เมื่อออกจากบ้านตระกูลหยุนแล้ว กู้ซีหวงก็เดินไปส่งหลิวชิงเหยากลับบ้าน ระหว่างทางที่ผ่านบึงมรกต นางเห็นหลิวชิงเหยามองดอกบัวสีขาวที่อยู่กลางบึง นางจึงชวนเขาพายเรือไปเก็บดอกบัว

ขณะที่กำลังพายเรือ อยู่ๆ ก็มีหญิงสาวมากมายที่หลงใหลหลิวชิงเหยาต่างพากันเก็บดอกไม้มาให้คุณชายหลิว นางจึงตั้งใจกระโดดลงบึงเพื่อเก็บดอกบัวมาให้เขาบ้าง

แต่ใครจะรู้ว่าก้านดอกบัวจะแข็งและยากที่จะใช้มือถอนได้ นางจึงดำลงไปและถูกสาหร่ายใต้น้ำพันเอาไว้แน่น ยิ่งนางพยายามดิ้นเท่าไหร่ก็ยิ่งพันแน่นขึ้นเท่านั้น สุดท้ายจึงต้องตามให้คนที่ดูแลความปลอดภัยในพื้นที่มาช่วยนาง

ชาติก่อนนางจมน้ำจนสลบไปสามเดือนเศษ เมื่อฟื้นขึ้นมาหยุนโม่เหิงก็กลายเป็นสามีของนาง นี่จึงเป็นสิ่งที่ทำให้นางรู้สึกเสียดายหลิวชิงเหยาและเกลียดหยุนโม่เหิงมากขึ้น

พอมานึกๆ ดูแล้ว การจมน้ำในครั้งนั้นคงมีสาเหตุมาจากบาปในชาติที่แล้วของนาง แต่อย่างไรเรื่องเหล่านี้ก็กลายเป็นอดีตไปแล้ว

ในเมื่อสวรรค์ได้ให้โอกาสนางกลับมาเกิดใหม่อีกครั้ง นางจะไม่มีทางให้สิ่งเลวร้ายฉายภาพซ้ำอีกเป็นเด็ดขาด คนที่นางรักและคนที่รักนางจะต้องได้รับแต่ความสุขเท่านั้น!

กู้ซีหวงรู้สึกตัวอีกครั้งก็เห็นว่าท่านป้ากับท่านลุงไม่ได้อยู่ข้างๆ แล้ว นางมองดูผ้าห่มที่คลุมอยู่บนตัว ก็มั่นใจได้ว่าตัวเองคงจะเผลอหลับไปโดยไม่รู้ตัว ท่านป้าไม่อยากรบกวนนางจึงออกจากห้องของนางไปก่อน

กู้ซีหวงดึงผ้าห่มออกและกำลังจะลุกออกไปหาอะไรกิน แต่ดวงตากลับมองไปยังตู้ไม้ที่อยู่ปลายเตียง จริงๆ แล้วต้องเรียกว่ากล่องไม้ถึงจะถูก

มันคือกล่องไม้โบราณลวดลายละเอียดอ่อน บนกล่องแกะสลักตัวหนังสือที่ยุ่งเหยิงเต็มไปหมด และแน่นอนว่านางอ่านตัวหนังสือที่แปลกประหลาดบนกล่องไม้ไม่ออก

กู้ซีหวงขยับเข้าใกล้กล่องใบนั้นด้วยความหวาดระแวง เพราะรูปร่างหยกที่สะท้อนแผ่รังสีความร้อนออกมาเหมือนช่วงก่อนที่นางจะตายก็ออกมาจากกล่องใบนี้เช่นเดียวกัน

นางเปิดกล่องใบนั้นอย่างระมัดระวัง หยกนกเฟิ่งหวงนอนอยู่ในกล่องอย่างสงบ นอกจากมีสีแดงเหมือนเลือด ดูแล้วก็เหมือนหยกธรรมดาทั่วไป

กู้ซีหวงมองดูเลือดสีแดงสดที่ไหลออกจากจี้หยก และทันใดนั้นก็มีแสงส่องประกายเกิดขึ้นก่อนจะบาดมาที่ปลายนิ้วของนางให้เลือดหยดลงบนจี้หยก จากนั้นก็มีร่างนกเฟิ่งหวงปรากฏตัวออกมาจากจี้หยกใบนั้น

นกเฟิ่งหวงหมุนรอบๆ จี้หยกหลายรอบ พลางส่งเสียงร้องพร้อมฉายแสงสีแดงออกมาแล้วส่องไปตรงหว่างคิ้วของกู้ซีหวง จากนั้นก็ทิ้งรูปร่างนกเฟิ่งฟวงไว้ที่กลางหน้าผากของนาง

คิ้วของกู้ซีหวงร้อนผ่าวและมีข้อความที่นางไม่เข้าใจทะลุทะลวงเข้ามาในความคิดของนาง และนี่คือกำลังภายในที่มีชื่อว่า “วิทยายุทธ์นกเฟิ่งหวงโบราณ!”

“วิทยายุทธ์นกเฟิ่งหวงโบราณ” คือวิทยายุทธ์ที่สืบทอดกันมายาวนานตั้งแต่สมัยก่อน ทุกๆ หมื่นปีจนถึงปัจจุบันนี้สืบทอดมายาวนาน วิทยายุทธ์นี้มีทั้งหมดเก้าระดับ ถ้าหากว่าฝึกครบถึงระดับที่เก้าแล้วก็จะมีพลังทำลายล้างที่สามารถทำลายดินแดนทั้งดินแดนได้เลยทีเดียว

ต่อจากนี้จะเป็นกฎระเบียบของการฝึก “วิทยายุทธ์นกเฟิ่งหวงโบราณ” …

(มีต่อในตอนถัดๆ ไป ขอยังไม่ลงรายละเอียด)

หลังจากซึมซับเนื้อหา “วิทยายุทธ์นกเฟิ่งหวงโบราณ” เสร็จเรียบร้อยแล้ว ท่าทางของกู้ซีหวงดูตกใจมาก เพราะตัวของนางเมื่อชาติที่แล้วเป็นสตรีโง่เขลาที่อาศัยความร่ำรวยของท่านป้าเพื่อทำในสิ่งที่นางต้องการ ไม่เคยศึกษาศิลปะการต่อสู้มาก่อน

ถึงแม้ “วิทยายุทธ์นกเฟิ่งหวงโบราณ” จะบอกเอาไว้ว่าถ้าฝึกจนถึงระดับสูงแล้วจะมีพลังทำลายล้างสูง แต่กู้ซีหวงกลับรู้สึกว่าเป็นไปไม่ได้

สำหรับนางแล้ว การทำลายล้างทั้งดินแดนเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยากที่สุด ในเวลานี้กู้ซีหวงขอเพียงแค่มีพลังไว้ปกป้องตัวเองและปกป้องคนในครอบครัวให้อยู่เย็นเป็นสุขก็เพียงพอแล้ว

กู้ซีหวงกำลังคิดว่าถึง “วิทยายุทธ์นกเฟิ่งหวงโบราณ” จะไม่ดีอย่างที่มันอวดอ้าง แต่ก็คงไม่เลวร้าย

ถึงแม้ว่าจะฝึกได้เพียงในระดับต่ำ แต่เวลาที่ตกอยู่ในอันตรายก็สามารถนำมาใช้ป้องกันตัวได้ อย่างไรนางก็ต้องฝึก “วิทยายุทธ์นกเฟิ่งหวงโบราณ” ให้ได้！

ถ้าความพยายามยังไม่มากพอ ก็ต้องพยายามจนสุดความสามารถ!

---------------------------------------------------------------------------

นกเฟิ่งหวงหรือก็คือนกฟีนิกซ์