ตอนที่ 393 กู้หนิงฆ่าซูอันย่า?

เกาอี้และเฉียวหยารู้สึกผิดปกติ แต่ไม่มีคำสั่งจากกู้หนิง พวกเขาจึงทำได้เพียงรออยู่ที่ห้องโถง

แขกคนอื่นๆเห็นกู้หนิงเดินขึ้นบันไดไปชั้นสองด้วยความเร่งรีบ พวกเขาคิดว่าซูอันย่าคงเรียกเธอขึ้นไปหา

วินาทีที่กู้หนิงขึ้นไปถึงชั้นสอง เธอวิ่งไปหาจินเข่อซิน กู้หนิงเตะท้องเธออย่างแรง จินเข่อซินกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด หลังกระแทกผนัง ล้มนั่งลงบนพื้น

หลังจากนั้นกู้หนิงก็รีบเข้าไปในห้องทำงาน ตรวจดูอาการซูอันย่า

ซูอันย่าหมดสติ ดังนั้นกู้หนิงจึงใช้พลังของเธอห้ามเลือดไม่ให้ไหล

จินเข่อซินเข้าใจว่าครอบครัวของเธอคงถูกลากเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยถ้าคนอื่นรู้ว่าเธอทำร้ายซูอันย่า และแอบเข้ามาในห้องทำงาน

ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจโยนความผิดให้กู้หนิง จินเข่อซินตะโกนร้องสุดเสียงด้วยความเจ็บปวดและแหกปากตะโกนว่า "ช่วยด้วย! กู้หนิงฆ่าอันย่า ช่วยด้วย!"

ทุกคนที่อยู่ในห้องโถงหยุดพูดทันใด เงยหน้ามองชั้นสอง กู้หนิงฆ่าซูอันย่า? ไม่มีใครเชื่อและมีเพียงจินจิงเว่ยที่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จินเข่อซินเป็นคนทำร้ายซูอันย่า

"เธอว่าอะไรนะ?" ซูเจิ้นห่าวตกใจ

"จินเข่อซิน บ้าไปแล้วเหรอ?" ฮ่าวหรันโมโห

จินเข่อซินไม่สนใจเขา เธอพูดต่อว่า "กู้หนิงฆ่าซูอันย่าและทำร้ายฉัน มีเลือดออกเยอะนองพื้น"

ในขณะที่พูด หน้าของจินเข่อซินก็ขาวซีด เอามือกุมท้องด้วยความเจ็บปวด ดูเหมือนว่าเธอจะเจ็บมาก

ไม่ว่าจะใช่เรื่องจริงหรือไม่ พ่อกับแม่ของซูอันย่ารีบเข้าไปดูอาการของลูกสาว

ฮ่าวหรันและเพื่อนๆของกู้หนิงรวมถึงเกาอี้และเฉียวหยาไม่เชื่อสิ่งที่จินเข่อซินกล่าวหากู้หนิง พวกเขาขึ้นบันไดไปชั้นสองเพื่อตรวจสอบดูด้วยตัวเอง

กลุ่มคนกรูเข้าไปในห้องทำงาน กู้หนิงยืนอยู่หน้าโต๊ะ ในขณะที่ซูอันย่านอนจมกองเลือด เธอยังคงหมดสติและเหมือนคนใกล้ตาย

หลายคนนิ่งไปกับภาพที่เห็น คุณนายซูเข่าอ่อน "อันย่า! ตื่นสิลูก อันย่า!" คุณนายซูคุกเข่าข้างลูดสาวและร้องไห้

ซูเจิ้นห่าวโทรเรียกรถพยาบาลก่อนที่จะหันไปหากู้หนิง "หนูกู้ เกิดอะไรขึ้นในนี้?"

เสียงของซูเจิ้นห่าวเย็นชาและคุกคามอยู่ในที แม้เขาจะไม่เชื่อว่ากู้หนิงจะเป็นคนทำร้ายลูกสาวของเขา แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเธออยู่ในที่เกิดเหตุ

"หนูได้ยินเสียงร้องของอันย่า ก็เลยขึ้นมาดู เมื่อมาถึง อันย่าก็ถูกตีนอนจมกองเลือดอยู่บนพื้นแล้วค่ะ ศรีษะของเธอถูกตีอย่างแรง" กู้หนิงตอบอย่างใจเย็น

แม้ว่าเธอจะพูดอย่างนั้นก็ไม่มีใครเชื่อกู้หนิงจนหมดใจยกเว้นเพื่อนของเธอ

"เลิกเล่นละครได้แล้ว ฉันเห็นแกเขวี้ยงที่เขี่ยบุหรี่ใส่หัวอันย่า และแกยังเตะท้องของฉัน!" จินเข่อซินเถียง เธอรู้สึกตระหนกในใจเพราะเธอโกหก อย่างไรก็ตามหากเธอไม่โยนความผิดให้กู้หนิงก็คงเป็นเธอเองที่ต้องจบเห่ เธอจึงต้องโกหก

"บ้าบอคอแตก! บอสของเราไม่เคยคิดทำร้ายอันย่า!" ฮ่าวหรันเอ่ยอย่างโกรธๆ

"ใช่ บอสของเราไม่มีทางทำร้ายอันย่า!" ฉินซีหุนและคนอื่นๆก็พูดขึ้นตามๆกัน

"คุณกู้อ้างว่าเธอได้ยินเสียงร้องของอันย่าและขึ้นมาข้างบน แล้วทำไมพวกเราถึงไม่ได้ยินอะไรเลยล่ะ?" จินจิงเว่ยโต้กลับ ถึงแม้ว่าเขาจะโทษที่จินเข่อซินทำแผนของเขาพัง แต่ตอนนี้เขาต้องปกป้องเธอ

ได้ยินเช่นนั้น คนหลายคนก็เห็นด้วย พวกเขาไม่ได้ยินเสียงแปลกๆอะไรเลย

"เพราะว่าฉันหูดีไงคะ" กู้หนิงยังคงใจเย็น

"เธอจะพูดอย่างนั้นก็ได้ แต่ไม่มีใครเชื่อเธอหรอก" จินจิงเว่ยกล่าว

"ใช่แล้ว" มีคนเห็นด้วยกับจินจิงเว่ย

กู้หนิงปรายตามองอย่างเย็นชาและเอ่ยว่า "งั้นทำไมพวกคุณถึงเลือกเชื่อคำพูดของจินเข่อซินแทนที่จะเป็นฉันล่ะคะ? ถ้าฉันบอกว่าจินเข่อซินเป็นคนทำร้านอันย่าและถูกฉันจับได้ ฉันจึงเตะเธอ แบบนี้พวกคุณเชื่อฉันไหมคะ?"

ได้ยินเช่นนั้นก็มีทั้งคนเชื่อและไม่เชื่อ

จินเข่อซินประหม่าและพยายามปกป้องตัวเอง" แกบ้าไปแล้ว! อันย่าเป็นญาติของฉัน ฉันจะทำร้ายเธอทำไม?"

ใช่! จินเข่อซินเป็นญาติผู้พี่ซูอันย่า คนเลยเลือกที่จะเชื่อเธอ ส่วนกู้หนิง ถึงแม้เธอจะเป็นเพื่อนสนิทซูอันย่า เธอก็ยังเป็นคนนอกอยู่วันยังค่ำ แต่พวกเขาก็ยังไม่เข้าใจว่ากู้หนิงทำร้ายซูอันย่าไปทำไม โดยเฉพาะครอบครัวซู

"ฉันเชื่อบอสของฉัน เป็นเธอที่ทำร้ายอันย่า!" พวกเพื่อนๆของกู้หนิงเอ่ย

"พวกแกเป็นเพื่อนของนั่งนั่นก็ย่อมเข้าข้างกันอยู่แล้ว" ซูอันย่าโต้กลับ

"จินเข่อซิน แกกล้าทำอย่างนี้ได้ยังไง! ฉันสาบานว่าวันหนึ่งฉันจะทำให้แกชดใช้เรื่องนี้!" ฉู่เพ่ยหานชี้หน้าขู่จินเข่อซิน เธอไม่สนว่าจะมีเจ้าหน้าที่ของรัฐอยู่ที่นี่ด้วย

ได้ยินคำขู่ของฉู่เพ่ยหาน หยวนจื่อซ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ชอบพฤติกรรมของฉู่เพ่ยหานแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ซูเจิ้นห่าวเป็นเพื่อนสนิทของเขา ส่วนกู้หนิงคือผู้ช่วยชีวิตเขา ถ้าหากจินเข่อซินทำร้ายซูอันย่าจริงแต่ป้ายความผิดให้กู้หนิง เขาจะเป็นคนลงโทษเธอเอง ถึงแม้ว่าเขาจะเอนเอียงมาทางกู้หนิง แต่เธอยังพิสูจน์ความบริสุทธิ์​ตัวเองไม่ได้

ถ้าซูอันย่าฟื้นขึ้นมาตอนนี้ ทุกอย่างจะกระจ่างแจ้ง ปัญหาคือเธอหมดสติและดูเหมือนจะบาดเจ็บสาหัส ดูจากเลือดบนพื้น

ตอนที่ 394 ชกจินเข่อซิน

"พอได้แล้ว! อันย่าบาดเจ็บสาหัส พวกเธอหยุดเถียงกันไปมาได้แล้ว ไม่ว่าใครเป็นคนทำร้ายอันย่า คนนั้นจะต้องชดใช้สิ่งที่ทำแน่นอน!" คุณนายซูตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยว ซูอันย่าอาจตายได้ แต่ทุกคนมัวแต่เถียงกันไปมา

ได้ยินเช่นนั้น จินจิงเว่ยและจินเข่อซินก็ตื่นตระหนก พวกเขาได้แต่หวังว่าซูอันย่าจะไม่ตื่นขึ้นมาอีกเลย ถ้าเป็นแบบนั้นพวกเขาถึงจะปลอดภัย

"จินเข่อซิน ไว้รออันย่าฟื้นขึ้นมา ทุกอย่างจะกระจ่างชัดเอง" กู้หนิงเอ่ย

สิ่งสุดท้ายที่สองพ่อลูกต้องการคือการเห็นซูอันย่าฟื้นขึ้นมา ดังนั้นพวกเขาต้องทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้เหตุการณ์นั้นเกิดขึ้น เมื่อซูอันย่าถูกส่งตัวไปโรงพยาบาล เขาจะแอบทำบางอย่างเพื่อไม่ให้เธอตื่นขึ้นมา

ขณะที่ทุกคนกำลังเคร่งเครียด และก่อนที่รถพยาบาลจะมาถึง ซูอันย่าก็ลืมตาขึ้นมา

ทุกคนตะลึงที่อยู่ๆซูอันย่าก็ฟื้น จินเข่อซินและจินจิงเว่ยตกใจเหมือนคนเห็นผี

"อันย่า ลูกไม่เป็นไรใช่ไหม?" คุณนายซูยิ้มพร้อมน้ำตา "อันย่า?" ซูอันฮ่าวทั้งตื่นเต้นและประหลาดใจ

ความจริงแล้วกู้หนิงได้ช่วยรักษาอันย่าตั้งแต่เธอมาถึงแล้ว เธอบอกอันย่าให้แกล้งทำเป็นหมดสติต่อไปเพื่อจินเข่อซินให้ติดกับ

"เป็นจินเข่อซินที่ทำร้ายหนู!  หนูจับได้ว่าเธอกำลังขโมยเอกสารจากห้องทำงานของคุณพ่อ เธอเลยเอาที่เขี่ยบุหรี่ฟาดหัวหนู!" ซูอันย่าจ้องจินเข่อซินเขม็ง

ทุกคนหันไปมองจินเข่อซินเป็นตาเดียว จินเข่อซินพยายามขโมยเอกสารบางอย่าง แต่ถูกซูอันย่าจับได้ ดังนั้นเธอจึงตีซูอันย่าด้วยที่เขี่ยบุหรี่?

ได้ยินซูอันย่าพูดถึงเอกสาร ซูเจิ้นห่าวก็รีบเดินไปที่โต๊ะและค้นหาเอกสาร

คุณนายซูลุกขึ้น ไม่รอช้า ตบหน้าจินเข่อซินอย่างแรง "จินเข่อซิน เธอทำแบบนี้ได้ยังไง?"

จินเข่อซินเอามือกุมหน้า เธอไม่พูดอะไร ซูอันย่าฟื้นแล้ว เธอไม่มีข้อแก้ตัว

จินจิงเว่ยไม่กล้าช่วยจินเข่อซิน เพราะเขาเองก็เจอปัญหาใหญ่เหมือนกัน

"จินเข่อซิน นังสารเลว แกกล้าใส่ร้ายกู้หนิง ฉันจะต่อยแกให้คว่ำ!" ฉู่เพ่ยหานปรี่เข้าไปหาจินเข่อซินและชกเธออย่างไม่ลังเล จินเข่อซินถูกชกเต็มแรง ตะโกนร้องโอดโอย

ทุกคนที่อยู่แถวนั้นตะลึงและนิ่งไป เพราะไม่คิดว่าฉู่เพ่ยหานจะกล้าทำจริงๆ

"หยุด! หยุด!" จินจิงเว่ยตะโกนห้ามฉู่เพ่ยหาน ทว่าพวกฮ่าวหรันวิ่งมาจับตัวเขาไว้ จินจิงเว่ยจึงทำได้เพียงยืนดูลูกสาวถูกชก

ส่วนคนอื่น ไม่มีใครอยากเข้ามาเกี่ยวข้องเรื่องวุ่นวายนี้

"พอๆ หยุดได้แล้ว" หยวนจื่อซ่งเป็นฝ่ายเอ่ยปากห้ามแต่ไม่ได้จริงจังนัก เขาแค่ทำไปตามหน้าที่ จินเข่อซินทำร้ายลูกสาวเพื่อนสนิทของเขาและยังโยนความผิดให้คนที่ช่วยชีวิตเขา! หยวนจื่อซ่งเป็นข้าราชการที่มีความยุติธรรมแต่ไม่ได้อ่อนแอ เขาจะสู้กลับหากมีคนกล้าทำร้ายคนที่เขาห่วงใย

ฉู่เพ่ยหานหยุดการกระทำของตัวเอง เธอรู้ว่าเมื่อใดควรหยุด ถ้าหากนังสารเลวจินเข่อซินตาย เธอก็จะติดคุก อย่างไรก็ตามจินเข่อซินก็จะต้องถูกดำเนินคดี

เอกสารสำคัญหายไป มันเป็นเอกสารประกวดราคาสำหรับพื้นที่ท่องเที่ยว เหตุผลที่จินจิงเว่ยมาเยี่ยมเขาบ่อยครั้งในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเพราะเขาพยายามจะขอแบ่งพื้นที่ ทว่าซูเจิ้นห่าวปฏิเสธเขาไป เพราะซูเจิ้นห่าวไม่ได้รับผิดชอบโครงการเพียงคนเดียวและไม่สามารถตัดสินใจด้วยตัวเองได้

จากสิ่งที่เกิดขึ้น ซูเจิ้นห่าวรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น จินจิงเว่ยบอกจินเข่อซินให้แอบเข้ามาในห้องทำงานของเขาตอนที่เขาไม่อยู่เพื่อขโมยเอกสารประกวดราคาเพื่อให้ตัวเองได้โครงการ ซูเจิ้นห่าวโกรธที่จินจิงเว่ยทำร้ายครอบครัวของเขาเพื่อเงิน ในเมื่อจินจิงเว่ยไม่แคร์พวกเขา ซูเจิ้นห่าวก็จะไม่ถือว่าพวกเขาเป็นครอบครัวของเขาอีกต่อไป!

“เอกสารอยู่ที่ไหน?” ซู่เจิ้นห่าวถามจินเข่อซินที่ถูกต่อยจนล้มไปนั่งที่พื้น

จินเข่อซินเจ็บจนพูดไม่ออก เธอจึงไม่ได้ตอบคำถาม

“อยู่ใต้โซฟาค่ะ ตอนที่หนูเตะเธอ เอกสารหล่นไปอยู่ใต้โซฟา” กู้หนิงตอบ

ซูเจิ้นห่าวเดินไปที่โซฟา เขาคุกเข้าก้มลงหาเอกสาร

มีเอกสารอยู่ใต้โซฟาจริงๆ ซูเจิ้นห่าวโล่งใจเมื่อเขาแน่ใจว่าเป็นเอกสารที่เขากำลังมองหาอย่างแน่นอน

หลังจากนั้น ซูเจิ้นห่าวก็มองจินจิงเว่ยอย่างเย็นชา เขาไม่ได้พูดกับจินจิงเว่ยโดยตรง แต่พูดต่อหน้าทุกคน “จากนี้ไป ฉัน ซูเจิ้นห่าว จะถอนการลงทุนและความร่วมมือใดๆ กับจินหัวกรุ๊ป และใครก็ตามที่ยังคงทำงานกับจินหัวกรุ๊ปจะถูกตัดความสัมพันธ์ทางธุรกิจกับตระกูลซู!”

“เจิ้นห่าว!” จินจิงเว่ยตื่นตระหนกมากและพยายามหยุดซูเจิ้นห่าว ตระกูลจินอาศัยตระกูลซูในการดำเนินธุรกิจ หากซูเจิ้นห่าวถอนการลงทุนและความร่วมมือทั้งหมด ตระกูลจินแทบจะหาเลี้ยงชีพไม่ได้ นอกจากนี้ ซูเจิ้นห่าวยังขู่ว่าบริษัทใหญ่อื่นๆ จะไม่ทำงานกับเขา ถ้าเป็นแบบนี้ ธุรกิจของตระกูลจินคงจะล้มละลายในไม่ช้า

“อย่ามาเรียกชื่อฉัน! วินาทีนี้ นายไม่ใช่ครอบครัวของฉันอีกต่อไป และตระกูลจินถูกห้ามไม่ให้เข้ามาในบ้านหลังนี้!’ ซูเจิ้นห่าวกล่าวอย่างเย็นชา จากนั้นเขาก็กล่าวเสริมว่า “ตำรวจจะเป็นคนจัดการกับจินเข่อซิน”

จินจิงเว่ยอ้าปาก แต่ไม่รู้ว่าจะพูดอะไร มันสายเกินไปแล้วที่จะเสียใจ

“โอ้ กู้หนิง เธอให้ยาอะไรกับฉัน? เลือดฉันหยุดไหลภายในไม่กี่วินาทีและฉันก็ไม่รู้สึกเจ็บที่แผลแล้ว” ซูอันย่าถามด้วยความสงสัย

ตอนที่ซูอันย่าฟื้น กู้หนิงให้ยาพิเศษกับเธอซึ่งมันช่วยเลือดหยุดไหลและระงับความเจ็บปวด

ได้ยินคำถามของซูอันย่า ทุกคนก็ประหลาดใจ กู้หนิงช่างเป็นเด็กสาวที่เต็มไปด้วยเรื่องคาดไม่ถึง

“อ๋อ มันเป็นยาพิเศษที่มีผลดี และสามารถรักษาโรคได้เกือบทั้งหมด ถ้าโรคไม่รุนแรง ทานยาเม็ดเดียวก็เพียงพอ ถ้ารุนแรงมาก ก็ต้องทานหลายเม็ด” กู้หนิงกล่าว