เธอหยิบช้อนขึ้นมาและเตรียมที่จะตัก อย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกไม่สบายใจเพราะฮันจื่อห่าวจ้องมองเธอตลอดเวลา

เธอจะกินโดยมีเขายืนจ้องเธอตลอดเวลาได้ยังไง?

เธอถอนหายใจเบา ๆ และหันไปหาเขา "คุณฮัน คุณต้องการกินด้วยกันไหมค่ะ?"

เขามองเธอด้วยสายตาลึกล้ำและส่ายหัว

“ผมไม่แย่งอาหารคนป่วย”

"-_-"

'ช่ายยย  ถูกต้อง ฉันก็ไม่ได้อยากแบ่งมันแต่อย่างใด’

“แล้วคุณจะจ้องฉันแบบนี้ตลอดเวลาเลยเหรอ?  ถ้ามีอะไรจะพูดก็พูดมา ถ้าไม่ใช่ก็กลับออกไปได้เลยค่ะ” เธอพูดขณะมองเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มประชดประชัน

เขาขมวดคิ้วและพูดว่า "เฮอะ! ผมไม่เคยคิดว่าคุณกูจ้ะพูดจาตรงไปตรงมาได้ขนาดนี้ คุณควรจะขอบคุณผมที่ให้การสนับสนุนคุณก่อนหน้านี้ไหม?"

เฟิงเถิงจ้องที่ฮันจื่อห่าวด้วยปากของเขาเปิดเล็กน้อย เขาจริงจังกับมันหรือเปล่า? ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่คุณฮันกลายเป็นเด็กไปขอคนอื่นพูดขอบคุณเขา?

ชวี่หน่วนเม้มริมฝีปากในขณะที่เธอไม่ต้องการฟังดูใจร้าย แต่ตอนนี้ชายคนนี้กำลังทดสอบความอดทนของเธอ

เธอโต้เถียงกับพ่อแม่ของชวี่หน่วนมามากพอแล้ว

“ คุณฮัน ฉันได้ขอบคุณคุณไปแล้วก่อนหน้านี้สำหรับสิ่งที่ควรจะขอบคุณคุณ อย่างไรก็ตาม ฉันคิดว่าคุณคงลืมประเด็นหลักของเรื่องนี้  มันเป็นรถของคุณที่ชนฉัน และด้วยเหตุนี้ ฉันจึงอยู่ในโรงพยาบาลในตอนนี้"

“มันจึงเป็นหน้าที่ของคุณที่จะต้องแก้ไขสถานการณ์เพื่อไม่ให้มีบทลงโทษใดๆ หากฉันนำเรื่องนี้ขึ้นศาลถึงแม้ว่าฉันจะกระโดดไปอยู่หน้ารถคุณ คุณก็ยังต้องเสียค่าปรับจำนวนมาก  ฉันเลยรู้สึกว่าสิ่งที่คุณทำเพื่อประโยชน์ของคุณ”

“ยังไงก็ตาม ถ้าคุณยังต้องการ  คำขอบคุณที่ช่วยฉัน ตอนนี้ถ้าคุณได้รับแล้ว คุณช่วยออกไปได้ไหม? ฉันต้องกินสิ่งนี้อย่างสงบ” เธอพูดพร้อมกับชี้ไปที่อาหารของเธอ

โดยไม่รั้งรอเขา เธอชิมโจ๊กและรู้สึกถึงความอบอุ่นที่แผ่กระจายไปทั่วร่างกาย

รู้สึกอัศจรรย์ใจ

ฮันจื่อห่าวขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าเธอไม่สนใจเขาและมุ่งไปที่อาหาร เขายิ้มและเตรียมจะออกจากห้องไป

"คุณเลขา รอก่อน ทิ้งนามบัตรไว้ที่นี่ด้วยค่ะ ถ้าฉันต้องการติดต่อคุณฉันจะได้ติดต่อคุณได้โดยตรงผ่านช่องทางนั้น" เธอพูดเมื่อเห็นพวกเขากำลังจะจากไป

"-_-"

' เธอไม่รู้สึกแย่ที่สั่งเขาไปทั่วใช่ไหม?' เฟิงเถิงเม้มริมฝีปากและสงสัยว่าทำไมชวี่หน่วนถึงแตกต่างจากข้อมูลที่เขาได้รวบรวมไว้ก่อนหน้านี้?

เขาเหลือบมองไปที่ฮันจื่อห่าวที่หยุดอยู่ในขั้นตอนของเขาและมองไปที่ชวี่หน่วนด้วยสายตาที่อธิบายไม่ได้

เฟิงเถิงถอนหายใจและทำตามที่เธอพูดและทิ้งนามบัตรไว้บนโต๊ะก่อนออกจากห้อง

ฮันจื่อห่าวส่ายหัวและเหลือบมองเธอก่อนจะรีบออกจากห้อง

…..

หลังจากออกจากโรงพยาบาล ฮันจื่อห่าวกำลังนั่งอยู่ที่เบาะหลังของรถ ในขณะที่เฟิงเถิงกำลังนั่งอยู่ในที่นั่งผู้โดยสารข้างคนขับ

เขาลังเลที่จะหันกลับไปดูท่าทางของเจ้านาย และตามที่เขาคาดไว้ การแสดงออกของฮันจื่อห่าวก็หม่นหมองและมืดมน

เขาเม้มปากและถามเสียงต่ำ “คุณฮันครับ ผมควรจะไปส่งอาหารให้คุณกู้ต่อหรือหยุดส่งมันดี?”

เขาสงสัยว่าเขายังคงต้องการส่งอาหารให้เธอแม้ว่าเธอจะแสดงความกล้าหาญแบบนี้ต่อหน้าเขาก็ตาม

เมื่อฮันจื่อห่าวไม่พูด เฟิงเถิงพูดเสริมว่า "ผมจะยกเลิกการจัดเตรียมอาหารสามมื้อของเธอทุกวัน สั่งอาหารสามมื้อให้ .. " เขากำลังจะพูดว่ามันมากเกินไปเมื่อถูกขัดจังหวะ

“อย่าหยุดอาหารของเธอ” ฮันจื่อห่าวพูดอย่างเฉยเมย

"-_-"

เฟิงเถิงพูดไม่ออก เขาเพิกเฉยต่อสิ่งที่เธอพูดกับเขาเหรอ?

“ท่านครับ... ท่านแน่ใจหรือว่าต้องการย้ายไปที่..?” เฟิงเถิงลังเลก่อนที่จะถามว่าเขายังต้องการย้ายไปที่อื่นหรือไม่

ฮันจื่อห่าวขัดจังหวะและพูดว่า "เราจะย้ายไปที่เดิมเหมือนที่เราวางแผนไว้ก่อนหน้านี้" ขณะที่เขาพูด เขาเปิดแท็บเล็ตและเริ่มอ่านอีเมลของเขา

เฟิงเซิงพยักหน้าและไม่รบกวนเขาอีกต่อไป

…..

ไม่กี่วันต่อมา ชวี่หน่วนก็ถูกย้ายจากห้องพักฟื้นไปยังห้องส่วนตัวซึ่งเฟิงเถิงจัดเตรียมไว้ให้ตามที่ได้ตกลงกันไว้ก่อนหน้านี้

ห้องส่วนตัวมีขนาดใหญ่และกว้างขวางพร้อมสิ่งของจำเป็นและหรูหราทั้งหมดในห้องและที่สำคัญกว่านั้น  เธออยู่คนเดียวในห้อง  จึงมีความเป็นส่วนตัว

เธอไม่ต้องการย้ายไปที่หอผู้ป่วยทั่วไปซึ่งเธอต้องใช้ห้องร่วมกับผู้ป่วยรายอื่น อย่างไรก็ตาม  ในห้องส่วนตัวไม่มีใครมารบกวนและขัดขวางความเป็นส่วนตัวของเธอ

แผลที่เย็บของเธอหายดีแล้ว และหมอบอกว่าไหมเย็บจะเริ่มละลายในหัวในหนึ่งหรือสองสัปดาห์

ตามที่เธอคาดไว้ การสแกนด้วย MRI และ CT ของเธอนั้นปกติดี และแพทย์ก็สันนิษฐานว่าก่อนหน้านี้เธอมีพฤติกรรมแปลก ๆ อันเนื่องมาจากผลที่ตามมาของอาการโคม่า

เธอรับประทานอาหารกลางวันที่ส่งถึงเธอจากโรงแรมเกาะหยกตามคำสั่งของเฟิงเถิง

เธอนอนอยู่บนเตียงอย่างสบายและจับโทรศัพท์ที่กู้จางส่งมาให้ในวันนี้เท่านั้น

เนื่องจากเป็นข้อเรียกร้องอย่างหนึ่งของเธอ เขาจึงส่งมันให้เธอแต่เขาไม่ได้มาตรวจดูเธอตั้งแต่วันนั้น

เธอรู้สึกว่าวิธีนี้ดีกว่า แทนที่จะยิ้มปลอม เป็นการดีกว่าที่จะรักษาระยะห่างกับพวกเขาตั้งแต่เริ่มต้น

เธอเริ่มที่จะยอมรับการมีตัวตนใหม่ของเธอ แต่ถึงกระนั้น บางครั้งเธอก็ได้รับการโจมตีให้เสียขวัญเมื่อนึกถึงอนาคตของเธอและสถานการณ์นี้ช่างน่าขัน

คนปกติทุกคนจะต้องตกใจและตื่นตระหนกเมื่อตื่นขึ้นมาในร่างที่ไม่ใช่ตัวเอง

เธอเม้มปากและเข้าสู่ระบบโทรศัพท์โดยใช้ ID ของชวี่หน่วน เธออยากจะใช้ของเธอ แต่เธอต้องการตรวจสอบข่าวทางอินเทอร์เน็ตก่อนเพื่อหาข่าวเกี่ยวกับตัวเองก่อนที่จะทำอะไร

เธอลงชื่อเข้าใช้ id ของชวี่หน่วนในโทรศัพท์และรู้สึกประหลาดใจที่เห็นว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ใช้บัญชีโซเชียลมีเดียเลย เธอถอนหายใจและทำบัญชีเพื่อตรวจสอบบทความทางอินเทอร์เน็ต

เธอติดตามเพจแฟนด้อมของเธอเพราะนั่นคือสิ่งที่เธอจะได้รับข้อมูลมากที่สุดเกี่ยวกับตัวเอง

เธอเบิกตากว้างเมื่ออ่านข้อมูลตามพาดหัวข่าว