บทที่ 65

ตอน อะไรคือการชำระล้างนะ

“รุ่งเช้า.....ก่อนแสงอาทิตย์ขึ้น จะมีการชำระล้าง เจ้าเตรียมตัวไว้ละ” อาจารย์พูดเสร็จก็เดินจากไป

“อะไรคือการชำระล้างกันแน่นะ สามวันนี้นายกำลังทำอะไรอยู่นะ” วิวได้แต่ครุ่นคิด ยิ่งคิดก็ยิงสงสัย

อรุณของวันใหม่ก็เริ่มขึ้น ท้องฟ้ายังคงมืดมิด แต่ เสียง......

  เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น แต่ในขนาดนั้นวิวยังคงนอนหลับ เหล่าธิดาเทพเดินเข้าห้องหาชายหนุ่มที่ยังคงหลับอยู่

“คุณชายคะท่านตื่นเถอะค่ะ”

เขามีทีท่าที่ตกใจที่อยู่เหล่าเทพธิดามายืนรายล้อมเตียง ก่อนที่เขาจะได้ลุก เขากลับถูกเหล่าเทพธิดาจับตัวขึ้นจากเตียงราวกับเขาไร้น้ำหนักอย่างนั้น พวกเธอพาเขาไปที่สระน้ำในห้องนอน 

“คุณชายเราจะช่วยท่านอาบน้ำ

“คุณชายทำจิตใจให้สงบนะเจ้าค่ะ”

วิวพูด“อะไรของพวกท่าน  ปล่อยผม...”

เสียงหัวเราะของเหล่าธิดาเทพดังขึ้น พวกนางไม่ได้สนใจในสิ่งที่วิวพูดเลย ยังคงจับเขาเดินไปยังธารน้ำตกที่อยู่ในห้องนอน พวกนางจับเขาถอดเสื้อผ้าเหลือไว้แค่กางกาง ทำเอาวิวตกใจ หน้าแดง

“ผมขอร้องละให้ผมอาบเองเถอะนะ”

“ไม่ได้ค่ะ” ธิดาเทพคนหนึ่งพูดขึ้น “คุณชายลงแช่น้ำเถอะ "

เขามองดูสีน้ำที่อาบอยู่เริ่มเปลี่ยนไป  สีฟ้าอ่อน กลับดอกไม้ลอยส่งกลิ่นหอมยิ่งนัก มันทำให้เขารู้สึกผ่อนคลาย แต่ก็แปลก ๆ นะที่พวกนางต้องมาทำอะไรแบบนี้ให้นะ แต่ดูท่าทางเขาจะปฏิเสธอย่างไรคงไม่ได้ผล พวกนางอาบน้ำให้วิวอยู่เป็นเวลามากพอสมควร 

วิวพูด “พอเถอะ ผมหนาวแล้ว ผมแช่น้ำหลายชั่วโมงแล้วนะครับ”

“ยังคะ เรายังชำระร่างชายคุณชายไม่หมดเลย”

“อีกนานไม่ครับ ผมจะละลายมั้ย”

พวกเธอตอบ “ไม่ค่ะ คุณชายแค่ผ่อนคลายเท่านั้น”

 พวกเธออาบน้ำและทรงเครื่องหอมให้วิวอยู่หลายชั่วโมงหยุด จนวิวนั่งหลับอยู่ในน้ำไปเลย

“คุณชาย เสร็จแล้วคะ” พวกเธอนำเสื้อมาคลุมเรือนร่างของเขาไว้

วิวหน้าแดง “ผมหลับไปนานเลย ขอบคุณนะครับ แต่เดี๋ยวผมแต่งตัวเองดีกว่า”

พวกเธอยิ้ม มีทีท่าที่เขินอายต่อวิวอย่างเห็นได้ชัด

วิวถาม “ทำไมต้องชำระล้างกายผมด้วยละ”

เทพธิดาคนหนึ่งพูดขึ้น “ที่เมืองมนุษย์เขาไม่เตรียมตัวเข้าห่อเหรอค่ะ”

วิวตกใจ “เข้าหอเหรอ” เขาหน้าแดงขึ้นมาทันที 

เทพธิดาพูดต่อ “ก็ไม่เชิงเข้าหอค่ะ แต่ที่เมืองมนุษย์เขาเรือกว่าแต่งงานค่ะ”

วิวขมวดคิ้ว “พวกคุณออกไปเถอะ”

เทพธิดาพูด “พรุ่งนี้เช้าพวกเราจะนำชุดที่คุณชายต้องใส่มาให้นะคะ”

แล้วพวกเธอก็โค้งคำนับวิวแล้วเดินออกจากห้องไป

วิวจับเสื้อผ้ามาแต่งตัว แต่สมองเขากลับคิด ด่าเวนอยู่ในใจ เจ้าบ้าไม่บอกอะไรเราเลย พรุ่งนี้ฉันต้องเจอกับอะไรนี้ หายหัวไปเกือบอาทิตย์แล้วนะ วันนี้ทั้งวันวิวเดินไปเดินมาอยู่ในห้อง ทหารยามเข้ามาเปลี่ยนเวรยามเร็วกว่าเดิม แถมเพิ่มจำนวนคนอีก ทำยังกะเราจะหนีออกไปเที่ยวอย่างนั้นแหละ องครักษ์ของเวนหายไปไหนนะ วันนี้ไม่มีใครมาหาเราเลย ค่อยดูนะถ้าเจอจะไม่ให้.......แล้วอยู่ ๆ เขาก็อมยิ้ม เขาบ่นกับตัวเอง 

“นี่เราคิดบ้าอะไรอยู่นะ”

เขาจับศีรษะตัวเองแล้วนึกขึ้นได้ ผมเรายาวมาแล้วจริง ๆ ด้วย เขาเดินไปที่กระจก 2 ปีมานี้เราไม่ได้เข้าใกล้กระจกเลย เขามองเส้นผมของตัวเองพรุ่งนี้เราจะผูกผมให้เวนแปลกใจดีกว่า แล้วจู่ ๆ เขาก็คิดถึงพ่อขึ้นมา ตอนนี้พ่อจะเป็นอย่างไรนะ พ่อคงคิดว่าเราตายแล้ว คงเสียใจมากแน่ ๆ เป็นห่วงพ่อจัง ยังพรุ่งนี้อีกจะเกิดอะไรขึ้น ใจจริงเราไม่อยากได้ดวงแก้วของเวนเลย แต่ถ้าเราไม่มีมันเราก็อยู่กับเขาไม่ได้ จะให้เขาทิ้งที่นี่ไปอยู่กับเราก็เห็นแก่ตัวเกินไป

เวนจะมอบดวงแก้วให้เราแบบไหนนะ ทำไมหลายวันนี้เวนหายไปเลย เขาทำอะไรอยู่ คำถามเกิดขึ้นในใจเขามากมายแต่ก็ไม่รู้จะถามใคร