เด็กสาวคนหนึ่งกำลังนอนอยู่บนเตียงในโรงพยาบาลสวมชุดของโรงพยาบาลหลวมๆสีฟ้า  ผมของเธอกระจายคลุมหมอนสีขาวและมีผ้าพันแผลสีขาวรอบศีรษะของเธอ

ประตูห้องพักฟื้นเปิดออก  และพยาบาลคนหนึ่งเดินเข้ามาพร้อมถาดที่มียาฉีดและสำลีก้านวางบนนั้น

พยาบาลเดินไปหาหญิงสาวที่หมดสติ  หยิบยาฉีดและดูดยาลงไป  หลังจากจับหาเส้นเลือดเจอแล้ว  เธอเช็ดฆ่าเชื้อผิวหนังและแทงเข็มฉีดยาเข้าไปบนผิวของเด็กสาว

“อ๊ะ....”

“-_-“

อย่างไรก็ตาม  ขณะที่เข็มฉีดยาแทงเข้าไปบนผิว  มือของเด็กสาวก็เริ่มกระตุกและเธอก็ร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

พยาบาลตกใจเมื่อเห็นว่าเด็กสาวเริ่มรู้สึกตัว

สามวันแล้วที่เธอหมดสติไป  เด็กสาวคนนี้มาโรงพยาบาลเพราะอุบัติเหตุ

อาการของเธอแย่มากและแม้กระทั่งหลังได้รับการผ่าตัดหมอก็ยังไม่แน่ใจว่าจะดีขึ้นหรือเปล่า  เธอเข้าสู่อาการโคม่าหลังผ่าตัดเสร็จ

หมอบอกว่าให้สังเกตอาการของเธอสักสองสามวัน  และหากการฟื้นตัวของเธอดีขึ้นบ้างก็จะไม่มีปัญหา  แต่ถ้าเธอไม่รู้สึกตัวภายในหนึ่งสัปดาห์  มันจะยากลำบากสำหรับเธอที่จะฟื้นขึ้นมาได้

พยาบาลไปเรียกหมอโดยปล่อยให้เด็กสาวอยู่ในห้องตามลำพัง

“อา...ทำไม..หัวฉัน?”  เด็กสาวร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดขณะพยายามยกมือขึ้นนวดหัวแต่ทำไม่ได้เพราะเข็มฉีดยาที่ติดอยู่

ขนตาของเธอกระพือขณะที่เธอค่อยๆลืมตาขึ้น  เธอต้องใช้เวลาพอสมควรในหารปรับสายตาให้เข้ากับแสง

เมื่อเธอลืมตาขึ้น  เธอเห็นพัดลมเพดานสีขาวและกลิ่นของน้ำยาฆ่าเชื้อที่ทำให้ระคายจมูก

เธอมองไปรอบๆและสังเกตรอบตัวเธอ  มันเหมือนกับห้องในโรงพยาบาล

'ฉันอยู่ในโรงพยาบาลเหรอ?'

ก่อนที่สติของเธอจะดับวูบไป  เธอจำได้ว่าเธอกำลังเตรียมตัวสำหรับการถ่ายฉากแอคชั่นและติดอยู่กับสายรัดสลิง

ขณะที่เธอกำลังแสดงฉากที่เหาะบนท้องฟ้า  เธอถูกมัดด้วยสายควบคุม  อย่างไรก็ตาม  เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น  แต่สายรัดของเธอหลุดและเธอก็ตกลงมาพร้อมสายรัด

ทั้งหมดที่จำได้ก่อนที่จะหมดสติคือความกลัวและความเจ็บปวดที่บาดหัวใจ  ซึ่งเธอรู้สึกได้ทั่วร่างกาย

เมื่อเธอจำความเจ็บปวดจากการฆ่าได้  เธอรู้สึกอยากจะร้องไห้  อย่างก็ตาม  ความคิดที่ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่  ทำให้เธอโล่งใจ

ขณะที่เธอกำลังยุ่งอยู่กับความคิดของเธอ  ประตูห้องพยาบาลถูกเปิดออก  และหมอสองคนเข้ามาพร้อมกับพยาบาลสามคน

หมอแทบช็อคเมื่อเห็นว่าหญิงสาวได้สติและจ้องมองพวกเขาด้วยความงุนงง

พวกเขาตรวจสอบอวัยวะสำคัญของร่างกายเธอและพบว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีอย่างน่าประหลาดใจ  พวกเขาไม่ได้คาดหวังให้เธอฟื้นเร็ว  แต่เป็นการดีที่เธอฟื้นขึ้นมาเร็ว

หมอทำการตรวจสภาพร่างกายของเธอครบถ้วนและหลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง  พวกเขาก็กลับมาอีกครั้ง  เจียงเยว่นั่งด้วยความช่วยเหลือของพยาบาลและพยุงเธอไว้กับเตียงยกสูงและจ้องมองที่หมอด้วยรอยยิ้ม

หมอแปลกใจที่เห็นเธอยิ้มสดใส  ทั้งๆที่หน้าซีดเซียวและริมฝีปากแห้งไร้สี  รอยยิ้มของเธอทำให้เธอดูอ่อนเยาว์และสวยงาม

“หมอค่ะ  อาการของฉันเป็นอย่างไรบ้าง?  ฉันสามารถเริ่มงานได้เมื่อไหร่ค่ะ?  อันที่จริง  ฉันกำลังทำอัลบั้มใหม่อยู่  ฉันแค่กังวลว่าอัลบั้มจะถูกเลื่อนออกไปเพราะอาการบาดเจ็บค่ะ”  เธอพูดด้วยใบหน้าขมขื่น

หมอสับสนและเหลือบมองพยาบาลด้วยความงุนงง  อัลบั้ม?  พวกเขาไม่รู้ว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร

“อา  คุณชวี่  คุณต้องพักผ่อนให้เต็มที่อย่างน้อยหนึ่งเดือน และอีกสองเดือนข้างหน้า  คุณทำกิจกรรมอะไรมากยังไม่ได้  คุณต้องให้ร่างกายได้พักและใช้เวลารักษาก่อนครับ”

เจียงเยว่เม้มริมฝีปากเมื่อได้ยินคำพูดของหมอ  เธออารมณ์เสียแต่เธอคาดการณ์ถึงสิ่งนี้  หลังจากเจ็บหนักมาก  เธอจะหวังอะไรได้?

เธอพยักหน้าเข้าใจแล้วพูดว่า  “ฉันเข้าใจค่ะ  แต่หลังจากนั้นก็ยังทำงานได้ใช่ไหมค่ะ?  เส้นเสียงของฉันยังปกติดี  ฉันร้องเพลงได้ใช่ไหม?”  เธอถามด้วยความประหม่า

เธอเป็นส่วนหนึ่งของเกิร์ลกรุ๊ปที่รู้จักกันในชื่อ ‘เดอะควีนส์’  ซึ่งมีสมาชิกสี่คนและเธอเป็นโวคอลของกลุ่ม

ไม่เพียงแต่เธอจะมีเสียงที่ไพเราะเท่านั้น  แต่ยังมีรูปลักษณ์ที่บริสุทธิ์  ซึ่งทำให้เธอโดดเด่นท่ามกลางสมาชิกทั้งสี่  เธอเป็นพี่คนโตและเป็นที่นิยมมากที่สุดในกลุ่ม

แม้ว่าเธอจะอายุ 25 ปีแล้ว  เธอเป็นหัวหน้าวงและเป็นไอดอลที่ได้รับความนิยมมากที่สุด  ซึ่งไม่ใช่แค่หน้าตาเท่านั้นแต่ยังมีเสียงร้องจากสวรรค์ด้วย

เพราะความนิยมของเธอ  เธอยังเป็นผู้สนับสนุนแบรนด์ดังมากมายและเป็นหน้าตาของบริษัท  ก่อนเปิดตัวกรุ๊ป  บริษัทของเธอเป็นเพียงบริษัทที่ไม่มีชื่อ แต่ด้วยความนิยมที่เพิ่มขึ้น  มันกลายเป็นหนึ่งในบริษัทชั้นนำ

นั่นเป็นเหตุผลที่เธอกังวลเกี่ยวกับเส้นเสียงของเธอ  เธอรักดนตรีมากกว่าสิ่งใด และไม่ต้องการหยุดอาชีพนักดนตรีเพียงเพราะอุบัติเหตุ

หมอสับสนและตอบอย่างลังเลว่า "ใช่  เส้นเสียงของคุณ..สบายดี คุณชวี่  คุณได้รับบาดเจ็บที่ศีรษะ คุณต้องระวังและหลีกเลี่ยงความเครียด"

"ถ้ากินยาครบตามคำแนะนำของหมอ ชีวิตประจำวันก็ไม่มีปัญหา"

เจียงเยว่พยักหน้าและพูดว่า "ฉันเข้าใจค่ะ แต่หมอค่ะ  ทำไมคุณถึงเรียกฉันว่าคุณชวี่?” เธอหัวเราะและพูดว่า "ฉันคิดว่าคุณสับสนกับฉันกับคนไข้คนอื่น นามสกุลของฉันคือเจียงไม่ใช่ชวี่  มันคือเจียงเยว่ค่ะ"

เธอพูดชื่อของเธออย่างสงบเพราะเธอคิดว่าเขาสับสนชื่อของเธอกับคนไข้คนอื่น

ผู้คนมักรู้จักเธอในชื่อหมิงเยว่ซึ่งหมายถึงพระจันทร์ที่สว่างไสวซึ่งเป็นชื่อในวงการของเธอ เฉพาะแฟนคลับและคนใกล้ชิดของเธอเท่านั้นที่รู้ชื่อจริงของเธอ

"-_-"

"-_-"

หมอสับสนเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ  หมอที่ยืนอยู่ข้างเธอขอรายงานจากพยาบาล

เขาตรวจสอบชื่อผู้ป่วยซ้ำอีกครั้ง  สงสัยว่าเขาทำผิดจริงหรือไม่ อย่างไรก็ตามไม่มีข้อผิดพลาด

หมอมองไปที่พยาบาลและพูดว่า "พาเธอไปซีทีสแกน และสังเกตเธอต่อไป"

“หมอค่ะ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?” เจียงเยว่เป็นกังวลหลังจากเห็นปฏิกิริยาของหมอ

“คุณชวี่ นู..คุณจำได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนที่คุณจะหมดสติไป?” หมอหยุดตัวเองระหว่างเรียกชื่อเธอ

" เอ่อ... ใช่ ฉันกำลังถ่ายทำสำหรับอัลบั้มที่กำลังจะออกและในขณะที่ถ่ายฉากแอ็กชัน สายรัดนิรภัยก็พังและฉันก็ตกลงมาจากที่สูงพอสมควร"

"-_-"

หมอต่างพูดไม่ออกเมื่อได้ยินคำอธิบายของเธอ ถ่ายอัลบั้ม? สายรัดนิรภัย?