เสียงออดช่วงเช้าดังขึ้นและเสียงที่อึกทึกก็สงบลงทันที แต่ว่านักเรียนที่มีสายตาแหลมคมสังเกตเห็นว่าที่นั่งของหลี่หยุนเหม่ยยังว่างอยู่
เจียนอ้ายก็เห็นเช่นกัน เธอคิดว่าหลี่หยุนเหม่ยจะสร้างปัญหาให้เธออีกวันนี้ เจียนอ้ายเดาว่าเธอได้รับบาดเจ็บหลังจากแยกกันเมื่อวานนี้ ดังนั้นเจียนอ้ายจึงไม่ได้คาดหวังให้หลี่หยุนเหม่ยปรากฏตัวเพราะขาของเธออาจยังไม่ฟื้นตัว
“เจียนอ้าย ออกมาข้างนอกสักครู่”
ในขณะที่ทุกคนกำลังเรียนอยู่นั้น ครูหลี่ก็ปรากฏตัวที่หน้าประตูห้องเรียนเรียกเจียนอ้ายให้ออกไป
เจียนอ้ายกำลังตั้งใจเรียน หลังจากที่ครูหลี่เรียกชื่อเธอ นักเรียนในห้องก็หันควับมามองเจียนอ้ายเป็นจุดเดียว
เจียนอ้ายชะงักเล็กน้อยก่อนจะวางหนังสือเรียนในมือลง เธอลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปท่ามกลางสายตาอยากรู้อยากเห็นของเพื่อนร่วมชั้น
“ครูหลี่ กำลังมองหาหนูอยู่เหรอคะ”
ที่ทางเดิน เจียนอ้ายเดินไปหาครูหลี่และพูดเบาๆ แต่ยังให้ความเคารพ
การแสดงออกของครูหลี่ค่อนข้างเคร่งขรึม เจียนอ้ายรู้อยู่ในใจว่าอาจจะเป็นเรื่องไม่ดี
“เมื่อวานที่หน้าประตูโรงเรียน เธอตบตีกับหลี่หยุนเหม่ย?” ตามคาด สิ่งแรกที่ครูหลี่พูดคือเรื่องทะเลาะวิวาทเมื่อวานนี้
เจียนอ้ายไม่ได้เถียงแต่พยักหน้ารับอย่างว่าง่าย “ค่ะ”
มีกล้องวงจรปิดที่ประตูหน้าโรงเรียนและมีพยานหลายคน เจียนอ้ายรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะปิดบังเรื่องนี้ ดังนั้นเธอจึงยอมรับมันตรงๆ
ครูหลี่อดไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ในสายตาของเธอ เจียนอ้ายเป็นเด็กที่เชื่อฟังและฉลาดที่สุดในชั้นเรียนเสมอมา ความตั้งใจในการเรียนของเธอก็จริงจังเช่นกัน ในฐานะที่เป็นครูประจำชั้น เธอชอบนักเรียนประเภทนี้มากที่สุด
เมื่อเธอได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้ เธอคิดว่าเป็นข่าวลือในตอนแรกเพราะเธอไม่เชื่อว่าเจียนอ้ายจะสู้อะไรกับใครได้
อย่างไรก็ตาม ในขณะที่นักเรียนที่เชื่อฟังมากที่สุดในสายตาของเธอยอมรับดื้อๆ เรื่องนี้ทำให้เธอพูดไม่ออกชั่วขณะ เธอรู้สึกผิดหวังมากขึ้นไปอีก
เจียนอ้ายรู้ดีถึงความคาดหวังของครูหลี่ที่มีต่อเธอ เธออธิบายอย่างรวดเร็วว่า “ครูหลี่คะ หลี่หยุนเหม่ยเป็นคนที่เริ่มก่อนเธอตีเราก่อน ฝั่งเธอมีห้าคน ถ้าหนูไม่ตอบโต้ เกรงว่าหนูคงถูกตีจนน่วม”
ครูหลี่พยักหน้าเบา ๆ “ครูเชื่อว่าเธอจะไม่ทะเลาะกับคนอื่นโดยไม่มีเหตุผล แต่ถึงแม้เธอจะทำไปเพราะปกป้องตัวเอง แต่ก็รุนแรงเกินไป กล้ามเนื้อต้นขาของหลี่หยุนเหม่ยได้รับบาดเจ็บ ใช้เวลาอย่างน้อยครึ่งเดือนถึงจะหาย แม่ของเธอไปที่ห้องทำงานของครูใหญ่ ยืนกรานให้ครูใหญ่ไล่เธอออก เธอตามครูไปที่ห้องทำงานของครูใหญ่และขอโทษหลี่หยุนเหม่ยอย่างจริงใจ ครูจะช่วยเธอพูดด้วย”
ครูหลี่ดูกังวล แม้ว่าฐานะทางบ้านของเจียนอ้ายจะไม่ค่อยดีนัก แต่ผลการเรียนของเธอค่อนข้างโดดเด่น ถ้าเธอถูกไล่ออกเพราะเรื่องทะเลาะวิวาท อาจส่งผลกระทบต่อตัวเธอในอนาคต
เจียนอ้ายไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้ให้กับความกังวลของครูหลี่
แม่ของหลี่หยวนเหม่ยไปที่ห้องทำงานของครูใหญ่? เป็นเพราะเรื่องกล้ามเนื้อต้นขาของหลี่หยุนเหม่ยฉีกขาดก็เลยจะโทษเธอว่างั้น?
หลี่หยุนเหม่ยทำตัวเองแล้วเกี่ยวอะไรกับคนอื่นด้วย?
“ครูคะ ครูอาจไม่ทราบเรื่องนี้ดีนัก หนูทะเลาะวิวาทกับพวกหลี่หยุนเหม่ยจริง แต่หนูตีผู้หญิงอีกสองคนนั่นต่างหาก ส่วนหลี่หยุนเหม่ย หนูไม่ได้แตะต้องเธอด้วยซ้ำ!” เจียนอ้ายแก้ต่างให้ตัวเอง
