ในเวลานี้ หม่าหยูเหม่ยก็ยังคงจับท้องของนางและบ่นไปเรื่อยเปื่อย…

จ้าวซิ่วหลัน จึงว่า 

"ป้าเหม่ย พ่อของฉันเพิ่งบอกฉันเมื่อวานนี้ ว่าฉันจะต้องดำเนินการส่งต่อจิตวิญญาณของสหาย ไม่ช่วยคนเพราะต้องการสิ่งตอบแทน ถ้าหากฉันยอมรับของตอบแทน คนอื่นๆ จะคิดยังไง! ฉันกลัวว่าบางคนอาจจะคิดว่าฉันมีเป้าหมายอื่นในการช่วยชีวิตผู้คน และพวกเขาอาจนินนาว่าร้าย มันจะส่งผลต่อชื่อเสียงของฉัน และจะส่งผลต่อชื่อเสียงของพ่อฉันด้วย หากบอกพ่อ พ่อก็ต้องอยู่ข้างฉันแน่อน!"

หม่าหยูเหม่ย ไม่คิดว่าจ้าวซิ่วหลัน จะพูดได้มากมายด้วยปากน้อยๆ นี้!

ตั้งแต่จ้าวซิ่วหลัน ตกลงไปในแม่น้ำ เธอก็กลายเป็นคนปากมากทันที!

คำพูดของจ้าวซิ่วหลัน ทำให้หม่าหยูเหม่ย ไม่รู้ว่าจะโต้แย้งอย่างไร ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงจ้องและถลึงตาไปที่ จ้าวซิ่วหลัน อย่างโกรธเคือง

"ดี ดีมาก… นังสารเลวน้อย จำไว้! หากพ่อแกกลับมา ฉันจะบอกให้เขาจัดการแก!"

จ้าวซิ่วหลัน ไม่คิดจะสนใจหม่าหยูเหม่ยอีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงเตรียมตัวตรงไปที่นาข้าว…

…

ขณะนี้มีคนรอกัปตันสั่งงานกันอยู่แล้ว

ผ่านไปครู่หนึ่ง กัปตันก็หยิบสมุดงานและมอบหมายงานไปทีละอย่าง

เนื่องจาก จ้าวซิ่วหลัน ได้ทำ "สิ่งดีๆ" เมื่อวานนี้ เธอจึงได้รับการยกย่องจากกัปตัน นอกจากนี้ สุขภาพของ จ้าวซิ่วหลัน ก็ไม่ค่อยดีนัก กัปตันจึงมอบหมายงานที่ค่อนข้างง่ายให้เธอเป็นพิเศษ นั่นคือการต้อนวัว!

มีวัวอยู่สองสามตัวในกองพลน้อย และการเลี้ยงวัวเป็นงานที่ง่ายที่สุด คุณสามารถดึงวัวได้ทุกที่ๆคุณเห็นหญ้า แล้วปล่อยให้วัวไปกินหญ้าพวกนั้น แล้วก็นั่งพักในร่มต้นไม้แถวนั้น ดูมันกินหญ้า

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากงานค่อนข้างง่าย คะแนนงานจึงค่อนข้างต่ำ โดยทั่วไปแล้วจะมีการทำงานเพียงสองคะแนในหนึ่งวัน หากทำงานหนักและก็จะได้รับคะแนนงานมากขึ้น ซึ่งย่อมดีกว่า

สำหรับงานประเภทนี้ บางคนที่สามารถอดทนต่อความยากลำบากและต้องการได้รับปันส่วนเพิ่มนั้นไม่เต็มใจที่จะทำ และพวกเขาเสียเวลาและไม่สามารถหาเงินปันส่วนได้มาก เฉพาะผู้ที่ขี้เกียจเท่านั้นที่รอคอยการทำงานแบบนี้

หลิวเกิ่งเซิง สังเกตเห็นสิ่งนี้อย่างชัดเจนและพูดกับ จ้าวซิ่วหลันว่า "น้องสาว ซิ่วหลัน ไปต้อนวัวและฉันจะให้คะแนนงานคุณห้าคะแนนในภายหลัง!"

เช่นเดียวกับเมื่อวาน หลิวเกิ่งเซิง บันทึกคะแนนการทำงานเพิ่มเติมสำหรับ จ้าวซิ่วหลัน จากงานปกติเพิ่มค่าตอบแทบเท่าตัว เท่ากับคะแนนการทำงานหนักบางงาน!

จ้าวซิ่วหลัน ไม่ใช่คนโง่เขลาเช่นกัน เธอพาวัวสองตัว พูดขอบคุณ แล้วปล่อยวัวไป

การผลิตเหล็กได้ทำลายสิ่งแวดล้อมอย่างรุนแรงในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา และมีสถานที่เพียงไม่กี่แห่งที่มีพืชพันธุ์เขียวชอุ่มในกองพลน้อย จ้าวซิ่วหลัน นำวัวสองตัวและค้นหาอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะพบที่สำหรับให้วัวกินหญ้า

การเลี้ยงวัวนั้นสบายมาก แค่หาพื้นที่สีเขียว แล้วปล่อยให้วัวกินหญ้าแบบบุฟเฟ่ มันอยากกินหญ้าอะไรมันก็หากินเอง จ้าวซิ่วหลัน พบสนามหญ้าไม่ไกลแล้วนั่งลง และเริ่มคิดว่าจะมีชีวิตอยู่ในอนาคตอย่างไร

เธอมีอาหารอยู่ในมือมากมาย แต่ต้องหาเหตุผลที่ถูกต้องเพื่อนำมันออกไป แน่นอน คุณไม่สามารถทำอะไรได้มากเกินไป นอกจากทำให้เกิดความสงสัยแล้ว สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ จ้าวซิ่วหลัน ไม่ต้องการให้ประโยชน์กับแม่และลูกสาวของ หม่าหยูเหม่ย!

เมื่อเธอกำลังคิดเกี่ยวกับมัน เสียงใครบางคนก็เข้ามา "หนูซิ่วหลัน เธอกำลังคิดอะไรอยู่"

จ้าวซิ่วหลัน เงยหน้าขึ้นและเห็นว่าเป็นหวู่จินหัว ดังนั้นเธอจึงกล่าวทักทายด้วยรอยยิ้ม

หวู่จินหัว ได้รับมอบหมายงานตัดหญ้าหมูแถวนี้ เมื่อเธอเห็นจ้าวซิ่วหลัน จึงเข้ามาคุยด้วย

เพราะจ้าวซิ่วหลัน เคยช่วยลูกชายของเธอ หวู่จินหัวจึงมองจ้าวซิ่วหลัน ด้วยท่าที่สนิทสนม และจริงใจ

หวู่จินหัว ไม่รีบร้อนที่จะตัดหญ้าหมูและนั่งลงข้างๆจ้าวซิ่วหลัน และทั้งสองคนคุยกันเล็กน้อย

มีเรื่องมากมายที่จ้าวซิ่วหลัน อยากรู้ข้อมูลที่เกี่ยวกับบางสิ่งบางอย่างในยุคนี้ หลังจากที่เธอได้เป็นเพื่อนกับ หวู่จินหัวแล้ว จ้าวซิ่วหลัน ก็ยินดีไม่น้อย เพราะเธออาจได้รับข้อมูลบางอย่างจากนาง

“คุณป้าคะ หนูอยากถาม นอกจากทำงานในกองพลน้อย เพื่อสะสมคะแนนงานและได้รับการแจกจ่ายอาหาร แล้วมันยังมีวิธีอื่นอีกไหมที่จะได้อาหารและค่าอาหาร?”