะใภ้ของเขาด้วยความเมตตาเลย มันไม่ง่ายเลยที่จะเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา แม้กระทั่งกับหลานๆ ของเขา

 

เขามีใบหน้าที่ยิ้มแย้มสำหรับเซี่ยเจ๋อเท่านั้น

 

เหยาลี่จับมือซูหรานอย่างมีความสุขและพูดอย่างเข้าใจ “ขอบคุณสำหรับความสบายใจของคุณป้าซูค่ะ ประมุขของตระกูลที่บ้านหนูก็เหมือนกัน หนูรู้ว่าพวกท่านอาจจะดูเย็นชา แต่จริงๆ แล้วพวกท่านมีบุคลิกที่อบอุ่นมาก”

 

......

 

“ใช่ ใช่ ใช่ มันก็แค่นั้นแหละ ทุกคนในครอบครัวเป็นคนใจดี ดังนั้นคุณไม่ต้องกลัว” ซูหรานมีความสุขมาก

 

ซูหรานชอบเหยาลี่เป็นพิเศษในขณะนี้ เธอไม่เพียงแต่หน้าตาดีเท่านั้น แต่เธอยังมีบุคลิกภาพที่ดีอีกด้วย มองแวบเดียวก็บอกได้ว่าเป็นกุลสตรี ลูกชายของเธอก็น่าจะชอบแนวนี้เหมือนกัน ถูกไหม?

 

เขาจะต้องชอบเธอแน่!

 

เพราะเธอเป็นคนแนะนำผู้หญิงคนนี้

 

"ไปกันเถอะ ได้เวลาไปที่นั่นแล้ว” เซี่ยเหมาเดินลงบันไดมาอย่างช้าๆด้วยใบหน้าเคร่งขรึม

 

ซูหรานยอมรับความคิดเห็นของเขาและจับมือของเหยาลี่ เธอยิ้มและพูดว่า “ไปกันเถอะ ผู้ชายทุกคนในครอบครัวของเราเป็นแบบนี้แหละ”

 

เมื่อเธอพูดอย่างนั้น เหยาลี่ขยิบตาให้เธอแทนคำตอบ

 

พวกเขาสองคนมีความสัมพันธ์ที่ดี เหมือนเพื่อนสนิท พวกเขาจับมือกันเตรียมเดินไปที่ประตูด้วยกัน

 

"กริ๊ง!"

 

อย่างไรก็ตาม โทรศัพท์บนโต๊ะกาแฟดังขึ้น ซูหรานยิ้มและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา หลังจากฟังสองสามคำ สีหน้าของเธอก็มืดลงทันที เห็นได้ชัดว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น

 

"เกิดอะไรขึ้น?" เซี่ยเหมาหยิบโทรศัพท์จากมือของเธอแล้วถามว่า “พ่อของฉันเป็นอะไร? มีอะไรผิดปกติกับสุขภาพของเขาหรือเปล่า?”

 

เซี่ยจุ้นมีประวัติความดันโลหิตสูงและไปโรงพยาบาลเพื่อตรวจร่างกายเป็นประจำในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา ดังนั้นเซี่ยเหมาจึงรู้สึกหวาดวิตกเมื่อได้ยินเสียงทางโทรศัพท์

 

ในอีกด้านหนึ่ง เซี่ยจุ้นก็ไปยืนข้างเสี่ยวจาง

 

เขาหัวเราะอย่างเต็มที่และพูดว่า “ฉันสบายดี ฉันมีสุขภาพที่ดี มีบางอย่างเกิดขึ้นกับลูกชายของแก เซี่ยเจ๋อ”

 

เซี่ยจุ้นไม่ใช่คนเข้มงวด เขาแค่ชอบทำหน้าเคร่งต่อหน้าลูกสะใภ้และไม่ค่อยยิ้ม

 

เสี่ยวจางเสริมด้วยน้ำเสียงที่ทำอะไรไม่ถูกว่า “มันเป็นแบบนี้ครับ สหายเซี่ยเจ๋อเพิ่งส่งจดหมายมาแจ้งว่า เขาแต่งงานแล้วและจดทะเบียนสมรสเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้ภรรยาของเขากำลังตั้งครรภ์ เขาอยากจะบอกทุกคนเกี่ยวกับข่าวที่น่ายินดีนี้ครับ”

 

"คุณพูดอะไร?" เซี่ยเหมากลัวว่าเขาได้ยินผิดและถามต่อไปว่า “คุณพูดถึงหลานชายคนไหนของฉัน? เซี่ยอันหรือเซี่ยเหลียง?”

 

หลานชายทั้งสองของเขาอยู่ในวัยที่สามารถแต่งงานได้และยังเป็นโสด ดังนั้นจึงเป็นเรื่องสมเหตุสมผลสำหรับพวกเขาที่จะแจ้งข่าวดีในตอนนี้

 

ตอนที่ 79: หลานชายใกล้จะมาแล้ว

 

เสี่ยวจางกลืนน้ำลายและหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะพูดเสียงดังว่า “ไม่ใช่เซี่ยอันและเซี่ยเหลียงครับ แต่เป็นเซี่ยเจ๋อ ลูกชายของคุณ เขาแต่งงานแล้วและภรรยาของเขาก็ตั้งท้อง คุณกำลังจะได้อุ้มหลานเร็วๆ นี้”

 

ทันทีที่เขาพูดสิ่งนี้ คนไม่กี่คนที่อยู่ใกล้โทรศัพท์ก็ได้ยิน

 

เซี่ยเหมาตกตะลึงไปครู่หนึ่งไม่รู้จะพูดอะไร นี่มันกะทันหันเกินไป

 

เหยาลี่ยืนนิ่งงันกับที่ ใบหน้าของเธอซีดเผือด

 

เมื่อเซี่ยเหมาเห็นการแสดงออกของเธอ เขาอดไม่ได้ที่จะดุเสียงดังว่า “เจ้าเด็กงี่เง่าคนนี้ ทำไมเขาแค่บอกพวกเราที่เป็นผู้อาวุโสในตอนนี้? เขาตัดสินใจครั้งใหญ่ด้วยตัวเองและตอนนี้มีลูกแล้ว ช่างร้ายกาจ! เขาจะพาภรรยากลับมาเมื่อไหร่?”

 

“เขาไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ในจดหมายครับ แต่คุณสามารถส่งโทรเลขหรือโทรศัพท์ไปถามเขาได้ นายท่านประมุขต้องการให้คุณกลับมาทานอาหารเย็นเพื่อฉลองการแต่งงานของเซี่ยเจ๋อ ลาก่อนครับ!"

 

หลังจากพูดประโยคต่างๆ ออกไปแล้ว เสี่ยวจางก็วางหูโทรศัพท์

 

เขาไม่ต้องการที่จะมีปัญหาโดยเปล่าประโยชน์เมื่อเซี่ยเหมาโกรธ มันสำคัญกว่าที่จะปกป้องตัวเอง

 

เซี่ยเหมาวางสาย เมื่อเขาหันกลับมาเขาก็ตระหนักว่าทั้งซูหรานและเหยาลี่ ซึ่งถูกฝังยืนนิ่งอยู่กับที่ดูไม่ดี โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เหยาลี่ หน้าซีดมากและดวงตาของเธอก็เป็นสีแดง

 

ก่อนหน้านี้เขาเคยพูดกับซูหรานแล้วว่าทำเรื่องนี้เร่งรีบเกินไป ในเมื่อพวกเขายังไม่แน่ใจว่าลูกชายของเขาจะชอบเหยาลี่หรือไม่ มันเป็นเรื่องเสี่ยงเกินไปที่จะหยิบยกเรื่องนี้มาพูดคุยกันอย่างรวดเร็ว

 

เฮ้อ เดี๋ยวนี้ทุกสิ่งก็ยากขึ้น

 

"ไปกันเถอะ นายท่านผู้เฒ่ากำลังรอพวกเราไปทานอาหารเย็นด้วย” เซี่ยเหมาเดินไปหาซูหราน และมองไปที่เหยาลี่เล็กน้อย

 

เหยาลี่ยืดตัวตรงด้วยความตื่นตระหนกและพูดด้วยเสียงสั่นเครือว่า “คุณลุงกับคุณป้าค่ะ หนูมีบางอย่างอยู่ที่บ้าน หนูต้องไปก่อน พวกคุณไปกันเถอะค่ะ”

 

......

 

พูดจบ เธอก็วิ่งไปที่ประตู เสียงร้องไห้ดังขึ้นเมื่อเธอออกประตูไป

 

เธอดูน่าสงสารมาก

 

“เฮ้อ ดูสิว่าเกิดอะไรขึ้น คุณไม่สามารถยุ่งไปทุกเรื่องได้ในอนาคต คุณไม่ได้ตรวจสอบความถูกต้องก่อนที่จะตัดสินใจด้วยตัวเอง” เสี่ยวเหมาจ้องมองอย่างไม่มีความสุข

 

ซูหรานรู้สึกรำคาญและส่งสายตาวาวโรจน์มาที่เขา “คุณกำลังตำหนิฉัน ที่มีบางอย่างเกิดขึ้น? ก่อนหน้านี้ฉันก็พูดกับคุณแล้ว คุณก็ตกลง แต่ตอนนี้คุณกำลังโทษฉันเมื่อมีบางอย่างเกิดขึ้น? ลูกชายของคุณเป็นคนทำเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ?”

 

“ฟังที่คุณพูดสิ” เซี่ยเหมารู้สึกโกรธและแสดงออกมาบนใบหน้าของเขา “คุณกำลังพูดถึงอะไร? คุณหมายถึงอะไร ลูกชายของฉัน? เขาเป็นลูกชายของคุณไม่ใช่เหรอ? นอกจากนี้ ถูกต้องแล้วที่ลูกชายของฉันจะแต่งงานและมีลูก ถ้าคุณไม่ยุ่งกับการไล่ตามหางของตัวเอง เรื่องจะลงเอยแบบนี้ได้ยังไง?”

 

ในความคิดของเขา ลูกชายของเขาไม่ได้ทำอะไรผิด

 

“เรื่องนั้นเป็นความผิดของฉันเอง แต่เขาไม่ได้บอกพ่อแม่ด้วยซ้ำว่าเขากำลังจะแต่งงาน นั่นถูกต้องไหม?  แล้วเรายังเป็นพ่อแม่ของเขาอยู่หรือเปล่า?” ซูหรานยังคงจ้องมองที่เขา

 

มันผิดจริงที่ลูกชายไม่บอกพ่อแม่เรื่องการแต่งงาน อย่างไรก็ตาม เซี่ยเหมาไม่ต้องการโต้เถียงกับเธออีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงหันหลังกลับและเตรียมจะจากไป แต่ยังไม่ทันพ้นประตูเขาก็พูดทิ้งท้ายว่า

 

“ลูกชายของเราก็ผิด แต่ตอนนี้เขาไม่อยู่บ้าน ถ้าคุณโกรธก็โทรหาเขาและสอนบทเรียนให้เขาสิ”

 

ซูหรานยิ่งโกรธมากขึ้นเมื่อเธอตามเขาออกไป

 

เธอต้องการไปที่บ้านของชายชราเพื่อทำความเข้าใจสถานการณ์และรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับลูกสะใภ้คนนี้ที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ เธออยากรู้ว่าคนๆ นี้มีพลังวิเศษอะไรเหนือลูกชายของเธอ ถึงทำให้เขากระวนกระวายอยากแต่งงานในทันใด

 

ยิ่งกว่านั้น เขาไม่ได้ปรึกษาเรื่องนี้กับพ่อแม่ด้วยซ้ำ

 

…

 

ดูเหมือนว่าท่านประมุขเซี่ยจุ้นได้ยอมรับข่าวนี้แล้ว เขาสวมแว่นอ่านหนังสือนั่งที่โต๊ะและมองจดหมายในมือ

 

ตอนนี้ทั้งคู่กำลังจะมีลูก นั่นหมายความว่าเขากำลังจะมีเหลน

 

ดีแค่ไหน!

 

แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว หลานชายของเขาเติบโตขึ้นในแต่ละวันและเขารู้สึกมีความสุข

 

เซี่ยเหมาและซูหรานมาถึงเร็วมาก เมื่อพวกเขาเดินเข้าไป พวกเขาเห็นชายชรานั่งอยู่ที่โต๊ะและหัวเราะกับตัวเอง

 

“พ่อครับ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” เซี่ยเหมาอดไม่ได้ที่จะถาม

 

เขาต้องการรู้ว่าลูกชายของเขาแต่งงานได้อย่างไร

 

“นี่ อ่านซะสิ!”

 

ชายชรายื่นจดหมายในมือให้พวกเขา

 

ตอนที่ 80: แต่งงานกับคนบ้านนอก

 

เซี่ยเหมาและภรรยาเบียดกันและเริ่มอ่านจดหมาย ยิ่งอ่านก็ยิ่งแปลกใจ

 

ในที่สุด ซูหรานก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมาว่า “อะไรนะ? แต่งงานกับสาวบ้านนอก?”

 

“สาวบ้านนอกแล้วมันเป็นอะไร?” เซี่ยจุ้นไม่พอใจที่ได้ยินความคิดเห็นของเธอ “ฉันก็เป็นคนบ้านนอกเหมือนกัน ย้อนไปในอดีต เสี่ยวเหมาก็เคยปลูกข้าวทำนามาก่อน ครอบครัวไหนที่ไม่มีบรรพบุรุษมาจากชนบท?”

 

ซูหรานหดตัวด้วยความกลัวทันที

 

ชายชรามักจะถูกกระตุ้นด้วยปัญหาบางอย่างเสมอ เธอรู้สึกผิดจริงๆ ที่บอกคนอื่นว่าชายชราอารมณ์ดี

 

“นอกจากนี้ ลองดูให้ดีว่าเธอเป็นหลานสาวของใคร เธอเป็นหลานสาวของเฉียวเฉียง” เซี่ยจุ้นกล่าวต่อด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม “ถ้าเขาไม่คิดที่จะออกจากเมืองหลวงไปในตอนนั้น ตำแหน่งของฉันคงเทียบเขาไม่ได้ คุณยังอยากที่จะดูถูกหลานสาวของเขาอีกไหม?”

 

ซูหรานม้วนริมฝีปากของเธอ ประเด็นที่พูดทั้งหมดนี้คืออะไร? สุดท้ายแล้ว ถึงวันนี้เขาก็กลับไปชนบทและกลายเป็นคนบ้านนอก ตอนนี้เขาเป็นแค่ชาวนาแก่ ๆ ที่ไม่มีสถานะ

 

อย่างไรก็ตาม… ลูกสองคนของเฉียวเฉียงทำได้ดีมากสำหรับตัวเอง มันเป็นเพียงว่าตอนนี้ครอบครัวเย่กำลังมีช่วงเวลาที่ยากลำบาก และไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาจะสามารถอดทนผ่านความยากลำบากในปัจจุบันไปได้หรือไม่

 

จู่ๆ ซูหรานก็นึกถึงครอบครัวของเฉียวเฉียง และถามโดยไม่เหตุผลว่า "ผู้หญิงคนนี้เกี่ยวข้องกับภรรยาคนแรกของเฉียวเฉียง ใช่ไหมค่ะ?"

 

“แน่นอน” เซี่ยจุ้นกล่าวด้วยความมั่นใจ “ถ้าเธอไม่ได้มาจากฝั่งนั้น เธอก็คงไม่ต้องทนทุกข์ทรมานในชนบท”

 

ตระกูลเย่ไม่ใช่คนใจดีด้วย

 

“ผมได้ยินมาว่าตระกูลเย่กำลังพยายามเกลี้ยกล่อมให้เฉียวเฉียงกลับมา” เซี่ยเหมาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพูดอย่างเป็นกันเอง

 

ชายชราตะคอกอย่างเย็นชาและเม้มริมฝีปากอย่างเหยียดหยาม “หลังจากทำตัวเป็นเหมือนคนแปลกหน้ามาหลายปี ตอนนี้พวกนั้นต้องการให้เขากลับไปและผ่านความยากลำบากไปพร้อมกัน พวกนั้นคาดหวังให้เขาทนทุกข์ทรมานกับพวกเขางั้นเหรอ?”

 

......

 

ซูหรานทำหน้าไม่พอใจและไม่สามารถห้ามตัวเองไม่ให้ถามได้ "อะไรนะ? ตระกูลเย่ก็ประสบปัญหาใหญ่เช่นกัน? งั้นเรายิ่งไม่ควรเข้าไปเกี่ยวข้องด้วย จะทำอย่างไรถ้าครอบครัวของเรามีส่วนเกี่ยวข้อง?”

 

เซี่ยจุ้นจ้องไปที่ลูกสะใภ้ผู้โง่เขลาคนนี้ซึ่งเกือบจะทำให้เขาพูดไม่ออกและตัดสินใจที่จะตำหนิเธอ “เราไม่ได้เกี่ยวข้องกับตระกูลเย่ เย่เสียนและเฉียวเฉียงหย่าร้างกันมานานแล้ว และลูกสองคนของเธอก็ตัดความสัมพันธ์กับเฉียวเฉียงเช่นกัน ตอนนี้ ภรรยาของเซี่ยเจ๋อเป็นลูกสาวของลูกชายที่เฉียวเฉียงมีกับภรรยาคนแรกของเขา และไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลเย่!”

 

“หนูเข้าใจแล้วค่ะ หนูเข้าใจแล้ว” ซูหรานกลืนน้ำลายและพยักหน้าซ้ำ ๆ

 

เสี่ยวจางรีบนำอาหารทั้งหมดออกมาวางไว้บนโต๊ะใหญ่ จากนั้นเขาก็เรียกพวกเขาว่า “ท่านประมุขครับ อาหารเย็นพร้อมแล้ว”

 

พวกเขาสามคนเดินไปที่โต๊ะ เซี่ยจุ้นมีความสุขมากและนำขวดเหล้าองุ่นออกมา เขาเทลงแก้วและเริ่มดื่ม

 

หลังจากดื่มไปสองสามแก้ว ชายชราก็มีอาการเมาเล็กน้อย

 

ที่โต๊ะอาหาร เขาพูดอย่างเมามันส์ว่า “ภรรยาของเซี่ยเจ๋อต้องสวยมากแน่ๆ ไม่อย่างนั้นเซี่ยเจ๋อคงไม่ทำอย่างนั้นในคืนนั้นและทำให้เธอท้องเร็วขนาดนี้”

 

“พ่อ พ่อ! หยุดนะ" เซี่ยเหมารีบตบหลังและพยายามห้ามไม่ให้เขาพูด “พ่อเมาแล้ว ระวังคำพูดของพ่อด้วย”

 

โชคดีที่ตอนนี้ไม่มีคนนอกอยู่

 

ไม่อย่างนั้น มันคงน่าอายมาก เขาจะพูดสิ่งเหล่านี้ได้อย่างไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับสมาชิกที่อายุน้อยที่สุดของครอบครัว

 

อย่างไรก็ตาม เซี่ยจุ้นยังคงพูดต่อ “เฉียวเหม่ยคนนี้ไม่เลวจริงๆ เธอตั้งท้องทันทีหลังจากคืนนั้น นั่นเป็นสิ่งที่ดีจริงๆ เธอควรจะมีลูกมากขึ้นสำหรับตระกูลเซี่ย ยิ่งมีลูกมากยิ่งได้รับพรมาก”

 

ในขณะนั้น คนสองคนที่เพิ่งเดินผ่านประตูหลักหยุดอยู่ที่การก้าวเดินของพวกเขา

 

ถานจิงรู้สึกขมขื่นและสงสัยว่าเธอควรจะยังคงเดินหน้าต่อไปหรือไม่

 

เธอเป็นพี่สะใภ้ของเซี่ยเจ๋อที่แต่งงานกับพี่ชายคนโตของเขา พวกเขาไม่มีลูกแม้จะแต่งงานกันเจ็ดถึงแปดปีแล้วก็ตาม เมื่อเธอไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลก็พบว่าปัญหาอยู่ที่ตัวเธอเอง ตั้งแต่นั้นมา เธอรู้สึกอับอายต่อหน้าครอบครัวเซี่ยทุกคน

 

ตอนนี้ตระกูลเซี่ยกำลังจะมีทายาทอีกรุ่นหนึ่งในที่สุด

 

ถึงกระนั้น… เธอไม่รู้ว่าทำไม แต่เธอมีอาการเจ็บแปลบที่หัวใจและเธอรู้สึกแย่มาก

 

…

 

ในขณะเดียวกัน กลับมาที่หมู่บ้าน เฉียวเหม่ยกำลังง่วนอยู่กับการจัดสวนผักของเธอ

 

ตอนนี้เป็นช่วงต้นฤดูร้อนแล้ว ผักและผลไม้ที่เธอปลูกก่อนหน้านี้สุกแล้ว เช่นเดียวกับมะเขือเทศที่ตอนนี้กำลังห้อยลงมาจากกิ่งด้วยสีแดงสด