หลังจากได้ยินจ้าวซิ่วหลันถามออกมา หวู่จินหัวก็ตกใจครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ในสมัยนี้จะมีวิธีหากินอย่างอื่นได้อย่างไร? เมื่อแบ่งอาหารแล้ว ทุกคนก็มีของกิน เมื่อฤดูใบไม้ผลิมาถึง ก็ขึ้นเขาเพื่อขุดผักป่าหากิน! ก็พอทำให้อิ่มท้องได้!"

"อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่ปีที่แล้ว ประเทศเราได้รับผลกระทบจากภัยธรรมชาติ การผลิตอาหารลดลงอย่างรวดเร็ว ทำให้ทุกคนอยู่ยากขึ้น!"

"กองพลน้อยของเรามีชีวิตที่เรียบง่าย ผู้คนในกองพลน้อยมีความขยันหมั่นเพียรและมีงานต้องทำมากมาย และการเก็บเกี่ยวข้าวเป็นมากกว่ากองพลน้อยอื่นๆ นอกจากนี้หัวหน้ากองพลยังมีวิสัยทัศน์และมีอาหารเพียงพอสำหรับทุกคน แต่ป้าก็ได้ยินมาว่าในบางสถานที่ คนในหมู่บ้านครึ่งหนึ่งอดอยากจนตายก็มี!"

"ไม่ต้องพูดถึงผักป่า เปลือกและรากก็ดีทั้งหมด!"

"บางคนไม่มีอะไรจะกินเลยไปกินดินเจ้าแม่กวนอิม สมัยนี้หาของกินยากมาก! จะหาของกินจากที่อื่นได้ยังไง!"

"…"

หลังจากฟังคำพูดของหวู่จินหัวแล้ว จ้าวซิ่วหลันก็จำได้คร่าวๆ ในความทรงจำ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา การขาดแคลนอาหารในประเทศทำให้หลายคนอดอยากตายมากมาย

ถ้าออกไปซื้อของกินแล้วจะหาได้ยังไง?

มีความผิดหวังในสายตาของจ้าวซิ่วหลัน และหวู่จินหัว ก็พูดสองสามคำก่อนจะพูดต่ออีกไม่กี่คำ เกี่ยวกับตลาดมืดทิ้งท้าย…

หลังจากหวู่จินหัวจากไป จ้าวซิ่วหลันก็ค้นในพื้นที่มิติของเธอ

ในยุคนี้การหาอาหารเป็นเรื่องยากจริงๆ แต่ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้ที่จะไปตลาดมืด มีคนมากมายที่ซื้อของในตลาดมืด ตราบใดที่คุณมีเงิน คุณสามารถซื้ออาหาร เสื้อผ้า หรือสิ่งอื่น ๆ ได้

แต่สำหรับคนบ้านนอกธรรมดา มันไม่มีประโยชน์มากมาย และธัญพืชในตลาดมืดก็หาซื้อไม่ได้เลย!

เนื่องจากไม่ใช่อาหารจากแหล่งผลิต ราคาจึงสูงมาก! อาหารที่เคยราคาไม่กี่เหมาต้องคูณหลายเท่าในตลาดมืด!

คนบ้านนอกธรรมดาๆ ใครจะมีเงินในมือได้มากมายขนาดนั้น?

นอกจากนี้ รัฐไม่ได้รับอนุญาตให้ทำสิ่งเหล่านี้ ไม่เช่นนั้น หากถูกจับได้ จะเป็นการเก็งกำไร และจะต้องถูกจับติดคุก!

น้อยคนนักที่จะเสี่ยงไปที่ตลาดมืดเว้นแต่พวกเขาจะต้องทำ

อย่างไรก็ตาม จ้าวซิ่วหลัน ก็ดีใจที่พบวัสดุอยู่ภายใน

เนื่องจากมีตลาดมืดจึงจัดการง่าย!

มีวัสดุมากมายในพื้นที่ของเธอ บางทีเธออาจจะพลิกอีกหน่อยแล้วกลับไปทำสิ่งที่เธอต้องการ!

ดูเหมือนว่าเธอต้องหาโอกาสไปเคาน์ตี้!

ไม่มีตลาดมืดในชนบท และคาดว่ามีตลาดมืดในเมืองหรือเคาน์ตี เธอก็แค่ต้องมองหามัน

จ้าวซิ่วหลัน ปกป้องเลี้ยงวัวสองตัวจนถึงเที่ยง และมีเพียงวาวาโถวหนึ่งชิ้นเป็นอาหาร

จ้าวซิ่วหลัน ไม่ชอบที่วาวาโถวเพราะแข็งเกินไปและไม่อร่อย ดังนั้นเธอจึงโยนมันลงไปในมิติช่องว่าง

มีอาหารอื่นๆ อยู่ในอวกาศ เธอสามารถหยิบมันออกมากินได้!

อย่างไรก็ตาม เมื่อรับประทานอาหาร จ้าวซิ่วหลัน ระมัดระวังอย่างมาก และเมื่อยืนยันว่าไม่มีใครอยู่ใกล้ๆจึงค่อยกิน ของอร่อยที่เธอกินจึงไม่มีใครค้นพบ!

จ้าวซิ่วหลันหยิบนมบริสุทธิ์ออกมาหนึ่งแก้ว หยิบเค้กด้วยมือข้างหนึ่งแล้วกิน และเติมไส้กรอกบาร์บีคิวหลังรับประทานอาหาร ซึ่งมีกลิ่นหอมและมันเยิ้มในปาก

หลังจากที่เธอกินเข้าไป ท้องว่างของเธอก็อิ่ม และเธอก็รู้สึกสบายขึ้นมาก

ของพวกนี้ที่เธอกินหายากในยุคนี้ โดยเฉพาะไส้กรอกบาร์บีคิว ในยุคที่การขาดแคลนอาหารครั้งใหญ่ การกินเนื้อสัตว์ได้นั้นเป็นสิ่งที่หรูหรามาก

หลังจากแอบกินเหมือนขโมย จ้าวซิ่วหลันก็จัดการดูแลวัวสองตัวต่อไปในภาคบ่าย…