Your Wishlist

Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (nc18+) (บทที่ 20 : ปอบผีฟ้า)

Author: L.sunanta

ความรักหลากอารมณ์ที่ดอมดมอยู่กลางดงโรคระบาดโควิด-19 เพื่อนที่ไม่ใช่เพื่อน แฟนที่ไม่ใช่แฟน งานนี้ไม่มี "กามเทพ" มีแต่ "กามรมณ์" ในกมลสันดาน

จำนวนตอน :

บทที่ 20 : ปอบผีฟ้า

  • 08/10/2564

เปรมที่ยืนอยู่บนท้ายกระบะพร้อมอยู่แล้ว เริ่มมีการขยับแข้งขยับขา ด้านหลังเขาเป็นตู้ตรวจเชื้อกระจกใส แต่เบื้องหน้าคือฝูงชนมากมาย ที่ทยอยกันเข้ามาแออัดเนืองแน่น ราวกับลานปูนตรงนี้เป็นหน้าเวทีคอนเสิร์ตของพี่ตูนบอดี้แสลม ต้องชมเจ้าหน้าที่ด้วยส่วนหนึ่งที่ทำงานได้อย่างขมีขมัน พวกเขากวาดต้อนผู้คนได้ครบจนเกือบหมด ไม่งั้นภาพคงไม่ออกมาคราคลั่งขนาดนี้

.

“ฉันรู้น่ะว่ามันผิดกฎ social distancing.. ฉันเองก็กำลังเร่งให้อยู่นี่ไงบัดโถ่!”

เปรมคิดในใจพลางเป่าปากพรู ส่วนมือก็เริ่มมีการขยับ

.

เขาเริ่มหมุนจุกก๊อกตรงกลางฝ่ามือออกทั้งสองข้าง ทิ้งฝาลงกับพื้น! แล้วกลุ่มก๊าซสีแดงฉานก็ลอยเอ่ออกมาจากรูบุ๋ง..บุ๋ง..บุ๋ง..บุ๋ง..บุ๋ง..

.

“พร้อมล่ะ! ทีนี้ก็เข้ามาเลย! พ่อจะพ่นให้ร่วงเป็นยุงหน้าฝนเลยคอยดู! ไอ้เชื้อสารเลวที่มันทำกับคนในชาติมันต้องตาย!! ช่างหัวกฎแม่มจะติดเชื้อหรือไม่พ่นรวมๆ กันไปนี่แหละ สุดท้ายก็หายเหมือนกันทุกคน!

.

คิดได้ดังนั้นนับหนึ่งถึงสามในใจเปรมก็ลงมือ สายละอองพ่นฟู่คละคลุ้งเป็นมุมเสยเงยขึ้นฟ้า อาศัยว่ายืนอยู่ที่สูงกว่ามวลก๊าซก็เลยโค้งปกคลุมลงมาโดนหัวครบกันทั้งหมด แดงสะพรั่ง! ใครใส่เสื้อขาวมาเจอละอองเวทแห่งการรักษานี้เข้าไป มีสิทธิ์กลายเป็นหนึ่งในแกนนำเสื้อแดงแห่งบ้านนปช.ทันที!

.

เย็นชุ่มฉ่ำย้ำชุ่มจิต แม้กระบวนการจะดูนอกคอกไปนิด แต่ก็ได้ผลดีเหมือนเช่นทุกครั้ง ไม่มีประชาชนคนไหนคิดจะหลบหนีเลย! พวกเขาต่างรู้ดีว่าสิ่งที่เจ้าหน้าที่ทำคืออะไร ในเมื่อมันคือทางเดียวที่จะรักษาโรคร้ายชนิดนี้ได้ ขี้คร้านที่พวกเขาจะเบียดเสียดยัดเยียดกันเข้าไปใกล้ๆ ให้เปรมได้พ่นก๊าซอัดเข้าหัวแบบเน้นๆ!

.

“ขอให้ลูกฉันหน่อยลูกฉันยังไม่ได้เลยเจ้าค่ะ!”

.

“พ่อผมด้วยครับแกติดเชื้อ…แกแก่มากแล้วเข้าไปใกล้กว่านี้ไ่ม่ได้แล้ว!!”

.

“ทางนี้ครับ! คนข้างหลังก๊าซมาไม่ถึงเลยขี้โกง..!”

.

สารพัดคำด่าทออีกมากมายที่เปรมกับพวกเจ้าหน้าที่ได้ยิน แม้ทั่วบริเวณจะเต็มไปด้วยละอองก๊าซสีเลือดแล้ว แต่ก็มิอาจต้านทานกระแสความต้องการของประชาชน ที่สัมผัสได้ถึงความมหัศจรรย์ของเทคโนโลยีสมัยใหม่นี้ได้ ก๊าซนี้มันได้ผล! หมอกสีโลหิตทำให้ทุกคนกระชุ่มกระชวยกระฉับกระเฉง ผู้ป่วยคนไหนที่ติดเชื้อแม่งหายเป็นปลิดทิ้ง พวกเขาหยุดไอ หยุดมีน้ำมูก อาการต่างๆ เกี่ยวกับ covid-19 หายเกลี้ยง! เหี้ย!!! ไม่คลั่งให้มันรู้ไปสิคราวนี้!

.

คลื่นมหาประชาชนต่างทยอยกันออกจากเคหะสถานเพื่อสมทบ ปากต่อปากเรียกกันมาสูดก๊าซโดยไม่จำเป็นต้องให้เจ้าหน้าที่มากวาดต้อนอีกต่อไป พวกเขาไม่เคยเห็นทีมแพทย์ที่ทำงานแบบนี้มาก่อน มันเป็นอะไรที่ชิวมาก การรักษาแบบพ่นก๊าซไม่เคยมีบนพื้นพิภพ , ไม่มีการฉีดยา ,ไม่มีการซักถามประวัติหรือสอบสวนโรคใดๆ , แถมทุกอย่างยังฟรีอีกต่างหาก! มีหรือที่พวกเขาจะต่อต้าน มีแต่จะชวนกันเข้าร่วมสิไม่ว่า…

.

คิดเอาเถอะว่าทีมงานของเปรมต้องใช้กระบองในการสกรีนคน อุปกรณ์ที่ยืมมาจากรปภ.ชิ้นนี้กลายเป็นวัตถุในการคัดแยกผู้คนให้มูฟไปทางโน้นทางนี้ พวกเขาต้องใช้มันแงะเอาคนที่เนื้อตัวแดงเถือกหมดจรดออกจากลานกว้าง เพื่อเปิดทางให้คนอื่นๆ ที่ยังไม่ได้รับก๊าซเข้ามาแทน

.

“ได้แล้วกลับนะครับ.. เปิดทางให้คนอื่นด้วย.. อย่าเห็นแก่ตัวนะครับ”

เสียงเจ้าหน้าที่ช่วยกันตะโกน

.

“ไม่ผลัก! , ไม่เหวี่ยงนะครับ , มีน้ำใจเป็นนักกีฬาไม่ทำผิดกติการใดๆ ทั้งสิ้น”

กัดแกว่งกระบองประชาสัมพันธ์ย้ำๆ ราวกับลอกไดอะล็อคมาจากกรรมการห้ามมวยบนเวที 10 Fight 10

.

.

ผ่านไปร่วม 15 นาทีสถานการณ์ก็ชักจะเอาไม่อยู่! เปล่าหรอกไม่ได้พูดถึงฝูงชน หากแต่เป็นตัวเอกของเรื่องอย่างเปรมของเราต่างหาก!

.

ส้นตีนที่ใช้ยืนเริ่มสั่นเทาด้วยความเมื่อยล้า ก่อนหน้านี้เขาไม่รู้มาก่อนเลยว่าการปล่อยก๊าซเป็นเวลานานๆ มันจะผลาญความแข็งแรงของร่างกายถึงเพียงนี้ ตัวแม่งร้าวไปหมด เจ็บปวดสะสมจนแทบจะยืนไม่อยู่ หนักสุดก็เห็นจะเป็นฝ่ามือตัวเอง ทีพอพลิกขึ้นแล้วเหลือบมองดูร่องรอยของการปริแตกก็ทำเอาแทบช็อค!

.

“แกร๊ก… แกร๊ก… แกร๊ก….แกร๊ก….”

.

“เฮ่ย! .. เฮ๊ย!! อะไรวะเนี่ยะ…มือเรา? ทำไม?”

.

กระแสของก๊าซเปลี่ยนทิศทางไปในบัดดล พวกมันชักจะพุ่งออกมาในปริมาณที่ไม่สม่ำเสมอติดๆ ขัดๆ เสียงฟู่ก็ดังไม่ต่อเนื่อง ราวกับว่าเปรมนั้นจะควบคุมมันไม่ได้อีกต่อไปแล้ว มวลละอองส่ายกระจัดกระจายมั่วซั่ว มิหนำซ้ำพอพยายามจะปิดวาล์วก็ยังทำไม่ได้อีก เพราะจุ๊กก๊อกแม่งพังไปแล้ว!

.

จากโคนนิ้วรอยร้าวลามไปทั่วฝ่ามือ ผิวหนังเทียมค่อยๆ กระเทาะออกเป็นกาบ เผยให้เห็นแผงวงจรที่แฝงรวมอยู่กับหนังเนื้ออวัยวะ เปรมจะทำยังไงดีไม่มีใครช่วยเขาได้สักคน! ประชาชนด้านล่างก็ยังยืนรอออกันเต็มไปหมด ตอนนี้จึงมีเพียงม่านละอองก๊าซสีจางๆ ที่แยกเขาออกจากการมองเห็นของผู้คนเท่านั้น หากพวกเขารู้ว่าเปรมมีปัญหาจนไม่สามารถผลิตก๊าซได้เรื่องนี้คงจะวุ่น!

.

“แย่แล้ว! แย่แน่ๆ แบบนี้แย่จริงๆ!”

.

จริงอย่างที่คิด เมื่อสีของมือทั้งสองข้างเริ่มเปลี่ยนไป หัตถ์พระเจ้าของเปรมซีดเผือดลงจนเกือบจะกลายเป็นสีขาวของกระดาษ A4 มันไม่มีน้ำมีนวล มันทั้งกรอบและตกสะเก็ด ทำให้ตอนนี้เจ้าตัวดูไม่ค่อยเหมือนคนสักเท่าไหร่! ตามติดมาด้วยอาการเลือดกำเดาไหลโดยไม่ทราบสาเหตุ จากจมูกไหลซึมลงมาตามคาง พลันหยดติ๋งลงกับปกเสื้อส่งกลิ่นคาวเหม็นคลุ้ง แต่ครั้นจะสูดกลับไปก็หมดแรงซะแล้ว

.

เปรมวางมือลงยุติการยกแขน เขาไม่ไหวแล้วเขาเหนื่อยอ่อนเต็มที แล้วก็ถือว่าโชคดีมากที่ยังคงยืนได้อยู่ เหงื่อทุกเม็ดที่ซึมออกมากลายเป็นเลือด! ประหนึ่งว่าทวารประตูทุกช่องทางจะแตกละเอียด มีเลือดไหลออกมาตามตัวเปรมแทบจะทุกภาคส่วน ไม่เว้นแม้กระทั่งดวงตา! ด้วยความสัตย์จริงว่าแม้แต่ตัวเขาเอง ก็เพิ่งเคยเห็นคนน้ำตาไหลเป็นสายเลือดของจริงก็วันนี้

.

“อ๊าาาา..!!! , อั๊กกกก!!!”

“กลั่นใจต่ออีกนิดเว่ยเปรมเอ๊ย!!!”

.

“ฟู่…..!!!!”

ก๊าซเฮือกสุดท้ายถูกพ่นออกไปเป็นการทิ้งทวน

.

มันเป็นมวลก๊าซที่ใช้พลังทั้งหมดเค้นออกมา จึงได้ลูกใหญ่เป็นพิเศษ ซึ่งใหญ่พอที่จะใช้บดบังทัศนวิสัยของประชาชนที่อยู่ด้านล่างสักพัก หลังจากนั้นเปรมจึงรีบกลับหลังหันไปขอความช่วยเหลือจากพยาบาลสาวที่อยู่ในตู้กระจก (ซึ่งเป็นห้องปลอดเชื้อ)

.

“คุณพยาบาลครับช่วยผมด้วย…ผม…ผมมองไม่เห็น..น…น…"

.

ทรุดตัวลงทุรนทุราย พลันเอาแผ่นหลังดันกับประตูห้องกระจกเอาไว้ ก่อนจะสไลด์ลงหลับตาจวนจะหลับมิหลับแหล่

.

“ฉันก็ช่วยคุณอยู่นี่ไง… ไม่รู้ตัวเลยหรอว่าพิงฉันอยู่ ไม่มีฉันประครองไว้คุณล้มทั้งยืนไปนานแล้วนะคุณเปรม!”

พยาบาลสาวสำทับ

.

ซึ่งความจริงก็คือ! เธอน่ะออกจากตู้มาดูอาการของเปรมตั้งแต่เมื่อช่วง 5 นาทีก่อนหน้านี้แล้ว แต่เป็นเปรมเองต่างหากที่เพ้อจนขาดสติ

.

“……..”

เขาไม่พูดอะไรอีกเลย เปรมหมดสติแล้วร้อยเปอร์เซ็นต์

.

จับไปตรงไหนก็มีแต่เลือด เสื้อผ้าชุ่มโชกไปด้วยมวลโลหิตกลิ่นเหม็นคละคลุ้งสาปคาวน่าสยดสยอง โดยไม่ต้องสืบ! ประสบการณ์บอกกับคุณพยาบาลคนนี้ว่า เปรมในอ้อมแขนกำลังประสบภาวะการ “ขาดเลือด" อย่างรุนแรง! เขาจำเป็นจะต้องนอนพักเพื่อให้ร่างกายผลิตฮีโมโกลบิน หรือไม่ก็ต้องหาเลือดมาเพิ่มเติมชดเชยให้แก่เขา

.

“ฉันไม่แปลกใจหรอกค่ะ..ก็คุณเล่นพ่นเลือดออกจากร่างกายมากมายขนาดนั้น”

พยาบาลกระซิบบอก ก่อนจะหันไปให้สัญญาณกับเจ้าหน้าที่ที่อยู่ด้านล่างว่าเปรมกำลังมีปัญหาหนัก

.

“อั๊ก…ก..ก..ก.”

เปรมยังไม่ตอบอยู่เหมือนเดิม ดวงหน้าเขาแดงฉานหมดสติแน่นิ่ง

.

“ชิ…ให้มันได้อย่างงี้เซ้!!!”

ส่ายหน้าปลดปลง สาวเจ้าส่ายหัวพลันแหกปากตะโกนเรียกให้เจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องทุกคนกลับขึ้นรถด่วน! ภารกิจในวันนี้ต้องยกเลิกก่อน โครงการจะดำเนินการต่อไปไม่ได้ถ้าไม่มีเปรม

.

“ทุกคน!!! , กลับกันก่อนค่ะคุณเปรมจะตายอยู่แล้ว เราจะให้เขาตายไม่ได้นะคะ? "

“เราต้องหาเลือดให้เขาด่วนเลย เขาต้องการเลือด , เลือด , เลือดดดดด!!!”

.

.

เลือดน่ะหาไม่ยากแต่ปัญหาอยู่ที่เปรมต้องใช้เลือดของ “กระเทย” เท่านั้นนี่สิ! แล้วพวกเขาจะทำยังไงดี!

 

 

 

กลับหน้าหลัก ตอนก่อนหน้า ตอนถัดไป