ตอนที่ 351 พวกเธอสมควรโดนแล้ว!

หยวนเจิ้งหลินบอกเสี่ยวฉางชุนว่าเขาได้รับหลักฐานความผิดของหงหยุนกรุ๊ปมาแล้ว และเขาไม่สามารถปิดบังความจริงที่ว่กู้หนิงเป็นคนมอบหลักฐานให้เขา แต่เรื่องนี้จะไม่มีใครรู้เพิ่มอีก

เมื่อได้ยินว่ากู้หนิงเป็นคนมอบหลักฐานนี้ให้กับหยวนเจิ้งหลิน เสี่ยวฉางชุนก็ต้องตกใจ เด็กคนนั้นได้ช่วยเหลือทั้งหยวนเจิ้งหลินและเขาจากสถานการณ์อันตรายและหลักฐานชิ้นนี้สร้างความประทับใจให้กับเสี่ยวฉางชุนเป็นอย่างมาก “ท่านรองเสี่ยวครับ กู้หนิงต้องการซื้อกิจการของหงหยุนกรุ๊ป และผมได้สัญญากับเธอแล้วว่าเธอจะมีโอกาสซื้อก่อนเจ้าอื่น ส่วนเรื่องราคา ท่านคิดว่าเราสามารถให้ส่วนลดกับเธอได้ไหมครับ? เพราะเธอได้ช่วยเหลือเราเป็นอย่างดี” หยวนเจิ้งหลินถาม

“อะไรนะ? แม่หนูกู้หนิงอยากได้กิจการของหงหยุนกรุ๊ปงั้นหรือ?” เสี่ยวฉางชุนประหลาดใจ

“ใช่ครับ เธอมีเงินก็จริง แต่ถ้าเราลดราคาลงมาหน่อยก็น่าจะดี” หยวนเจิ้งหลินตอบ

“ไม่มีปัญหา เราสามารถให้ราคาต่ำสุดแก่เธอได้” เสี่ยวฉางชุนเอ่ย

บริษัทที่ถูกยึดทั้งหมดจะถูกบันทึกไว้ในกระดาษ รัฐบาลมีสิทธิที่จะจัดการทรัพย์สินของพวกเขา แต่ไม่สามารถขายได้ในราคาที่ต่ำเกินไป เพราะจะทำให้เกิดความสงสัยว่ารับสินบน

“เราต้องทำการสอบสวนทันที!” เสี่ยวฉางชุนกล่าว

ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาสำคัญสำหรับการเลือกตั้งใหม่ ดังนั้นผู้นำอาวุโสที่อยู่เบื้องหลังหลิวจื่อคุนจึงไม่กล้าเข้าไปเกี่ยวข้อง เพราะมันจะส่งผลต่ออาชีพของเขาเอง แม้ว่าพวกเขาจะยังไม่สามารถปลดหัวหน้าอาวุโสที่อยู่เบื้องหลังหลิวจื่อคุนได้ แต่ไม่ลังเลที่จะกำจัดศัตรูทางการเมืองของพวกเขา พวกเขาได้เตรียมตัวมาอย่างดีก่อนที่จะเริ่มการสอบสวน ดูเหมือนว่ากลุ่มของหลิวจื่อคุนคงจะไม่มีความสุขนักในเทศกาลปีใหม่

ระหว่างทางกลับไปที่วอเตอร์บลูสกาย แท็กซี่ขับผ่านคลับเฮาส์ กู้หนิงสังเกตเห็นรถพยาบาลจอดอยู่ด้านนอก เธอรีบใช้ตาทิพย์ส่องดูว่าเกิดอะไรขึ้นที่นั่น อย่างไรก็ตาม ภาพที่เห็นทำให้กู้หนิงตกใจ เธอเห็นผู้หญิงสองคนกำลังถูกหามตัวโดยทีมแพทย์ฉุกเฉิน และหนึ่งในผู้หญิงสองคนนั้นคือลี่เจินเจิน มีเลือดอยู่บนศีรษะของลี่เจินเจินและร่างกายของเธอก็ชักกระตุกอยู่ตลอดเวลา

กู้หนิงบอกคนขับแท็กซี่จอดรถ เธอจะลงไปดู แต่เธอไม่ได้ลงไปช่วยลี่เจินเจิน เธอแค่อยากลงไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น กู้หนิงจ่ายเงินก่อนออกจากรถไป

กู้หนิงเดินเข้าไปใกล้และได้ยินเสียงพูดคุยกันของคนมุง

“เกิดอะไรขึ้นที่นี่?” มีใครบางคนถาม

“ฉันได้ยินมาว่าผู้หญิงสองคนต่อสู้กันเองเพื่อผู้ชายคนเดียว คนหนึ่งถูกข่วนหน้า อีกคนถูกขวดเบียร์ตีที่หัว”

“เพื่อผู้ชาย? พวกเธอจำเป็นต้องทำถึงขนาดนั้นเลยเหรอ?” มีคนเอ่ยถามขึ้นด้วยความไม่ชอบใจ ถ้าพวกเธอบาดเจ็บเพราะเรื่องนั้นก็ไม่มีใครเห็นใจพวกเธอ

“มันไม่ได้ง่ายอย่างนั้นสิ พวกเธอใช้สารเสพติดก็เลยควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ ไม่แปลกที่จะสู้กันดุเดือดอย่างนั้น”

“โอ้!”

“ฉันว่าพวกเธอสมควรโดนแล้วล่ะ! ไม่ทำงานทำการเอาแต่มั่วสุม ทั้งยังเสพยา ฉันไม่สงสารพวกเธอเลยสักนิด”

“ฉันก็เหมือนกัน!”

หลังจากทราบสาเหตุ ก็ไม่มีใครแสดงความเห็นอกเห็นใจ

กู้หนิงไม่ได้คิดจะเข้าไปช่วยอยู่แล้ว เธอเพียงยืนอยู่ข้างๆมองลี่เจินเจินถูกลำเลียงขึ้นรถพยาบาล ไม่นานตระกูลลี่ก็ได้รับโทรศัพท์จากโรงพยาบาลและรีบไปที่โรงพยาบาลทันที

เมื่อกู้หนิงกลับมาถึงที่พักของเธอ กู้ม่านก็โทรมาและถามว่าเธอจะกลับบ้านเมื่อไหร่ กู้หนิงออกจากบ้านไปกว่าครึ่งเดือนแล้ว และกู้ม่านก็ชักเป็นห่วงความปลอดภัยของเธอ

“อาจเป็นวันมะรืนค่ะ” กู้หนิงตอบ “แม่คะ ที่ซาลอนเป็นไงบ้างคะ?”

“ไม่เลวเลย ครึ่งเดือนที่ผ่านมา คนตระกูลกู้หยุดสร้างปัญหาให้กับพวกเราแล้ว” กู้ม่านกล่าว

“ดีแล้วค่ะ”

“หนิงหนิง แม่มีเรื่องอยากปรึกษาลูกหน่อย” กู้ม่านเอ่ย “เทศกาลปีใหม่ใกล้เข้ามาแล้ว เราวางแผนที่จะจัดงานในอีกสามวัน ปกติพวกเขาจะให้ส่วนลดหรือของขวัญเล็กๆ น้อยๆ แก่ลูกค้า แต่แม่คิดว่ามันน่าเบื่อเกินไป ลูกมีข้อเสนอแนะอย่างอื่นไหม?"

กู้หนิงเงียบไปชั่วขณะก่อนตอบว่า “หนูคิดว่อย่างแรกพวกเราส่งของขวัญเล็กๆราคาประมาณสองสามร้อยหยวนให้ลูกค้า VIP สอง ลูกค้าทุกคนที่สมัคร VIP club หรือต่ออายุสมาชิกในวันนั้นจะได้รับส่วนลด ส่วนจะลดเท่าไหร่แล้วแต่แม่จะติดสินใจ สุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุด ลูกค้าใหม่ทุกคนสามารถเข้าร่วมชิงลอตเตอรี่ได้ จะมีผู้ชนะสามคน และแต่ละคนจะได้รับจี้หยกจากร้านหยกบิวตี้เป็นของรางวัล

“อะไรนะ? จี้หยกจากร้านหยกบิวตี้? ไม่แพงไปหน่อยหรือ? ราคาถูกที่สุดก็ไม่ต่ำกว่าหนึ่งแสนแล้ว!” ถ้าพวกเธอใช้จี้หยกเป็นของรางวัล คงใช้เงินไม่น้อย

“แม่คะ ตอนนี้แม่อยู่คนเดียวรึเปล่า?” กู้หนิงถาม ถึงเวลาแล้วที่เธอควรบอกความจริงบางอย่างให้แม่ของเธอทราบ

“จ้ะ แม่อยู่บ้านคนเดียว”

“แม่คะ ร้านหยกบิวตี้เป็นร้านของหนูเองค่ะ เพราะฉะนั้นหยกที่ใช้เป็นของรางวัลไม่คิดเงิน อย่าห่วงเลยค่ะ พวกเราไม่สูญเงินไปเปล่าๆแน่  การทำแบบนี้ยิ่งเพิ่มลูกค้ามากขึ้น”

กู้ม่านทราบว่ากู้หนิงมีร้านขายเครื่องประดับในเมือง G ไม่ช้าหรือเร็วเธอก็ต้องทราบอยู่ดี

“อะไรนะ? ร้านหยกบิวตี้เป็นร้านของลูกงั้นหรือ?” กู้ม่านถาม ไม่คิดว่าร้านขายเครื่องประดับที่ทำกำไรได้มากและมีชื่อเสียงจะเป็นของลูกสาวของเธอ แล้วแบบนี้จะไม่ให้เธอตกใจได้อย่างไร “แม่คะ อย่าบอกเรื่องนี้ให้คนอื่นทราบนะคะ รวมถึงครอบครัวป้าชิงด้วย ไว้หนูกลับไปแล้วจะเล่ารายละเอียดให้ฟังค่ะ ไม่ต้องคิดมากนะคะ หนูใช้ความสามารถตัวเองเปิดร้านนี้ขึ้นมา ไม่มีเรื่องสกปรกแน่นอนค่ะ”

กู้ม่านเชื่อใจกู้หนิง เธอรู้สึกสบายใจขึ้นหลังจากฟังคำอธิบายของลูกสาว คุยกันอีกสักพักก็วางสาย จากนั้นกู้หนิงก็เปิดวีแชทคุยกับเพื่อนๆอยู่สักพัก

ในความเป็นจริงลี่เจินเจินได้รับบาดเจ็บสาหัสกว่าที่กู้หนิงคิดไว้ กู้หนิงไม่คิดที่จะช่วยลี่เจินเจิน เธอจึงไม่สนใจอาการบาดเจ็บของหล่อนมากนัก

ตอนที่ 352 การตายของลี่เจินเจิน

โชคร้ายที่ลี่เจินเจินเสียชีวิตไม่นานหลังจากที่เธอเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล อาการบาดเจ็บที่ศีรษะของเธอไม่ได้เป็นอันตรายถึงชีวิต แต่เธอเสียชีวิตจากการใช้ยาเกินขนาด

ระยะนี้ลี่เจินเจินพฤติกรรมเปลี่ยนไป พ่อของเธอจึงสั่งให้ลี่เจินหยูจับตาดูลี่เจินเจินอย่างใกล้ชิด พวกเขารู้เพียงแค่ว่าเธอชอบไปไนท์คลับและไม่รู้เรื่องยาเสพติดเลย เมื่อลี่เจินเจินเสียชีวิตจากเสพยาเกินขนาด ครอบครัวลี่ก็เกือบพังทลาย

ส่วนผู้หญิงที่ถูกข่วนหน้า เสพยาเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ชีวิตของเธอจึงไม่อยู่ในอันตราย ทว่าใบหน้าถูกข่วนจนเสียโฉม ยากจะรักษาให้กลับมาสวยเหมือนเดิม

วันต่อมา

ราว 8.30 น. หยวนเจิ้งหลินโทรหากู้หนิง เขาบอกว่าเจ้านายของเขาเห็นด้วยให้ทำการสอบสวนหงหยุนกรุ๊ป และทางรัฐยังสัญญาว่าจะเสนอราคาที่ต่ำกว่าท้องตลาดให้กู้หนิง แต่พวกเขายังไม่ทราบราคาจวนกว่าจะดำเนินการทุกอย่างให้เสร็จสิ้นก่อน

ที่เมือง F กู้ม่านบอกกู้ชิงถึงคำแนะนำของกู้หนิง แต่ไม่ได้บอกว่าเธอคือเจ้าของร้านหยกบิวตี้ กู้ชิงมีปฏิกิริยาแบบเดียวกับกู้ม่านเมื่อได้ยินคำแนะนำ เธอกลัวเธอจะเสียเงินมากมายไปโดยเปล่าประโยชน์ แต่มันเป็นคำแนะนำจากกู้หนิง ดังนั้นกู้ชิงจึงเห็นด้วยในที่สุด พวกเธอเชื่อใจและไว้ใจกู้หนิงอย่างไม่มีข้อกังขา ในเมื่อกู้หนิงบอกว่ามันจะได้ผลก็ต้องได้ผล แม้กู้ชิงจะยังลังเลอยู่บ้างก็ตาม หลังจากที่พวกเธอตกลงกันได้ว่าจะทำอย่างไร อันดับต่อมาพวกเธอก็ส่งข้อความหาลูกค้า VIP จากนั้นก็คิดโปสเตอร์โฆษณาไว้ที่ประตูร้าน

เมื่อข้อความถูกส่งไป โทรศัพท์ในร้านก็ดังขึ้นตลอดเวลา ลูกค้าวีไอพีหลายคนโทรมาสอบถามข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับรางวัลซึ่งเป็นจี้หยกจากร้านหยกบิวตี้

กู้หนิงและนายท่านหยวนไปเยี่ยมนายท่านไป๋ประมาณสิบโมงเช้า นายท่านหยวนบอกเธอว่าให้รอเขาที่หน้าประตูวอเตอร์บลูสกายตอนเก้าโมงครึ่ง เขาจะไปรับเธอ นายท่านหยวนอายุ 70 แล้ว แน่นอนว่าเขาไม่ขับรถเอง มีคนขับรถส่วนตัว

เมื่อใกล้เก้าโมง กู้หนิงเดินไปห้างสรรพสินค้าใกล้ๆเพื่อซื้อของฝาก ซื้อเสร็จก็กลับมารอที่ประตูวอเตอร์บลูสกาย

รถของนายท่านหยวนมาถึงตรงเวลา เห็นกู้หนิงถือถุงของฝากมากมาย เขาก็เอ่ยว่า “หนูกู้จะไปรักษาโรคของเขา เขาย่อมเป็นฝ่ายที่ต้องขอบคุณหนู ทำไมต้องซื้อของฝากไปให้เขาล่ะ?”

นายท่านหยวนไม่ใช่คนแล้งน้ำใจ เขาแต่รู้สึกว่ากู้หนิงทำตัวสุภาพอ่อนน้อมเกินไปซึ่งทำให้พวกเขารู้สึกลำบากใจอยู่บ้างนิดหน่อย กู้หนิงยิ้ม เดินขึ้นรถแล้วค่อยอธิบายว่า “คุณปู่หยวนคะ หนูถือว่าพวกคุณปู่เป็นครอบครัวของหนูเอง ของฝากพวกนี้หนูเต็มใจซื้อให้ค่ะ ปกติหนูไม่ซื้อของฝากให้คนแปลกหน้า”

“งั้นหรือ” นายท่านหยวนยิ้มแย้มอย่างมีความสุข เขารู้สึกพอใจที่กู้หนิงเห็นพวกเขาเป็นคนในครอบครัว

บ้านของนายท่านไป๋ตั้งอยู่ในพื้นที่สุดหรู  Peach-blossom Villas และ Clean Water Blue Sky ถูกสร้างขึ้นโดยผู้พัฒนาอสังหาริมทรัพย์รายเดียวกัน แต่ผู้พัฒนาไม่ได้มาจากเมือง G

Peach-blossom Villas สร้างบนเนินเขาสีเขียว มีแม่น้ำไหลผ่านหน้ากว้างห้าเมตร ผู้คนต้องเดินข้ามสะพานเพื่อเข้าไปในวิลล่า อากาศบนภูเขานั้นสดชื่นมากและมีพืชสีเขียวมากมาย ดูเงียบสงบแต่ไม่โดดเดี่ยว

เมื่อมาถึงป้อมรักษาความปลอดภัย นายท่านหยวนแจ้งกับเจ้าหน้าที่ รปภ. ว่าเขามาหาตระกูลไป๋ เมื่อตระกูลไป๋อนุญาตแล้ว พวกเขาก็ขับรถเข้าไป สมาชิกตระกูลไป๋ออกมารอต้อนรับ นายท่านฝูมาถึงก่อนหน้าพวกกู้หนิงเล็กน้อย ดังนั้นเมื่อรถเคลื่อนมาจอดที่หน้าบ้านตระกูลไป๋ กู้หนิงก็เห็นนายท่านฝู ไป๋หลินเว่ยและภรรยาของเขากำลังรอพวกเธออยู่

“หนูกู้ ยินดีต้อนรับ!” ไป๋หลินเว่ยกล่าวต้อนรับกู้หนิง เมื่อเขาเห็นของฝาก เขาก็ประหลาดใจ “ทำไมซื้อของมาเยอะแยะ? หนูไม่จำเป็นต้องซื้อมาเลย ลำบากแท้ๆ”

ไป๋หลินเว่ย เป็นประธานของบริษัทที่มีชื่อเสียง และเขาก็จริงจังและเข้มงวดอยู่เสมอแม้กระทั่งต่อหน้าลูกๆ ของเขา แต่จู่ๆ เขาก็กลายเป็นคนใจดีและอ่อนโยนเมื่อกู้หนิงปรากฏตัว บางครั้งไป๋หลินเว่ยก็พบว่ามันยากที่จะปฏิบัติต่อเหมือนเด็ก เพราะเธอทำตัวเหมือนผู้ใหญ่

“ไม่เป็นไรค่ะ แค่ของฝากเล็กๆน้อยๆ”

คุณนายไป๋เอ่ยทักทายกู้หนิง “ยินดีที่พบจ้ะ หนูกู้”

“เช่นกันค่ะ”

นายท่านฝูที่ยืนอยู่ด้านข้างบ่นกู้หนิง “มาเมืองG ทำไมไม่บอกปู่ล่ะ? ปู่คิดถึงหนูมาก! ลืมบอกกันแบบนี้ใช้ได้ที่ไหนกัน”

 “ขอโทษจริงๆค่ะ พอดีหนูมีเรื่องสำคัญต้องจัดการ พอว่างแล้วก็มาเยี่ยมคุณปู่ทั้งสองทันทีเลยค่ะ”

“ช่างเถอะๆ” นายท่านฝูไม่พูดอะไรอีก

“ฮ่า ฮ่า ฝู ไหนบอกว่าจะไม่ตำหนิหนูกู้เมื่อคืนนี้? ทำไมวันนี้ยังบ่นเธออยู่เล่า?” นายท่านหยวนหัวเราะ

“เอ๊ะ ต้องจับผิดกันเลยหรือ?” นายท่านฝูทำหน้าบึ้ง

ไป๋หลินเว่ยกลัวว่าพวกเขาจะทะเลาะกันจริงๆจังๆขึ้นมา ดังนั้นเขาจึงพูดขัดว่า “เอาล่ะๆ ข้างนอกนี่ค่อนข้างหนาว เข้าไปข้างในกันเถอะ” จากนั้นทุกคนก็เข้าไปข้างในบ้าน

วินาทีแรกที่พวกเขาเข้าไปในบ้าน เด็กสาวอายุราวๆกู้หนิงในชุดสีชมพู ขนฟู เดินออกมาจากห้องครัว มีจานผลไม้อยู่ในมือของเธอ และเธอกำลังกินผลไม้ขณะเดินไปหาพวกเขา เมื่อเห็นกู้หนิง เด็กสาวก็พูดอย่างเย่อหยิ่งว่า “ถามจริง! เธอรักษาโรคคุณปู่ได้จริงๆเหรอ?”

“เงียบเดี๋ยวนี้นะ!” ไป๋หลินเว่ยตวาดลูกสาว