ตอนที่ 45: หาเนื้อหยกดีที่สุดมาทำขนมให้ถังหยวน

“ท่านจื่อ ทำไมดูไม่ดีใจเลยล่ะขอรับ” ถังหยวนกระโดดขึ้นมาเกาะที่ไหล่เธอ แล้วเอาตัวนุ่ม ๆ ถูแก้มเบา ๆ “ไม่สบายใจเรื่องอะไรเหรอ บอกถังหยวนสิ ถังหยวนจะได้สบายใจ”

“ข้ากำลังคิดว่าจะหาเงินยังไง กลัวจะเลี้ยงเจ้าไม่ไหว” หลิงจื่อยกมันลงจากไหล่ แล้วบีบเล่นในมือเบา ๆ

“ท่านจื่อ ไปเล่นพนันหินสิขอรับ”

“น่าเบื่อจะตาย”

“งั้นท่านอยากทำอะไรล่ะ ถังหยวนจะช่วย”

“ยังคิดไม่ออกเลย”

คนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ มองหลิงจื่ออย่างแปลกใจ ทำไมเด็กคนนี้เล่นอะไรกลางอากาศเหมือนพูดกับตัวเอง หรือจะเป็นบ้า

“หัวหน้าห้อง เธอเลือกสอบโรงเรียนไหนเหรอ”

“ฉันจะเลือกโรงเรียนหมายเลขหนึ่ง”

“แล้วเธอล่ะ”

“ฉันก็เหมือนกัน โรงเรียนหมายเลขหนึ่ง”

“มีใครอยากไปสอบโรงเรียนอันดับหนึ่งบ้างมั้ย?”

“ไปไม่ถึงหรอก ได้ยินมาว่าปีนี้โรงเรียนอันดับหนึ่งรับเด็กจากโรงเรียนในท้องถิ่นแค่ 50 คนเอง หยุนไห่มีตั้งหลายโรงเรียน ยังไงก็ต้องเลือกเด็กเก่ง ๆ แน่”

“อยากไปเรียนที่นั่นมากเลยอ่ะ”

“ฉันก็เหมือนกัน...”

“...”

ทุกคนในห้องเริ่มคุยกันอย่างตื่นเต้น แม้แต่จะมีเป้าหมายต่างกัน แต่เป้าหมายร่วมกันของหลายคนก็คือ "โรงเรียนอันดับหนึ่ง"

ไม่นานนัก เสียงกริ่งก็ดังขึ้น ครูเดินเข้ามาในห้อง และเสียงพูดคุยก็เงียบลงทันที

“หัวหน้าห้อง แจกใบเลือกโรงเรียนให้เพื่อน ๆ ด้วยนะ” เธอยื่นใบให้ “ทุกคนเขียนให้เรียบร้อยแล้วส่งคืนด้วยนะ”

หลิงจื่อเขียนเสร็จอย่างรวดเร็ว ตัวเลือกแรกของเธอคือ "โรงเรียนอันดับหนึ่ง" และเธอไม่ใส่ตัวเลือกที่สองเลย

“ท่านจื่อ~ กระดาษแผ่นนี้หอมดีจังเลย...” แม้ว่าจะพูดแบบนั้น แต่มันก็ไม่กล้าแลบลิ้นไปเลียอีก เมื่อวานแค่แตะก็เกือบกลายเป็น "ถังหยวนเผ็ดไฟลุก" แล้ว

หลิงจื่อหยิกแก้มมันเบา ๆ ก้อนกลมบ๊องเอ๊ย

ไม่นานนัก ทุกคนก็ส่งใบเลือกโรงเรียนเสร็จ ครูรับไปตรวจดูทีละคน และเมื่อถึงของหลิงจื่อ เธอก็ชะงัก

“หลิงจื่อ นี่ของเธอเหรอ” เธอยกใบขึ้นมาด้วยความตกใจ “เธอเลือก...โรงเรียนอันดับหนึ่งเหรอ”

“ครับ” หลิงจื่อตอบเสียงเบา

“ว้าว!”

“หลิงจื่อเลือกโรงเรียนอันดับหนึ่งเหรอ เขาจะสอบติดเหรอ”

“ข้อสอบทุกครั้งเขาอยู่อันดับท้ายตลอด กล้าเลือกโรงเรียนอันดับหนึ่งด้วย”

“พวกเธอไม่เข้าใจหรอก นักเรียนท้ายห้องก็ฝันได้เหมือนกันนะ”

“ฮ่า ๆ ๆ!”

เสียงหัวเราะดังไปทั่วห้อง หลิงจื่อไม่พูดอะไร นั่งกอดอกนิ่งอยู่ที่โต๊ะ เธอกวาดตามองเพื่อน ๆ กลุ่มนั้นอย่างเฉยชา

และเพียงแค่นั้น กลุ่มนักเรียนที่หัวเราะอยู่ก็รู้สึกขนลุก เมื่อสบตากับรอยยิ้มครึ่งปากของหลิงจื่อ ทุกเสียงก็เงียบลงทันที

เพราะมันน่ากลัวเกินไป

ใครก็ได้ช่วยบอกที ทำไมหลิงจื่อถึงได้มีแววตาน่ากลัวแบบนั้น?!

“หลิงจื่อ แน่ใจแล้วเหรอว่าไม่เปลี่ยน จากผลสอบของเธอ อย่างน้อยก็ยังเลือกโรงเรียนมัธยมอันดับสองได้นะ ถ้าขยันอีกหน่อยก็อาจจะเข้ามหาวิทยาลัยอันดับสองได้ด้วย” ครูพูดอย่างจริงใจ ไม่ใช่เพราะดูแคลน แต่เธอรู้ว่าเด็กคนนี้ไม่ธรรมดา

ทุกครั้งที่สอบ หลิงจื่อมักจะเลือกทำข้อสอบที่ถูกต้อง แต่ไม่ยอมทำให้หมด ดังนั้นครูจึงคิดว่าเขายังมีศักยภาพอยู่

“ไม่เปลี่ยนครับ” หลิงจื่อขมวดคิ้ว ตอบสั้น ๆ อย่างเด็ดขาด

ครูไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี ได้แต่ถอนหายใจเบา ๆ แล้วเก็บใบเลือกโรงเรียนไป

ด้านหลังยังมีเสียงนินทาเบา ๆ เกี่ยวกับหลิงจื่อต่ออีก

หลังจากกลับบ้าน หลิงจื่อก็เข้าไปในห้องของตัวเอง ซึ่งมีคอมพิวเตอร์ติดตั้งไว้

ตลอดหลายวันมานี้ เธอใช้มันค้นคว้าหาวิธีหาเงินทางออนไลน์

เธอกำลังมองหา หยกคุณภาพดีที่สุดในโลก เพื่อเอามาทำ “ขนม” ให้ถังหยวนกิน

บางที นี่อาจจะเป็นความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในสองชีวิตของเธอก็เป็นได้