ความแค้นระหว่างไป๋เซินเซินกับตระกูลตู้เริ่มต้นเมื่อสิบกว่าปีก่อน

ในเวลานั้น ตู้เซินเป่ยเพิ่งประสบความสำเร็จในธุรกิจ ดังนั้นเขาจึงเริ่มหาเศษหาเลยนอกบ้าน ส่วนแม่ของไป๋เซินเซินเป็นเพียงแม่บ้านอยู่แต่บ้าน มีนิสัยขี้ขลาด อ่อนแอ ไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้หากปราศจากตู้เซินเป่ย แม่ของเธอจึงได้แต่กล้ำกลืนความขมขื่นไว้ในใจ

ต่อมาตู้เซินเป่ยก็พบกับหวังหงผู้เป็นที่รักและอ้างว่าเขาได้พบกับ ‘รักแท้’ แล้ว และเขาต้องการหย่ากับแม่ของเธอ เขาไม่เพียงทุบตีเธอกับแม่ ยังพาหวังหงและลูกสาวนอกสมรสเข้ามาอยู่ในบ้านอย่างโจ่งแจ้ง เรื่องนี้ทำร้ายจิตใจแม่ของเธออย่างหนัก ชายชั่วหญิงเลวคู่นั้นบังคับให้แม่ของเธอต้องเซ็นใบหย่า

ในที่สุดแม่ของเธอก็ทนรับความอัปยศอดสูไม่ไหว และในเช้าตรู่ของวันที่ 1 ตุลาคม แม่ก็กระโดดลงมาจากตึกชั้นที่ยี่สิบ  ตั้งแต่นั้นมา โลกของเธอก็พังทลายลงอย่างสิ้นเชิง

แม่อาจคิดว่าการฆ่าตัวตายจะทำให้ตู้เซินเป่ยรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต แต่แม่คิดผิดมหันต์

การฆ่าตัวตายของแม่ไม่มีความหมายอะไรเลย นอกจากนำความเจ็บปวดมาสู่ลูกสาวและญาติพี่น้องของตัวเอง ใครจะสนเรื่องนี้กัน? โดยเฉพาะพ่อเลวๆ และเมียน้อยของเขามีแต่จะปรบมือโห่ร้องด้วยความดีใจเสียมากกว่า ศพของแม่ยังไม่ทันเย็น พวกเขาก็จัดงานแต่งงานอย่างยิ่งใหญ่แล้ว หลังจากแต่งงานได้ไม่นาน หวังหงก็โชคดีตั้งครรภ์ได้ลูกชาย และธุรกิจของตู้เซินเป่ยก็เติบโตขึ้นเรื่อยๆ แล้วสิ่งที่เรียกว่าเวรกรรมล่ะอยู่ที่ไหน?

เมื่อมีแม่เลี้ยงก็เหมือนมีพ่อเลี้ยง เธอสามารถจินตนาการได้เลยว่าชีวิตต่อจากนี้จะดำเนินไปอย่างไร ลูกสาวของพวกเขา ตู้หนานซี ได้รับความรักจากทั้งพ่อและแม่ ส่วนเธอ ไป๋เซินเซิน ลูกสาวของเมียที่ตายไปแล้วกลายเป็นหนามทิ่มอกพวกเขาทุกเมื่อเชื่อวัน

โดยเฉพาะหวังหง หล่อนสรรหาวิธีการต่างๆ มาทรมานและทำร้ายเธอไม่เว้นแต่ละวัน ไม่ให้ข้าวกินกับเสื้อผ้าใส่นั้นเป็นเรื่องเล็ก เวลาที่หล่อนอารมณ์ไม่ดี หล่อนมักจะดึงผมเธอและตบหูเธอเป็นประจำ ทั้งเตะทั้งถีบ และยังเทน้ำร้อนใส่ มันทำให้เธอต้องไปโรงเรียนด้วยความเจ็บแผลเกือบทุกวัน ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นตอนที่เธอสิบขวบ ถ้าไม่ได้รับการช่วยเหลือจากคนใช้ เธอคงถูกฆ่าตายไปนานแล้ว นับจากนั้นมาความเกลียดชังก็ก่อตัวในใจเธออย่างช้าๆ

ในวันเกิดปีที่สิบสอง เธอไม่ได้รับของขวัญหรือคำอวยพรใดๆ สิ่งที่ได้รับคือการตบตีจากหวังหงและคำด่าทอจากตู้เซินเป่ย ในที่สุดจิตใจของเธอก็แตกสลายอย่างสมบูรณ์แบบ เธฮต้องการแก้แค้นแทนแม่และต้องการระบายความโกรธแค้นของตัวเอง

ขณะนั้นลูกชายในท้องของหวังหงอายุได้หกเดือนแล้ว ทั้งครอบครัวกำลังเตรียมพร้อมต้อนรับการมาถึงของชีวิตน้อยๆ นี้อย่างมีความสุข เธอเห็นหวังหงกำลังขึ้นบันไดไปชั้นบน เธอจึงเดินตามไปอย่างเงียบๆ จากนั้นก็ถีบเข้าที่ด้านหลังของหวังหงอย่างแรง หวังหงเสียหลักล้มหงายหลังและกลิ้งตกบันไดไปพร้อมเสียงกรีดร้องอย่างตื่นตระหนก

แม้ว่าหวังหงจะถูกส่งตัวไปโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุด แต่ลูกในท้องของหล่อนก็ไม่รอดชีวิตและต้องคลอดก่อนกำหนด นี่ยังไม่ใช่เรื่องที่ร้ายแรงที่สุด ที่ร้ายแรงไปกว่านั้นคือหล่อนต้องตัดมดลูกทิ้งเพื่อรักษาชีวิตของตัวเองเนื่องจากมีเลือดออกในช่องคลอดมากเกินไป และจะไม่สามารถตั้งครรภ์ได้อีกในอนาคต สำหรับหวังหงแล้ว นี่เป็นฝันร้ายที่สุดในชีวิตชั่วๆ ของหล่อนอย่างไม่ต้องสงสัย

บอกตามตรงว่าตอนนั้นเธออายุเพียงสิบสองปี ไม่คิดว่าจะเกิดผลร้ายแรงขนาดนี้ตามมา

หลังจากที่รับรู้เรื่องนี้ ตู้เซินเป่ยก็ใช้เชือกรัดคอเธอโดยหวังจะฆ่าให้ตาย และยังทุบตีจนซี่โครงเธอหักไปหลายซี่ เธอกรีดร้องอย่างเจ็บปวดเพื่อขอชีวิตแต่ก็ไม่ได้ปลุกมโนธรรมในตัวเขาแต่อย่างใด เมื่อคิดว่าตัวเองกำลังจะตายในไม่ช้า ลุงของเธอก็มาหา และพาชีวิตน้อยๆ ของเธอออกจากบ้านหลังนั้นตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา