อย่างไรก็ตามขณะที่เธอค่อยๆลืมตา เซียวหยูไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไรเมื่อเห็นเพดานสีขาวล้วนตรงหน้า

เมื่อเธอพบว่าเธอไม่สามารถขยับตัวได้ มันยิ่งทำให้เธอสับสน

เธอกระพริบตาขณะฟังเสียงที่พลุกพล่านในบริเวณรอบข้าง เซียวหยูรู้ว่าเธอได้เกิดใหม่แล้ว และตอนนี้เจ้าของร่างเดิมอยู่ในโรงพยาบาล

“404 ทำไมฉันรู้สึกว่าวอร์ดนี้ไม่เหมือนห้องที่ผู้หญิงรวยจะเลือกอยู่”

อย่างไรก็ตาม มีเพียงความเงียบเท่านั้นที่ตอบคำถามของเซียวหยู ตอนแรกเธอคิดว่า 404 ยังมาไม่ถึง แต่เธอไม่รู้ว่าเป็นเพราะมันไม่รู้ว่าจะตอบคำถามของเธออย่างไร

  "แม่." เสียงของเด็กน้อยดังขึ้น

เซียวหยูหันศีรษะไปรอบ ๆ และมองเด็กน้อยน่ารักตรงหน้า ดวงตาของเขาโตและสดใส แต่ไม่มีประกายในดวงตาของเขา เขามีจมูกโด่งและริมฝีปากเล็กๆที่น่าดึงดูด ดูเผินๆ เขาดูเหมือนเด็กที่จะทำให้คนอยากเข้าไปกอดไว้ในอ้อมแขนตั้งแต่แวบแรก แต่เขาผอมเกินไป ผอมจนมองไม่เห็นไขมันเลย ผอมจนมือเล็กๆมีแต่กระดูก ผอมไปหมด ศีรษะของเขาดูใหญ่มาก ราวกับว่ามันกำลังจะร่วงลงมาจากร่างของเขา

 "เช็ดมือสิครับ" เด็กน้อยพูดพลางบิดผ้าขนหนูจากอ่างล้างหน้าด้านหนึ่งแล้วหันมาเช็ดมือให้เธอ

 เด็กชายดูราวกับว่าเขาอายุเพียง 2 หรือ 3 ขวบ ไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้ามาในวอร์ดยกเว้นผู้ป่วยและครอบครัวของพวกเขา มีเพียงเด็กน้อยตรงหน้าคนเดียวที่พยายามจะดูแลเธอ เซียวหยูรู้สึกผิดในใจ เขายังเด็กมาก เขาควรเล่นสนุกในวัยนี้

เมื่อเด็กน้อยทำความสะอาดมือของเธอเสร็จแล้ว เขาถืออ่างขนาดเกือบเท่าตัวเขาเดินไปที่ห้องน้ำเพื่อเทน้ำทิ้ง  จากนั้นเขาก็วิ่งกลับมาพร้อมกับอ่างเปล่า ปีนขึ้นไปบนเตียงของเซียวหยู และป้อนน้ำให้เซียวหยู

เด็กคนนี้ฉลาดจริงๆ การเคลื่อนไหวของเขาดูเป็นธรรมชาติเหมือนมีประสบการณ์มาก เขาวางอ่างไว้แล้วดึงกระเป๋าเงินที่อยู่ถัดจากหมอนออกมา เขาหยิบเงินออกมาสองใบแล้วพูดกับเซียวหยูว่า “แม่ครับ ผมจะไปซื้ออาหารเช้านะครับ”

เมื่อเด็กน้อยจากไป ลุงที่นอนอยู่เตียงข้างๆ ก็ถอนหายใจ “ลูกชายของคุณเชื่อฟังมาก! อาหารของโรงพยาบาลมีราคาแพง เขาถือเงินวิ่งข้ามถนนเพื่อไปซื้ออาหารราคาถูกทุกวัน แล้วเขายังต้องดูแลคุณด้วย มันไม่ง่ายเลย"

เซียวหยูยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าตอบอะไรใครง่ายๆ และเพียงพยักหน้ารับ

เธอพูดอย่างหงุดหงิดในใจว่า "404 ออกมาเดี๋ยวนี้ เกิดอะไรขึ้น!"

จิตใจของเธอยังคงนิ่งเงียบ ไม่ต้องพูดถึงเสียงกลไกที่เปล่งออกมา ไม่มีเสียงใดๆเลยแม้แต่น้อย

ในที่สุดเซียวหนูก็ตระหนักได้ถึงความผิดปกติ "คุณโกหกฉันเหรอ?!"

[โก..หก โกหกอะไร ไม่นะ  ฉันเปล่า ฉันไม่ได้โกหกคุณ!] ระบบกลไก 404 พูดติดอ่างซ้ำๆ

เซียวหยูเยาะเย้ย “คุณไม่ได้โกหกฉันงั้นหรอ แล้วสถานการณ์ตอนนี้คืออะไร! คุณได้บอกฉันไหมว่าร่างที่ฉันจะเกิดใหม่เป็นอัมพาต?”

404 ไม่รู้จะตอบเธออย่างไรในวินาทีนั้น และพูดอธิบายว่า [เอ่อ...คือว่าร่างที่รับรองให้คุณไปเกิดใหม่จะต้องมีส่วนคล้ายคลึงกับร่างกายของคุณ อย่างน้อย...ชีวิตของเธอก็ควรจะน่าสังเวชเหมือนกับคุณใช่ไหม?]

เซียวหยูเยาะเย้ย: “ถูกต้อง ฉันไม่สามารถหักล้างประเด็นนี้ของคุณได้ แต่… คุณบอกเรื่องนี้กับฉันก่อนเกิดใหม่ไม่ได้เหรอ?”

404 เงียบ และพูดด้วยน้ำเสียงมีความสุข [ไม่แน่นอน! จะเกิดอะไรขึ้นถ้าคุณไม่มาล่ะ]

เซียวหยู "..." ไม่มีทางหักล้างมันได้

404 ปลอบใจเธอ [โฮสต์ ไม่เป็นไร คุณมีฉัน! ฉันเป็นระบบที่ดีและมีความรับผิดชอบ พร้อมฟังก์ชันที่ทรงพลัง คุณต้องเชื่อใจฉัน และฉันจะช่วยให้คุณไปถึงจุดสูงสุดของชีวิต คุณจะได้ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข]

เซียวหยูเงียบไปครู่หนึ่งและถามอย่างแผ่วเบา “ฉันขอเปลี่ยนโลกใหม่ได้ไหม?”

404 ตอบอย่างมีความสุขทันทีว่า [ทำไม่ได้]

โอเค เซียวหยูเข้าใจแล้ว และถามระบบ "ถ้าอย่างนั้นเรามาคุยกันเถอะ! ความปรารถนาของเจ้าของร่างเดิมคืออะไร?"

404 รู้สึกขอบคุณที่โฮสต์ยอมรับได้อย่างรวดเร็ว และได้ยินเสียงโวยวายของเซียวหยู "แม้ว่าฉันจะทำภารกิจสำเร็จ ฉันก็ไม่อยากมีชีวิตอยู่ในร่างกายแบบนี้!!!"

[เอ่อ...] 404 พูดอีกครั้ง [ไม่เป็นไร ฉันแข็งแกร่งและเป็นระบบที่ดี ฉันมีนิ้วทองคำ ฉันจะช่วยให้ร่างกายของคุณหายดี]

เซียวหยูยอมรับอย่างไม่เต็มใจและกล่าวว่า "ถ้าอย่างงั้นบอกฉันเกี่ยวกับความปรารถนาของเจ้าของร่างเดิม!"

ดังนั้น 404 จึงฉายพล็อตในใจของเซียวหยู

โฮสต์ทุกคนต่างย้ายไปอยู่ในหนังสือที่พวกเขาได้อ่าน แต่มันเป็นกรณีที่แตกต่างกันสำหรับเซียวหยู นิยายเรื่องนี้ตีพิมพ์เมื่อไหร่กัน อาจเป็นนิยายเรื่องใหม่ที่ออกมาในช่วงหลายปีที่เธอกำลังดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอดมั้ง

ท้ายที่สุดเซียวหยูได้ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากมาหลายปีแล้ว ในช่วงเวลานี้นิยายต่างๆได้ผุดขึ้นมา แต่เซียวหยูจะมีเวลาและพลังงานในการอ่านได้อย่างไร

เนื้อเรื่องของนิยายเรื่องนี้เป็นพล็อตเรื่องที่พบได้ทั่วไป ขนาดนิยายเรื่องโปรดของเซียวหยูตอนที่เธอเรียนอยู่ในโรงเรียนมัธยมก็มีพล็อตเรื่องที่คล้ายกัน

พระเอกเป็นลูกเศรษฐี นางเอกเป็นคนจน ด้วยเหตุบังเอิญ นางหญิงทำให้พระเอกขุ่นเคืองใจ แต่นางเอกมีบุคลิกที่ตรงไปตรงมา เข้มแข็ง และไม่ยอมใครง่ายๆ

ไม่นานเธอก็ดึงดูดความสนใจของพระเอก หลังจากพัวพันและเกี้ยวพาราสีทุกรูปแบบ พวกเขาได้คบกันและเลิกกันครั้งแล้วครั้งเล่า และยังเอาชนะตัวร้ายและตัวร้ายหญิงที่ต้องการแยกพวกเขาออกจากกันมากที่สุด สุดท้ายพระเอกนางเอกก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

เซียวหยูเข้าใจทิศทางของเรื่องคร่าวๆ และถามระบบว่า "โอ้ แล้วฉันเป็นใครเหรอ ถ้าชีวิตฉันน่าสังเวชแบบนี้ ฉันน่าจะเป็นตัวร้ายหญิงใช่ไหม แต่ฉันไม่เคยเห็นตัวร้ายหญิงที่มีลูกมาก่อนเลย"

404 ฉายอะไรบางอย่างอีกครั้ง และเธอก็ยอมรับความทรงจำของเจ้าของร่างเดิม

เซียวหยู "...ตอนนี้ฉันอยู่ 10 ปีก่อนที่นิยายเรื่องนี้จะเริ่ม แล้วทำไมฉันถึงต้องมาอยู่ในนิยายเล่มนี้ล่ะ" มันช่างไร้ประโยชน์

404 [อ๋อ คืออย่างนี้นะ คุณเห็นตัวร้ายชายและตัวร้ายหญิงในนิยายไหม]

"ฉันเห็นพวกเขา."  เซียวหยูกล่าว

404 ถอนหายใจ [พวกเขาค่อนข้างน่าสงสารใช่ไหม]

"น่าสงสาร" เซียวหยูยอมรับเรื่องนี้เพราะในท้ายที่สุดทั้งตัวร้ายชายและตัวร้ายหญิงหนีออกจากบ้าน ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาตายหรือยังมีชีวิตอยู่

[อืม ตัวร้ายชายและตัวร้ายหญิงเป็นลูกของเจ้าของร่างเดิม] เสียงกลไกของ 404 ฟังดูเย็นชาและไร้ความปรานี

“...” ไอ้บ้าเอ๊ย!