จนแล้วจนรอดก็กระท่อนกระแท่นมาถึงอาณาจักรทราวดี ดินแดนมหาเศรษฐีที่คฤหาสน์ประจำตระกูลของมิวท์ตั้งอยู่จนได้ มันไม่ได้ย่อยสลายไปไหนอย่างที่พีแช่ง แถมยังตั้งตระหง่านมองเห็นแต่ไกลโดดเด่นค้ำฟ้าด้วยโดมทรงระฆังคว้ำถึง 3 หลัง

.

ด้านในมีสนามหญ้ากว้างขวาง กำแพงรั้วปรากฎสัญลักษณ์บริษัท AP เด่นหลาชัดเจน บริษัทแห่งนี้เป็นอะไรที่ใหญ่โตระดับประเทศ ครอบครองกิจการแทบจะทุกอย่างตั้งแต่ต้นน้ำยันปลายน้ำ ไล่มาตั้งแต่ผลิตปุ๋ย , ส่งออก- นำเข้ารถยนต์ , ชิ้นส่วนคอมพิวเตอร์ , อินเตอร์เน็ต , ค่ายโทรศัพท์ , ไม้เว้นแม้กระทั่งห้างสรรพสินค้าหรือกิจการร้านสะดวกซื้อ จนเคยมีคนนิยามว่าในแต่ละวันนั้นล้วนเป็นไปไม่ได้เลยที่คนไทยอย่างเราจะไม่ใช้ผลิตภัณฑ์ของบริษัท AP พวกเขาอยู่เหนือกคำว่าผูกขาด!ใหญ่ย้ำค้ำฟ้า!ใครก็สู้ไม่ไหว!

.

คาแรกเตอร์ที่ว่าก็เลยถูกส่งมายังคฤหาสน์ของเจ้าของ พวกเขาคงรักองค์กรนี้มากกระมังถึงได้เอาสัญลักษณ์บริษัทมาติดรอบรั้วบ้านเต็มไปหมด ซึ่งก็เป็นเรื่องดี!เพราะสิ่งนี้ช่วยให้พีกับแพรวมั่นใจขึ้นมาก

.

“มึงเคยมาบ้านมิวท์มาก่อนไหมวะ?”

แพรวถามขึ้น พลางชะเง้อคอส่องผ่านหลังพีมองตรงขึ้นไปข้างหน้า

.

"ไม่หรอก..ก่อนหน้านี้ก็เจอกันแค่ที่หอกับมหาลัย เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่บุกมาถึงที่นี่ หวังว่าคงไม่ผิดหลังนะ"

พีผินหน้ากลับหลัง ก่อนจะค่อยๆผ่อนคันเร่งลงจนกลายเป็นการชะลอรถ

.

แล้วก็หยุดห้ามล้อลง...เสียงดัง!

.

"เอี๊ยดดดด"

.

"เดี๋ยวนะ!กูว่ามันแปลกๆว่ะแพรว"

.

"ยังไง?"

.

เพื่อนสาวตวัดขาลงจากมอไซต์ เธอสืบเท้าเดินไปหยุดอยู่ตรงด้านหน้า

.

"ก็มันเงียบเกินไปน่ะสิ!"

"โซนพักอาศัยระดับนี้อย่างน้อยก็ต้องมียามหน้าหมู่บ้านบ้าง?"

"นี่พวกเราเล่นวิ่งตรงเข้ามาทื่อๆ!แลกบัตรสักใบก็ไม่มี!กูกลัวว่าภายหลังเราจะโดนจับข้อหาบุกรุกเคหะสถานเอาน่ะสิ คนรวยพวกนี้มันยิ่งเขี้ยวลากดินอยู่"

.

แพรวพยักหน้าเห็นด้วยเธอเริ่มเดินไปที่ประตูอัลลอยหน้าคฤหาสน์ AP พลางส่องเข้าไปในนั้นแล้วก็ไม่เห็นจะมีใครสักคน? , คนใช้หายไป , ยามก็หายไป , ที่จะมีก็มีแค่คนสวนแก่ๆคนหนึ่งที่กำลังกวาดใบไม้งกๆ เงิ่นๆ

.

"บางทีพวกเขาอาจจะโดนเชิญให้ออกจากงานก็ได้มั้ง ก็ตอนนี้มันยุคโควิดระบาดนี่นา?!"

.

"อีแพรว!คฤหาสน์ตระกูล AP เนี่ยะนะ!มึงเอาสมองส่วนไหนคิด!ไม่มีทางซะหรอก!"

.

"ช่างแม่งสิ!ก็ในเมื่อคีย์หลักของวันนี้คือการมาหามิวท์ไม่ใช่เหรอ งั้นกูก็จะบุกเข้าไป!"

.

ดุจดั่งสับสวิทซ์เปลี่ยนโหมด แพรวเริ่มโหดขึ้นมาหลังจากเพิ่งนึกได้ว่ามิวท์กับเปรมอาจจะมีอะไรกัน ภาพของเพื่อนสนิทร่วมรักกับอดีตคนรักช่างบาดตาบาดใจ เขาเอาเธอท่าไหน?และเธออ้าขาให้เขาเอายังไง?เป็นสิ่งที่แพรวต้องขุดคุ้ยหาความจริง ด้วยความสัตย์!ว่าเธอไม่อยากให้มันคาราคาซังอีกต่อไปแล้ว!

.

อีกราว 3 มิลมือเรียวจะเอื้อมออกไปถึงกริ่งหน้าบ้าน

.

แต่แล้วในเสื้ยวอึดใจก่อนที่นิ้วจะกระทบแป้น พีก็แทรกขึ้น!

.

"เฮ๊ย!เดี๋ยวก่อน!... นั่นมิวท์!มิวท์ออกมาแล้ว!"

.

ตาสองคู่จ้องมอง ณ จุดเดียวกัน ร่างเล็กผมยาวปะบ่าในชุดลำลองเดินกระหยิ่นออกมาจากหน้าบ้าน มิวท์อยู่ในลุคคุณหนู เธอดูน่ารักน่าเอ็นดูแล้วก็เรียบร้อยมาก แม้จะแอบมองจากระยะห่างแต่เธอก็ยังเป็นแบบนั้นเสมอไม่เปลี่ยนแปลง

.

"มึงจะห้ามกูทำไมพี..."

"งั้นก็กดกริ่งเรียกมิวท์เลยสิ..จะได้เปิดประตูเอารถเข้าไปได้"

.

"พรึบ!"

กระชากข้อมือดึงเพื่อนให้นั่งลงแบบสุดแรงเกิด!ก่อนที่พีจะตวาดใส่แพรวอีกครั้ง เขาบอกให้เธอดูเหตุการณ์ที่อยู่ภายในนั้นให้ดีซะก่อน

.

"มึงดูมิวท์ก่อนซิ!ดูสิ่งที่มิวท์กำลังทำกับคนสวน!!!"

.

"อึก..ก..ก"

"อะ..อะไรกัน..น...น.?"

ตาพร่าสาปครือ แค่จะกลืนน้ำลายแพรวยังทำไม่ไหว

.

ช่างเป็นความจริงที่หักมุมยิ่งนัก ที่แท้สาเหตุที่คนงานในบ้านหายไปหมดก็เพราะแบบนี้นี่เอง!เมื่อมิวท์เลือกที่จะคุกเข่าลงแล้วใช้ปากอมนกเขาให้ลุงคนสวน!!!ลุคสาวใสมาดไฮโซกลายเป็นอดีต เธอผงกหัวประหลกๆ ซดน้ำกามดูดกลืน ทั้งยังเลียให้บ้างเป็นระยะๆ ทุกอย่างเกิดขึ้นแบบเอาท์ดอร์กลางแจ้ง

.

เหตุแห่งพฤติการคิดได้เพียง 2 แง่นั่นก็คือ ไม่หื่นจนเก็บอาการไม่อยู่ ก็อาจะเป็นเพราะต้องการเจือจางพิษโควิดที่อยู่ในช่องปากตัวเอง มิวท์เพิ่งมีเซ็กส์กับเปรมมาพวกเราต่างรู้ เคยได้ยินแต่คำว่าเกลือจิ้มเกลือก็ในเมื่อปัญหามันมากเหลือ จู๋ทำเจ็บยังไงการอมจู๋กลับไปก็น่าจะเป็นวิธีที่เวิร์คฉันนั้น

.

บางทีมิวท์อาจจะคิดแบบนั้นก็เป็นได้ เพราะข่าวการติดเชื้อของเปรมก็ออกจะโด่งดัง

.

ชั่วพริบตาที่ทำเสร็จหล่อนเริ่มเช็ดน้ำลาย , ลุกขึ้นยืน , ก่อนจะกลับหลังหันกลับเข้าบ้าน ทิ้งลุงคนสวนให้ยืนแข็งทื่อตัวเกร็ง เสียมแกถึงกับหลุดออกจากมือและไม่กี่วินาทีให้หลังแกก็ล้มตรึงลงสลบเหมือด เดือดร้อนไปถึงรปภ.จากฝั่งตรงข้ามที่ต้องวอร์หากันโกลาหล

.

มิวท์ไม่รู้หรอกว่ามีคนมองอยู่ เธอคงไม่รู้จริงๆว่าทุกการกระทำสุดห่ามของตนเอง ได้ถูกเพื่อนอีกสองนางจดจำเอาไว้หมดสิ้น

.

.

นั่นตอกย้ำว่าแต่นี้ต่อไปความสัมพันธ์ของคนทั้ง 3 คงไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมได้อีกแล้ว!