สิ่งที่เธอต้องการจะพูดถูกลืมโดยสิ้นเชิง เธอเพียงแค่หลับตาอย่างเชื่อฟังและยอมรับการบุกรุกจากเขาทั้งหมด

การจูบกับเขาเป็นสิ่งที่ซูหน่วนหยางใฝ่ฝันมาเนิ่นนานตั้งแต่แต่งงาน

ความรักกับเซ็กส์เป็นหัวข้อที่แยกจากกันไม่ออก

ยิ่งไปกว่านั้น นี่เป็นแค่ความฝัน ถือซะว่าเป็นการชดเชยความเสียใจของเธอก็แล้วกัน...

ความคิดของซูหน่วนหยางเตลิดเปิดเปิง เธอยื่นมือออกมา และโอบคอของลู่เหลียงชวนไว้แน่น...

แสงแดดนอกหน้าต่างค่อยๆ สูงขึ้น ลอดผ่านช่องว่างในผ้าม่าน และตกลงบนพรมห้องนั่งเล่นที่คนสองคนเกาะเกี่ยวกันอย่างแนบชิด โซฟาและห้องนั่งเล่นถูกทั้งสองคนทำเละเทะ

คิ้วของลู่เหลียงชวนขยับ เขาลืมตาตื่นขึ้นอย่างช้าๆ รู้สึกถึงร่างกายบอบบางที่อยู่ในอ้อมแขนของตน

ความทรงจำที่บ้าคลั่งและวาบหวามเมื่อคืนหลั่งไหลเข้ามาในความคิดของเขา

เขากับผู้หญิงคนนั้น...

ผลจากแรงปรารถนานี้ทำให้ลู่เหลียงชวนขมวดคิ้วแน่น จากนั้นมองไปยังผู้หญิงที่หลับใหลอยู่ในอ้อมแขนของเขา

ดวงตาดำมีความซับซ้อนและเข้มขึ้น

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที เขาก็กลับสู่ความสงบและไม่แยแสดั่งเดิม

สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้เป็นเพียงอุบัติเหตุ

เขาผลักผู้หญิงที่ขดตัวอยู่ในอ้อมแขนของเขาออกไป แล้วลุกขึ้นและแต่งตัวอย่างรวดเร็ว

บนพรมผืนยาว ซูหน่วนหยางยังคงนอนไม่ยอมลืมตาตื่นขึ้นสักที และใบหน้าส่วนใหญ่ของเธอก็แดงผิดปกติ

หัวใจของลู่เหลียงชวนเต้นผิดจังหวะ และทันใดนั้นเขาก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

“ซูหน่วนหยาง อย่าแกล้งหลับ ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้!” เขาพูดอย่างเย็นชา ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่ใบหน้าที่ยังหลับตาของเธอ

เธอไม่ขยับ

ลู่เหลียงชวนก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่สบายใจ แล้วหยุดกะทันหัน เขาขึ้นเสียงและตะโกนว่า "ซูหน่วนหยาง ผมกำลังคุยกับคุณอยู่! คุณได้ยินผมไหม?"

เธอก็ยังไม่ขยับ

จู่ๆ ลู่เหลียงชวนก็จำร่างกายที่ร้อนผิดปกติของเธอได้ และจิตใจของเขาก็ว่างเปล่าไปครู่หนึ่ง

เขาไม่เคยแตะต้องผู้หญิงคนไหนมาก่อน เดิมที เขาคิดว่าร่างกายของเธอร้อนเพราะความหลงใหลของเธอ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า...เธอป่วย!

ลู่เหลียงชวนนั่งลงอย่างรวดเร็วและกอดซูหน่วนหยางแน่นในอ้อมแขน ดวงตาที่ดำมืดของเขาเต็มไปด้วยความตึงเครียดและความกังวลที่เขาไม่ได้สังเกต

“ซูหน่วนหยาง?” เขาเรียกชื่อเธอและยกมือขึ้นแตะหน้าผากเธอ

มันร้อนมาก เกรงว่าจะมีไข้สูงอย่างน้อยสามสิบเก้าองศา

เป็นไปได้ไหมที่ผู้หญิงคนนี้มีร่างกายแบบนี้ และเล่นบทรักกับเขาทั้งคืน?

เธอเป็นคนปัญญาอ่อนไปแล้วหรือไง?

ไม่ เขาสิที่เป็นคนปัญญาอ่อนที่ใกล้ชิดกับเธอขนาดนั้น แต่ไม่ได้สังเกตความผิดปกติของเธอเลย

คนงี่เง่าคือตัวเขาเอง!

ลู่เหลียงชวนด่าตัวเองอย่างแรงในใจ และรีบอุ้มเธอไปที่ห้องนอนชั้นบน จากนั้นควานหาโทรศัพท์มือถือ และโทรหาเพื่อนและยังแพทย์ประจำตัวของเขา ‘ไป๋จื่อหยวน’

หลังจากที่วุ่นวายอยู่สักพัก ในที่สุดซูหหน่วนหยางก็ได้รับน้ำเกลือ

ไป๋จื่อหยวนค่อยๆ เก็บอุปกรณ์ทางการแพทย์ และทอดถอนหายใจ “เฮ้อ...คนบางคนทรมานสาวน้อยที่ไข้ขึ้นสูงทั้งคืนแบบนี้ได้ยังไงกันนะ อ่า ไร้ศีลธรรมจริงๆ”

ใบหน้าของลู่เหลียงซวนมืดครึ้มและพูดอย่างเผ็ดร้อนว่า “ลองพูดอีกคำหนึ่งสิ เชื่อหรือไม่ ฉันจะให้คนดึงลิ้นของนายออกมา”

ไป๋จื่อหยวนขมวดคิ้ว เก็บของ ตบไหล่ลู่เหลียงชวนอีกครั้ง และพูดอย่างจริงจังว่า "ฉันคิดว่าซูหน่วนหยางเป็นคนดี ยังไงก็ตาม นายแต่งงานกับเธอมาสามปีแล้วนะ ปล่อยวางเถอะ ทำให้เธอมีความสุขได้แล้ว”

ดวงตาของลู่เหลียงชวนเย็นชา จ้องไปที่หน้าของไป๋จื่อหยวน

“นายลืมไปหรือเปล่าว่าเธอเป็นคนพรากชีวิตน้องสาวฉัน และขู่ว่าจะแต่งงานกับฉันอีก ฉันรู้สึกขยะแขยงทุกครั้งที่มองดูผู้หญิงคนนี้ ฉันจะอยู่กับเธอไปตลอดชีวิตได้ยังไง!”

ไป๋จื่อหยวนอ้าปากอยากจะพูดว่า 'ไม่ใช่เรื่องร้ายแรง' แต่เมื่อสบตากับดวงตาสีดำอันเยือกเย็นของลู่เหลียงชวน เขาก็กลืนคำพูดลงคออย่างเงียบ ๆ

เมื่อมองดูหญิงสาวร่างผอมเพรียวบนเตียงซึ่งถูกสัตว์ร้ายทำให้หมดสติ เขาก็ถอนหายใจในใจ หยิบของแล้วจากไปอย่างรวดเร็ว

กลับมาที่รถ ไป๋จื่อหยวนอดคิดไม่ได้เกี่ยวกับการแต่งงานระหว่างลู่เหลียงชวนและซูหน่วนหยางในช่วงสามปีที่ผ่านมา

ลู่เหลียงชวนมีน้องสาวคนหนึ่งชื่อ ‘ลู่ซือเหยา’ ที่สุขภาพไม่ดีอยู่เสมอและเป็นโรคโลหิตจางอย่างรุนแรง หนำซ้ำเลือดของเธอยังเป็นกรุ๊ปเลือดหายาก จะหาคนที่กรุ๊ปเลือดเดียวกับเธอมาบรรเทาโรคโลหิตจางก็หาได้ยากยิ่ง

เดิมทีสำหรับครอบครัวลู่ที่มีทรัพย์สินและเงินจำนวนมหาศาล การหาไขกระดูกที่เหมาะสมนั้นไม่เกี่ยวกับว่ามีเงินมากหรือน้อย สำหรับเลือดที่เป็น Rh Negative เป็นการยากที่จะหาไขกระดูกที่เหมาะสม

ขณะที่ลู่ซือเหยากำลังจะถูกทรมานจนตายด้วยมะเร็งเม็ดเลือดขาว ซูหน่วนหยางก็ปรากฏตัวขึ้น

เธอบอกว่าเลือดของเธอคือ Rh Negative ซึ่งเข้าคู่กับไขกระดูกของลู่ซือหยวน และเธอเต็มใจที่จะบริจาคโดยมีเงื่อนไขเพียงข้อเดียวว่าลู่เหลียงชวนจะต้องแต่งงานกับเธอโดยไร้เงื่อนไข

ลู่เหลียงชวนลงนามในข้อตกลงการแต่งงานเพื่อช่วยชีวิตน้องสาวของเขา

จากนั้นการแต่งงานของคนสองคนก็เริ่มต้นขึ้น

ในตอนแรกทุกคนคิดว่าซูหน่วนหยางที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นเป็นผู้หญิงที่มีเจตนาไม่ดี แต่หลังจากแต่งงานมาสามปี การแสดงออกของซูหน่วนหยางทุกๆ อย่างก็ค่อยๆ ดึงดูดความสนใจของไป๋จื่อหยวนทีละน้อย

ผู้หญิงคนนี้ไม่เคยรับเงินจากครอบครัวลู่เลย เธอใจดีกับลู่เหลียงชวนมาก มากจนแม้แต่คนตาบอดก็ยังเห็นความจริงใจของเธอที่มีต่อลู่เหลียงชวน

แต่ในโลกนี้ยังมีคนตาบอดประเภทหนึ่งที่มองไม่เห็นใครนอกจากตัวเอง

ไป๋จื่อหยวนส่ายหน้า ถอนหายใจด้วยความเวทนา จากนั้นสตาร์ทรถแล้วขับออกไปอย่างรวดเร็ว