ความสงสัยใคร่รู้อันเป็นนิสัยประจำตัวมิอาจหยุดยั้งได้ ขนาดเสือกไดอารี่ของคนอื่นยังทำได้ ประสาอะไรกับการถามใครสักคนถึงเรื่องที่อยากทราบ แพรวตรงดิ่งเข้าไปหาเจ้าหน้าที่มูลนิธิคนหนึ่งที่ยืนอยู่แถวนั้น

.

“พี่คะ? ทำไมพวกพี่มากันน้อยจังเลยอ่ะ! รถชนกันมากมายเสาไฟฟ้าก็ล้ม แล้วแบบนี้กว่าจะกู้สัญญาณต่างๆ ได้ไม่ใช้เวลาเป็นวันเลยหรอคะ?”

เท้าสะเอวถาม ยืนจังก้าแถมยังไม่เว้นระยะห่าง

.

“บ้านน้องอยู่แถวนี้เหรอ?”

.

“อะ…เอิ่มค่ะ… บ้านไม้ข้างหลังนี่บ้านหนูเอง หนูจะเอารถออกแต่ถนนมันเละไปหมด ทีมงานพี่ไปไหนหมดอ่ะคะ?”

ขายผ้าเอาหน้ารอดไปก่อน เกือบไปเหมือนกัน! ดีที่แพรวยังหัวไว ทำให้เจ้าหน้าที่มูลนิธิในชุด PPE ต้องเล่าความจริงก่อนหน้าที่จะมาถึงที่นี่ให้ฟัง

.

ว่าสาเหตุที่มีเจ้าหน้าที่กู้ภัยมาน้อยก็เพราะคณะทำงานทีมสอบสวนโรคเชิงรุก ได้ทำการตั้งด่านตรวจหากระเทยอย่างเข้มข้น!!! พวกเขาเพิกเฉยต่อการตรวจหาเชื้อโควิดแล้ว! แต่มาสนใจวิธีฆ่าเชื้อด้วยการนำสิ่งมีชีวิตผิดเพศไปทดลองในห้องแลปแทน กระเทยก็เลยเป็นที่ต้องการตัว ใครที่บุคลิกเป็นผู้ชายเลยต้องโดนตรวจสอบ ผ่าน 3 กรรมวิธีสำคัญได้แก่

.

การตรวจความกว้างของปลายลิ้น กล่าวคือโดยทั่วไปผู้หญิงจะมีปลายลิ้นที่เล็กแหลม แต่ถ้าเป็นผู้ชายจะมีปลายลิ้นที่ป้านกว่า เพราะฉะนั้นใครที่เป็นสาวประเภทสองอัตราความกว้างของอวัยวะส่วนนี้ จะต้องมีความกว้างไม่เกิน 2 - 4 ซม.

วัดระดับความสูง โดยปกติมาตรฐานชายไทยความสูงเฉลี่ยจะอยู่ที่ 167 - 170 ซม. หากเรดี้นางใดผ่านไปผ่านมาแล้วพบว่ามีความสูงถึงเกณฑ์ดังกล่าว พวกเธอจะต้องถูกจับมาตรวจทันที! โดยต้องสงสัยไว้ก่อนว่าอาจจะเป็นกระเทยที่ปลอมตัวมา! หญิงไทยมีอัตราความสูงเฉลี่ยอยู่ที่ 157 - 159 ซม. เพราะงั้นถ้าพบผู้หญิงผมยาว , ขายาว , โครงใหญ่ , และสูง 180 อัพ ก็ให้สงสัยไว้ก่อนว่าอาจจะใช่…

ขนาดอวัยวะเพศ! ตามสามัญสำนึกของสาวประเภทสองที่ยังไม่ได้ผ่านการเฉาะ พวกเขาจะมีกรรมวิธีในการซีนอวัยวะส่วนนั้นด้วยรูปแบบต่างๆ ที่พิลึกพิลั่น อันจะส่งผลให้ขนาดขององคชาติเล็กลงอย่างมีนัยยะ! กรณีนี้ทีมแพทย์จะมีแผ่นกระดานเจาะรูตรงกลางสำหรับวัดขนาดมาให้ รูดังกล่าวมีความยาวเส้นผ่านศูนย์กลางอยู่ที่ 3 ซม. ซึ่งเท่ากับจู๊ดจู๋ของเด็กอนุบาลตอนกำลังนอนหลับเท่านั้น! และถ้าใครก็ตามที่ยัดกระจู๋ผ่านรูนี้ได้ก็จะถูกจับตัวไป ในฐานะของกระเทยชายที่ชำนาญการแต๊บในระดับ Expert!

.

“โห…งั้นการที่พี่ผ่านมาได้ ก็แปลว่าถูกตรวจครบทุกเงื่อนไขเลยเหรอคะ?”

แพรวตาโตเป็นประกาย แม้จะอยู่ภายใต้หน้ากากกันแก็สแต่ก็มองออกอยู่ดี ว่าเธอพยายามเหลือบมองดูที่เป้ากางเกงเจ้าหน้าที่เพื่อกะขนาด..

.

“อ่าฮะ… มันค่อนข้างใช้เวลาเลยล่ะ ต้องขอโทษในความไม่สะดวกด้วย พี่คิดว่าอีกเดี๋ยวคนอื่นๆ ก็คงจะทยอยตามมาเอง บ้านเมืองเราตอนนี้ก็แบบนี้แหละน้องเอ๊ย! อะไรๆ มันก็ไม่เหมือนเดิม เขาถึงเรียก New normal ไง! ไม่เคยได้ยินเหรอ?”

.

“อืม..ม..ม ค่ะ หนูเข้าใจแล้ว”

.

จบประโยคก็หลบฉากถอยออกมา แพรวปล่อยพี่กู้ภัยในชุด PPE ทำงานต่อ ส่วนตัวเธอในใจกลับมีแต่อีพีและความเป็นห่วง! เพราะตอนนี้จากที่ฟังมาก็ค่อนข้างเป็นไปได้สูงทีเดียวที่พีจะโดนกักตัวไว้ที่ด่านตรวจ ควานหากระเทยงั้นเหรอ? ไม่บอกจะหาว่าโม้! ว่าอีพีนั่นแหละตัวแม่แห่งวงการเลย! ถ้ามันตายไปสักคนกลุ่มชายรักชายคงอุปสมบทหมู่ถวายความอาลัยให้แก่มันกันทั้งประเทศ

.

กระเทยควายป่า! , กระเทยคิงคอง! , ไม่รอดแน่! หลับตาดูก็ยังดูออกว่ามันคือสาวประเภทสองผิวหมึกที่บุคลิกคล้ายกับ "รัศมี แข" ผสมกับ “ไมค์ ไทสัน” คงไม่แคล้วโดนจับตัวไปทำการทดลองหายาฆ่าเชื้อในอนาคตอันใกล้นี้ชัวร์

.

แพรวที่เดินผละตัวออกมาเลยต้องคิดหนัก พลางกอดอกยืนเพ้อรำพันอยู่คนเดียว

.

“ก็ไม่ชัวร์เสมอไปหรอก?! ความสูงในเกณฑ์ข้อสองอาจจะใช่ พีมันสูงตั้ง 185 ซม. ส่วนลิ้นในข้อหนึ่งก็ใช่เช่นกัน! เราจำได้ตอนที่มันใช้เลียจุดซ่อนเร้นให้เราตอนที่ได้กัน”

“แต่ข้อสามนี่สิที่ยังมีลุ้น! ดุ้นอีพีไม่เล็กนะบอกเลย…! ซีดดดดดด!!!”

“แค่คิดถึงยังเสียวหว่างขาพับๆๆๆ!! ใครไม่โดนไม่รู้หรอก! เผินๆ ไอ้กระดานวัดที่พี่เจ้าหน้าที่บอกจะหักครึ่งเอา! ตอนที่อีพีมันแยงจู๋เข้าไปตรวจ… จุดนี้น่าจะทำให้มันหลุดจากข้อครหาการเป็นกระเทยได้”

“หวังว่านะ…?”

.

เอาใจช่วยเพื่อนสุดฤทธิ์ ยาคุมก็ยังไม่ได้กินทั้งที่กำหนดเวลาของความฉุกเฉินอยู่ที่ 12 ชั่วโมง / หนึ่งเม็ด ทานเบิ้ลกันสองครั้ง ถ้ากินผิดเอสเตอโรนในยาจะไม่เกิดปฏิกิริยา ทำให้ผนังช่องคลอดยังคงหนาและไม่ยอมสลายตัว เอ็มบริโอจากตัวอ่อนเสปิร์มจะสามารถเข้าไปฝังตัวที่ผนังมดลูกได้ ทำให้เกิดสภาวะตั้งครรถ์แบบไม่พร้อมขึ้น!

.

ดูเหมือนเหตุการณ์มากมายที่ประเดประด้งเข้ามาจะทำให้แพรวลืมเรื่องนี้ไปซะสนิท! สมาธิของเธอจดจ่ออยู่แต่กับสัญญาณมือถือและอินเตอร์เน็ต เธออยากเล่าสิ่งที่รู้มาจากห้องแลปใต้ดินให้พีรับรู้จับใจ แล้วก็อยากจะรู้ด้วยว่าตอนนี้เพื่อนที่เผลอได้กันนั้นมุดหัวอยู่ที่ไหน?! และเป็นตายร้ายดียังไงบ้าง?!

.

เธอเดินเตร็ดเตร่วนไปมาอยู่บนสนามหญ้าแห้งตายหน้าบ้าน ทำได้เพียงรอแล้วก็รอขอให้บรรดาเจ้าหน้าที่เคลียร์ถนนเสร็จเร็วๆ จะได้ออกไปตามหาผัว..เอ๊ย! เพื่อนได้ซะที!

.

“กระบะเราขับไม่เป็น.. แต่ถ้าเป็นมอไซต์ก็พอไหวอยู่ กุญแจแขวนอยู่ตรงประตู แค่ซ่อมทางเท้าน่า…นิดเดียวเอง…ขอแค่มีพื้นที่พอให้ล้อลงวิ่งได้ ฉันจะออกไปหาแกเองเลยอีพี! ฉันไม่ใช่ผู้หญิงประเถทเจ้าหญิงในปราสาทที่วันๆ รอแต่พระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยสอยลงจากคานหรอกนะ”

“แกไม่ใช่ตุ๊ดเว๊ยเพื่อน! ถ้าแกโดนจับ! หลักฐานอันสุดวิปริตวิตถารในโทรศัพท์ฉันนี่แหละที่จะช่วยแกได้ ฉันจะเอาไปยืนยันกับพวกคุณหมอเอง…!”

.

ลมหนาวกึ่งกรรโชกโบยตีใส่หน้า หน้ากากกันแก๊ซถึงกับขึ้นฝ้า ส่วนเสื้อผ้าชุดกันฝนก็ปลิวไสว มันไม่ได้ช่วยให้อุณหภูมิในใจของแพรวเย็นลงเลย หากแต่เป็นสิ่งที่ตามมาหลังจากวายุภักมนตรานั้นต่างหาก ที่ทำให้สาวเจ้าเริ่มจะมีรอยยิ้ม…

.

“ปริ๊น!!! ๆ , ปริ๊น!! ๆ , ปริ๊นนนน!!!”

.

คิดยังไม่ทันเสร็จ ถนนก็ยังซ่อมไม่เสร็จ แต่ในชั่วพริบตาที่คิดถึงโคตรๆ ร่างหนาทะมึนทึมของพีกับคณะเจ้าหน้าที่ทีมกู้ภัยในชุด PPE ก็โผล่พ้นหัวมุมถนนผุๆ พังๆ ออกมา..

.

เสียงแตรดังสนั่น! เหลือบตาหันมองโดยพลัน แม่งวิ่งช้าอย่างกับรถขายกับข้าว! รถบรรทุกหกล้อคันนี้มีอุปกรณ์ช่างสารพัดบรรจุมาเต็มกระบะหลัง มันค่อยๆ เคลื่อนตัวลัดเลาะเศษซากความเสียหายเข้ามาสบทบในพื้นที่ พร้อมกับนายช่างโยธาธิการ , บุรุษพยาบาล , ทีมกู้ภัย ที่ต่างก็นั่งบนกระบะหลังมาด้วยความแออัด

.

ทุกคนในนี้ล้วนผ่านการตรวจคัดกรองครบทั้ง 3 กระบวนการแล้วทั้งสิ้น พวกเขาแมนจริงไม่ได้เป็นกระเทย นั่นรวมไปถึงพี! ที่เกาะขอบหน้าต่างโหนระโยงระยางมาแบบโคตรเท่ห์! เขาดูแมนมากๆ เก๊กหน้าเก๊กตาตีขึมชี้ไม้ชี้มือราวกับกระเป๋ารถเมล์เซอร์ๆ ที่ชำนาญพื้นที่เป็นพิเศษ

.

“ซ้ายเหลือเยอะพี่….ซ้ายอีก….ห่างพี่…ห่าง…ตรงเลยพี่ยาวไป…ยาวไป…ยาวววว!!!”

ขนาดน้ำเสียงยังเปลี่ยนไป

.

.

นี่พีกินอะไรเข้าไป? เขายังเป็นเขาคนเดิมอยู่หรือไม่? จังหวะที่รถบรรทุกคันนี้วิ่งผ่านหน้าแพรวไปเธอได้แต่ช็อค! หรือเธอจำคนผิด..? ไม่น่าใช่!? เพราะทันทีที่รถบรรทุกจอด คนแรกที่กระโดดลงมาจากประตูก็คือพี เขาตรงเข้ามาหาแพรวแบบไม่ลังเล ติดก็แค่ไม่เหลือความตุ้งติ้งที่เคยชินก็เท่านั้นเอง