Your Wishlist

Covid-19 มะรุมมะตุ้มรุมรัก (nc18+) (บทที่ 16 : ฝ่ามือ)

Author: L.sunanta

ความรักหลากอารมณ์ที่ดอมดมอยู่กลางดงโรคระบาดโควิด-19 เพื่อนที่ไม่ใช่เพื่อน แฟนที่ไม่ใช่แฟน งานนี้ไม่มี "กามเทพ" มีแต่ "กามรมณ์" ในกมลสันดาน

จำนวนตอน :

บทที่ 16 : ฝ่ามือ

  • 04/10/2564

ผิวพรรณดูมีน้ำมีนวลขึ้น รอยจ้ำตามแขนขาและลำตัวเริ่มจางไป เปล่า! เปรมไม่ได้ใช้ครีมบำรุงผิวสารสกัดจากเมือกหอยทากใดๆ ทั้งสิ้น หากแต่เป็นเพราะผลพวงจากเลือดของกระเทยเฒ่าที่ฉีดเข้าสู่เส้นเลือด ปฏิกิริยาอลูมินั่มแทบจะเกิดขึ้นในทันที! วินาทีที่เลือดจากสองแหล่งแล่นเผสมกัน ทำให้เกิดสภาวะเชื้อผลักเชื้อ! และแอนติบอดี้กำลังจะอ่อนฤทธิ์

.

มันได้ผลอย่างชะงักงันเมื่อมองด้วยตาเปล่า มีทีมแพทย์อีกหลายชุดใส่ชุด PPE เข้ามาเช็คผล และเก็บผลเลือดไปตรวจในแลป เพื่อความแน่ใจว่ามีแอนติบอดี้ในการรักษา Covid-19 แล้วจริงๆ ประเทศไทยกำลังจะรอด พวกเราผลิตยารักษาได้เอง แม้ระเบียบวิธีการและที่มาที่ไปจะสุดแสนจะแปลกประหลาดไปหน่อยก็เถอะ

.

3 วันผ่านไป

.

ภายหลังจากการเฝ้าติดตามอาการและเช็คผลแลป ทีมแพทย์ก็ได้ข้อสรุปออกมาว่าเปรมยังคงมีเชื้อสายพันธุ์ New hell อยู่ในตัว แต่จะไม่แสดงอาการและอัตราการแพร่เชื้อก็อยู่ในระดับต่ำ เพราะมีแอนติบอดี้อยู่ในร่างกายตัวเอง นอกเหนือจากนั้นคุณหมอยังมีการวิเคราะห์กันโดยละเอียด ถึงสาเหตุว่าเพราะเหตุใดเลือดกระเทยอาวุโสถึงได้ผล

.

จนกระทั่งได้คำตอบออกมาว่า เป็นเพราะในเลือดของกระเทยเฒ่านั้น มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์สุดเข้มข้นอยู่เยอะ เรียกได้ว่าทุก 10 ตร.มิลลิลิตรจะมีเหล้าผสมอยู่ถึง 3 ใน 4 ส่วน! นอกเหนือจากนั้นในเลือดของเธอก็ยังมีส่วนผสมของยาคุมกำเนิด มวลสารสากลของกระเทยทั้งชาติ ที่มีไว้สำหรับกินเพื่อให้หน้าอกหน้าใจใหญ่เบิ้ม! ใหญ่จริงใหญ่จัง! ใหญ่แบบไม่มีอะไรกั้น ดึ๋งๆ ดั๋งๆ!

.

ปัจจัย 2 ข้อนี้เอง ที่ทำให้แอนติบอดี้ในการรักษาสัมฤทธิ์ผล เปรมก็เลยกลับมามีสุขภาพแข็งแรงและหายโทรม เนื้อตัวเขากลับมาเต่งตึง ใบหน้าที่เคยสูบผอมก็กลับมามีสีสัน เรียกรอยยิ้มให้แก่บรรดาหมอๆ ทั้งคณะ พวกเขาถึงกับกอดคอกันกระโดดโลดเต้น ดีใจกันสุดเหวี่ยงที่ในที่สุดก็ทำให้เปรมที่เป็นตัวแม่แห่งเชื้อสายพันธุ์ New hell กลายเป็นอาวุธสำคัญที่ใช้รักษาเชื้อโควิดเวอร์ชั่นออริจินอลได้

.

สถานการณ์เริ่มคลี่คลายลงทีละเปราะ ผู้คนเริ่มทยอยหาย มีการออกข่าวกันครึกโครมว่ารัฐบาลค้นพบยาต้านเชื้อสูตรใหม่ ที่แม้แต่โรงพยาบาลหรือโรงแรมที่ใช้เป็นที่กักกันโรคผู้ป่วยก็เริ่มลดลงโหลงเหลง แอนติบอดี้จากตัวเปรมใช้ดีเหลือเชื่อ เขาถูกนำตัวออกจากห้องขังพลาสติก สามารถเดินลอยหน้าลอยตาไปไหนมาไหนได้ แต่ก็ถูกขอร้องเอาไว้ว่าให้อยู่ในบริเวณอาคารของโรงพยาบาลในเครือ AP แห่งนี้ไปพลางก่อน

.

“หมอต้องขอร้องคุณให้อยู่ที่นี่ต่อสักพัก… เราต้องใช้เลือดคุณรักษาคนไข้รายอื่นอีกหลายชีวิต”

คุณหมอเจ้าของโปรเจคคนเดิมโน้มตัวลงขอร้องมือกุมต่ำ โดยมีเปรมนั่งอยู่บนเก้าอี้หมุนด้านหน้าขั้นกลางด้วยโต๊ะทำงานตัวใหญ่

.

“ยินดีครับหมอ เจาะเลือดผมไปเลยอยากได้เท่าไหร่ก็เอาไป ผมเองก็ต้องการแบบนี้อยู่แล้วไม่รีบร้อนอะไรหรอกครับ”

เปรมพูดกึ่งอมยิ้ม สำหรับเขาแล้วแค่ไม่โดนขังไว้ในห้องพลาสติกโปร่งใส กับสายยางระโยงระยางติดตามตัวก็มีความสุขจะตาย

.

แต่ทว่า!

.

ท่าทีของหมอนี่สิที่กลับดูไม่ดีสักเท่าไหร่นัก! แกถอนหายใจยาวพลางล้วงมือลงไปหยิบแฟ้มโปรเจคขึ้นมากางให้ดู

.

“พลั๊ววว!!!”

(เสียงฟาดแฟ้มลงใส่โต๊ะ!)

.

“ผมคงต้องพูดกับคุณตรงๆ คือตอนนี้ทีมแพทย์ของเราได้ตกลงร่วมกันแล้ว ว่าจะมีโปรเจคใหม่โดยการใช้คุณเป็นศูนย์กลาง”

.

“เอ๋… ผมเป็นศูนย์กลาง? , คืออะไร? , ยังไงครับ?”

ชายหนุ่มสงสัย

.

“คุณเปรียบเสมือนอาวุธชิ้นเดียวที่ใช้จัดการเชื้อไวรัสร้ายนี้ได้ เราเลยคิดว่าจะหันมาผลิตวัคซีนชนิดพ่น! แทนการสกัดแอนติบอดี้แบบเดิมที่เคยทำ”

.

“อืม!”

“ก็ดีนี่ครับ… ก็เอาเลือดผมไปสกัดสิ.. ผมไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว”

.

“ไม่ๆๆ คุณเปรมคุณเข้าใจผิดแล้ว!”

“สถานการณ์ตอนนี้มันเป็นภาพลวงตา ตัวเลขผู้ป่วยลดลงก็จริง แต่อัตราการแพร่กระจายของโรคมันยังพุ่งขึ้นเร็วมาก! การสกัดแอนติบอดี้จากเลือดคุณมันช้าเกินไป เรารักษาคนไข้ให้หายได้วันละ 10 คน ในขณะที่มีคนติดเชื้อเพิ่มวันละเป็นหมื่น!! ทีนี้คุณเห็นรึยังว่าตัวเลขมันไม่สัมพันธ์กัน!!”

.

“ก็ทำไมหมอไม่ดูดเลือดผมไปให้เยอะกว่านี้ละครับ ไม่เห็นจะยาก”

.

หมอใหญ่ถอนหายใจพรู เขาใช้สันมือดันแฟ้มเอกสารเข้าไปใกล้ๆ เปรม ก่อนจะพูดขึ้น

.

“แต่คุณจะตายนะ!”

.

“ห๊าาาา!”

.

“จริง! ผมไม่ได้ล้อเล่น กราฟในแฟ้มบอกชัดว่าร่างกายคุณทนไม่ไหว ย้ำอีกครั้งว่าคุณคืออาวุธชนิดเดียวที่เรามี เพราะงั้นเราจะทำให้คุณตายไม่ได้เป็นอันขาด! คุณคือความหวังของมวลมนุษยชาติ ผมกับทีมแพทย์ก็เลยต้องการจะเสนอทางออก ด้วยการดันคุณให้ขึ้นมาเป็นแนวหน้าร่วมกับทีมงานสืบสวนโรคของพวกเรา!

“เราจะตั้งคุณให้เป็นหัวหน้าทีมผู้พิทักษ์!!!”

.

เปรมนิ่งอึ้งไปในทันใด ความเย่อยิ่งที่เคยมีกลายเป็นความหลัง ออกอาการละล้าละลังทำอะไรไม่ถูก พอดีกันกับที่คุณหมอพลิกหน้ากระดาษเปิดให้เขาดูโปรเจคที่คิดจะทำ ในนั้นมีตัวหนังสือยึกยือที่อ่านไม่ออก แต่มีรูปภาพของฝ่ามือแล้วก็เครื่องยนต์กลไกต่างๆ ลักษณะเป็นแผนผังคล้ายกับพิมพ์เขียว

.

ก่อนที่ต่อมาคุณหมอจะยกมือตัวเองขึ้นมาชูไว้ตรงหน้า! กางนิ้วทั้งห้าออกจากกันเสียงดัง!

.

“พรึบบบบบ!!!!”

.

“คุณเปรม!! โปรเจคนี้จะทำให้คุณกลายเป็นคนเหนือคนไปเลยล่ะ คุณไม่อยากเป็นฮีโร่หรอ? มันเหมาะกับคุณดีออก! ดีกว่าให้คนมองคุณเป็นขยะแพร่เชื้อ…ถูกไหม?”

“เซ็นต์ยินยอมตรงนี้ซะสิ…”

“ผมพูดกับคุณดีๆ แล้วนะ…”

.

เคาะนิ้วป็อกๆ ลงตรงท้ายเอกสาร คีย์เสียงเยือกเย็นราวกับอมฮอลล์ เกิดเป็นการมัดมือชกแบบกลายๆ

.

.

“เอิ่ม..ม…ม… เรื่องนี้คือ…?”

.

.

เปรมจะเลือกอะไรได้ไหม เปรมจะเลือกไม่เซ็นต์ได้หรือเปล่า? ท่อนฮุคเพลง cover ดังของ The Toy คงไม่ช่วยอะไร? ในเมื่อบั้นปลายเปรมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของตัวเองบ้าง

 

 

กลับหน้าหลัก ตอนก่อนหน้า ตอนถัดไป