60 แผนการร้ายเริ่มขึ้นแล้ว 

เอี้ยนลี่เฉียงมองดูบัตรเชิญจากตระกูลลู่ เขาเกาหัวด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย อย่างไรก็ตามคำเชิญนี้ก็อยู่ในความคาดหมายของเขาเช่นกัน 

ถึงอย่างไรก็ตามเขาได้ช่วยชีวิตทายาทคนสำคัญของพวกเขาเมื่อหนึ่งเดือนที่แล้ว นี่เป็นวิธีแสดงความปรารถนาดีของตระกูล ลู่ 

ดูเหมือนว่าความพยายามก่อนหน้านี้ของเขาที่คฤหาสน์ตระกูลลู่กำลังแสดงผลออกมา 

"ได้เลย!" 

เอี้ยนลี่เฉียงวางบัตรเชิญของเขาลงที่โต๊ะ “ ลุงเฉียนวันพรุ่งนี้เราจะไปตอนไหน?”

"ไปเช้า! เราจะไปที่นั่นหลังจากทานอาหารเช้าเสร็จแล้ว!"

“ เร็วขนาดนั้นเลยเหรอ” เอี้ยนลี่เฉียงตกใจเล็กน้อย แม้ว่าการเฉลิมฉลองเทศกาลครึ่งปีนี้จะเป็นคำเชิญ 

แต่ก็เหมาะสำหรับพวกเขาที่จะไปที่นั่นในช่วงบ่ายมากกว่า มันมีธุระอะไรอีกที่จะต้องไปที่นั่นแต่เนิ่นๆ?

“ อะแฮ่ม… .. อะแฮ่ม… .. มีสระบัวขนาดหลายพันมู่อยู่ด้านหลังคฤหาสน์ของตระกูลลู่และมันก็เป็นที่พวกเขาใช้เลี้ยงปลาไปด้วย ข้าจะชวนเพื่อนๆมาเล่นพนันและตกปลาที่สระบัวนั้น พวกเราจึงต้องไปเช้าหน่อย! "

เล่นพนันและตกปลา? เอี้ยนลี่เฉียงไม่คิดว่าเฉียนซูจะมีงานอดิเรกเช่นนี้ แต่เนื่องจากเฉียนซูพูดอย่างนั้นเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องไปร่วมงานก่อนเวลา 

นั่นหมายความว่าพวกเขาจะอยู่ทานอาหารเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งมื้อซึ่งตระกูลลู่ก็คงไม่รังเกียจอะไร 

...

เฉียนซูกลับไปแล้ว เอี้ยนลี่เฉียงส่ายหัวและยิ้ม เขาสะพายกระเป๋าอุปกรณ์ไว้ที่ไหล่และอุ้มชุดที่เฉียนซูเตรียมไว้ให้เขาในอ้อมแขนก่อนจะเดินขึ้นบันได

คืนนี้ผ่านไปอย่างสงบ อย่างไรก็ตามสำหรับเอี้ยนลี่เฉียงมันมาถึงเวลาสำหรับฝึกช่วงเย็นแล้ว ไม่ว่าอย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถข้ามขั้นตอนพวกนี้ไปได้ 

...

เมื่อเอี้ยนลี่เฉียงปรากฏตัวในห้องอาหารของย่านโรงตีเหล็กในชุดที่เฉียนซูเตรียมไว้ให้เขา ทหารทุกคนในย่านโรงตีเหล็กก็อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ 

ดังคำกล่าวที่ว่า 'ไก่งามเพราะขนคนงามเพราะแต่ง' แต่เดิมเอี้ยนลี่เฉียงก็ไม่ได้ดูแย่อะไร เขาค่อนข้างหล่อเหลาคิ้วหนาและดวงตากลมโต 

แต่ในช่วงเวลานี้ที่เขาฝึกฝนคัมภีร์เปลี่ยนเส้นเอ็นทำให้ร่างกายและอารมณ์ของเขาได้รับการขัดเกลาซ้ำแล้วซ้ำเล่า

 นอกเหนือจากความสูงที่เพิ่มขึ้นครึ่งนิ้วแล้วตอนนี้ผิวของเขายังเปล่งประกายราวกับหยกชั้นดี ดวงตาของเขาสดใสเป็นประกายร่างกายตั้งตรงสง่างาม

หลังจากการก้าวเข้าสู่อาณาจักรสวรรค์ชั้นที่สามในศิลปะการยิงธนูแล้ว ความมั่นใจในตัวเองของเขาก็เพิ่มขึ้นจนถูกแสดงออกมาทางภายนอก

 เขาเติบโตจากหนุ่มน้อยกลายเป็นชายหนุ่มที่ดูมีพลังและมีความเป็นชายมากขึ้น 

ถ้าเขาอยู่ในโลกที่แล้วด้วยรูปลักษณ์และนิสัยใจคอในปัจจุบันเขาก็น่าจะกลายเป็นหนึ่งในศิลปินไอดอลที่โด่งดังมากที่สุดของวัยรุ่น 

เอี้ยนลี่เฉียงสวมชุดผ้าไหมสีน้ำเงินที่เฉียนซูได้เตรียมไว้ให้เขา มันถูกรัดด้วยเข็มขัดที่ประดับด้วยหยกสีขาวสองสามชิ้นเช่นเดียวกับรองเท้าหนังทรงเตี้ยแบบหนังบัคสกินที่ช่วยเพิ่มความสูงให้กับเท้า

"นายน้อยเอี้ยน! ข้าได้ยินมาว่าวันนี้เจ้าจะไปเยี่ยมเยียนสกุลลู่ คงไม่ใช่ว่าท่านกำลังจะไปดูตัวที่นั่นหรอกนะ " โจวหย่งพูดติดตลก .

ทันทีที่โจวหย่งพูดจบหัวหน้าลานฝึกสีก็ก้าวเข้ามาทันที 

"ด้วยศักยภาพของนายน้อยเอี้ยนภรรยาเพียงหนึ่งเดียวย่อมไม่เพียงพอ เขาควรมีภรรยาอย่างน้อยแปดคนหรือไม่ก็สิบคนในอนาคต ... "

“ ฮ่าฮ่าฮ่า…” ทุกคนที่อยู่รอบข้างหัวเราะออกมาดังลั่นเมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น

"พี่น้องทุกท่านช่วยพอก่อนเถอะ ข้ายังไม่ได้ทานอะไรเลยหากพวกท่านยังคงมุงอยู่อย่างนี้ข้าคงหิวตายในไม่ช้า?” เอี้ยนลี่เฉียงโค้งคำนับให้ทุกคน

 สิ่งนี้ทำให้คนรอบข้างหัวเราะหนักขึ้น แต่พวกเขาก็ยังหลีกทางให้เอี้ยนลี่เฉียง

...

ม้าแรดสูงตระหง่านสองตัวถูกเตรียมไว้ด้านหน้าประตูของย่านโรงตีเหล็ก

 หลังอาหารเช้าเอี้ยนลี่เฉียงได้พักผ่อนและจัดระเบียบตัวเองก่อนที่เขาจะปีนขึ้นไปบนหลังม้าแรดและเดินทางไปยังคฤหาสน์ของตระกูลลู่พร้อมกับเฉียนซู พวกเขาพูดคุยและหัวเราะไปพร้อมกันในตลอดการเดินทาง 

...

ขณะที่เอี้ยนลี่เฉียงกำลังออกจากย่านโรงตีเหล็กแขกคนหนึ่งก็มาถึงประตูร้านช่างตีเหล็กของสกุลเอี้ยนในเมืองหลิวเหอของ มณฑลชิงไห่ในตอนเช้า 

แขกคนนั้นแต่งตัวเป็นพ่อค้าเดินทางและสวมหมวกทรงสูง ด้านล่างหมวกที่เอียงของเขามีใบหน้าที่ซีดเซียวจนทำให้คนตายต้องรู้สึกอับอาย

ใบหน้านั้นมีดวงตาสามเหลี่ยมที่ไม่น่ามอง สิ่งที่สะดุดตาที่สุดของผู้ชายคนนั้นคือไฝขนาดเท่าเมล็ดถั่วที่แก้มซ้ายของเขา

คนๆนี้ก็จูงม้าตามมาด้วย

เมื่อจ้องมองไปที่ร้านช่างตีเหล็กที่เพิ่งเปิดและพร้อมสำหรับการทำธุรกิจชายที่มีดวงตาสามเหลี่ยมก็ปลดปล่อยไอสังหารออกมาจากดวงตา 

เนื่องจากเอี้ยนลี่เฉียงซ่อนตัวอยู่ในย่านโรงตีเหล็กตลอดเวลาจึงไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้ แต่เขาไม่เชื่อว่าเอี้ยนลี่เฉียงจะซ่อนตัวต่อไปหลังจากที่เขาพบว่าครอบครัวของเขากำลังมีปัญหา

ในตอนแรกแผนการของเขาคือการทำธุรกิจบางอย่างในระหว่างที่เขาอยู่ในมณฑลชิงไห่ เขาวางแผนที่จะออกไปทันทีหลังจากที่เขาทำงานเสร็จและได้รับเงิน แต่ใครจะคิดว่าเรื่องนี้จะลากยาวมาจนถึงปัจจุบัน?

“ ถุย!” เขาถ่มน้ำลายไปที่พื้น จากนั้นเขาก็ตะโกนเรียกอยู่ด้านหน้าโรงตีเหล็กของอาจารย์เอี้ยน

“ อาจารย์! เกือกม้าของข้าหลุดออก ช่วยทำเกือกม้าใหม่ให้ม้าของข้าที… .. ”