ทันใดนั้นชิงหว่านชวงก็ยืนขึ้นและจ้องไปที่จุดสีแดงบนกระโปรงสีน้ำเงินของเธอ คิ้วที่บอบบางของเธอขมวดขึ้น

“รุ่นลิมิเต็ดอิดิชั่นของฉัน!”

ชิงอี้เฉินส่งกระดาษเช็ดมือให้เธอ เขาเอ่ยอย่างปลอบโยนว่า

“ไม่เป็นไรนะ พี่จะซื้อให้เธอใหม่”

“พี่ใหญ่!” ชิงหว่านโพล่งขึ้นมาด้วยความไม่สบอารมณ์ “มันเป็นความผิดของเฉียวโม่หยูทั้งหมด คนบนโลกออนไลน์ตาบอดกันหมดรึไงกัน”

ชิงอี้เฉินยังคงนิ่งเงียบ สายตาที่เยือกเย็นของชิงหว่านชวงจ้องไปที่เขา

“พี่คะ พี่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับแม่นั่นใช่ไหม?”

ชิงอี้เฉินจ้องกลับและส่ายหัว “จะเป็นไปได้ยังไง”

เพื่อเป็นการพิสูจน์เขาพูดของเขา ดวงตาของเขาเปล่งประกายเย็นชา

“ผู้หญิงคนนั้นก็ยังน่าขยะแขยงเหมือนเดิม”

ชิงหว่านชวงรู้สึกไม่ดีในตอนแรกเป็นเพราะเธอทำไวน์หกรดกระโปรงตัวเอง แต่อารมณ์ไม่ดีของเธอหายไปหลังจากได้ยินคำพูดพี่ชาย เธอเลยยิ้มออกมาอย่างสดใส

“ใช่ค่ะ แม่นั่นสวยสู้พี่โหรวฮวนไม่ได้”

“พี่โหรวฮวนกำลังจะกลับจากฝรั่งเศสเร็วๆนี้ใช่ไหมคะ?”

ชิงอี้เฉินนึกถึงหยูโหรวฮวน ที่ตอนนี้ถูกเรียกว่า เฉียวโหรวฮวน รอยยิ้มของเขาอ่อนโยนขึ้นเมื่อพูดถึงเธอ

“อืม เธอจะกลับจากเดินพรมแดงมะรืนนี้”

“พี่คะ พี่จะเป็นคู่เดินพรมแดงกับพี่โหรวฮวนครั้งหน้าไหมคะ? ชิงหว่านชวงถามขึ้นอีกครั้ง

“พี่ต้องดูตารางงานของพี่ก่อน” ชิงอี้เฉินพูดในขณะที่ยังมองจอทีวี แม้ว่าฉากส่วนใหญ่จะเน้นไปที่เย่เป่ยเฉิงแต่ความคิดเห็นด้านล่างยังคงพูดถึงเฉียวโม่หยูเป็นส่วนใหญ่

“รอที่จะได้เห็นรักครั้งแรกของสามีฉันปรากฏบนหน้าจอ!”

“สามีคุณหล่อมาก! เมื่อไหร่จะมีฉากกับโม่หยู?”

“ชุดของสามีดูเข้ากันดีกับโม่หยู!”

ชิงอี้เฉินรู้สึกเหมือนมีอะไรมาถ่วงที่หัวใจ เขาลุกขึ้น

“เสี่ยวชวง พี่ต้องกลับแล้ว พรุ่งนี้มีประชุมเช้า”

น้องสาวของเขาลุกขึ้นเช่นกันและเดินไปส่งเขาที่ประตู “กลับไปพักนะคะ น้องก็จะเข้านอนแล้วขอดูละครจนจบตอนก่อนค่ะ”

เมื่อออกมาจากบ้านชิงหว่านชวง ชิงอี้เฉินเข้าไปนั่งในเบาะหลังขณะที่คนขับรถขับรถไปส่งที่บ้านพักส่วนตัวเขา

ในรถเพลงก็บรรเลงขึ้นจากเพลย์ลิสต์ที่ตั้งไว้ โดยไม่ได้ตั้งใจคนขับรถเผลอไปแตะโดนปุ่มวิทยุ มีเสียงจากวิทยุดังขึ้นมาแทนเสียงเพลง

พวกเขาได้ยินเสียงผู้จัดรายการดังลอดขึ้นมา

“วันนี้ละครทีวีเรื่องเชิงชีถูกฉายเป็นตอนแรก ฉันเชื่อว่าเพื่อนของเราหลายคนได้ดูตอนแรกแล้วทางทีวี แต่ก็มีบางคนที่ยังติดงานอยู่หรือทำงานกะดึกจึงยังไม่ได้ดู เอาเป็นว่าเรามาฟังเพลงประกอบละคร ‘ดอกเชิงชี’ ในคืนที่เงียบเหงานี้กันค่ะ”

ไม่ช้าเสียงเพลงก็เล่นขึ้นและมีเสียงผู้หญิงร้องเพลงด้วยเสียงอ่อนหวานนุ่มนวล“ คืนนี้ลมฝนก็เบาแล้ว ... ”

ชิงอี้เฉินคิดว่าเพลงนี้ฟังดูคุ้นๆ ดูเหมือนว่าเป็นเพลงประกอบละครตอนที่เฉียวโม่หยูปรากฏตัวขึ้นในตอนแรก

ระหว่างที่เสียงเพลงยังบรรเลง เขาหยิบมือถือออกมาโดยไม่คิด รถสีดำขับผ่านความมืดมิดของถนน

มีแอพเกมในมือถือของเขา เมื่อเขาเปิดเกม มีโฆษณาละคร เชิงชี ปรากฏในหน้าแรก

เขากดปิดหน้าโฆษณาและเข้าสู่ตัวเกม หลังจากเล่นได้สองนาที เสียงเพลงที่คุ้นเคยดังขึ้นอีกครั้ง จากนั้นหน้าจอโทรศัพท์ก็เบลอและถูกแทนที่ด้วยภาพของแม่น้ำที่ล้อมรอบด้วยดอกไม้สีเหลืองขนาดเล็ก มีหญิงสาวกำลังซักเสื้อผ้าริมแม่น้ำพลางเล่นน้ำไปด้วย เธอหันกลับมาและยิ้มอย่างมีเสน่ห์ไปยังกล้อง