Your Wishlist

เกษตรกรธรรมดา (ปฏิเสธ)

Author: 阿茹

ย้อนเวลาไปอยู่ในยุค 60 ยุคแห่งการอดอยาก มีพ่อที่ขี้บ่น แม่เลี้ยงที่ชั่วร้าย ลูกติดแม่เลี้ยงที่นิสัยไม่ดี น้องสาวที่อ่อนแอและน่าสงสาร เธอต้องนำความรู้ในยุคใหม่เปลี่ยนแปลงอนาคตของครอบครัว

จำนวนตอน :

ปฏิเสธ

  • 19/05/2565

ตอนจ้าวซิ่วหลันช่วยชีวิตโกวตัน เธอไม่ได้ต้องการให้หวู่จินหัวตอบแทนเลย แม้ว่าจ้าวซิ่วหลัน จะไม่ค่อยรู้เรื่องในยุคนี้มากนัก แต่เธอก็รู้คุณค่าของอาหาร

หวู่จินหัว มอบมันเทศ 10 หัวให้กับเธอในคราวเดียว เธอจะรับมันได้อย่างไร?

ในกองพลน้อยแห่งนี้ ไม่มีใครมีชีวิตที่ง่ายดาย และจ้าวซิ่วหลัน ไม่ต้องการเอาเปรียบผู้อื่น

นอกจากนี้ จ้าวซิ่วหลัน ก็มีธัญพืชเก็บไว้พื้นที่มิติมากมาย

เธอก็เลยส่ายศีรษะปฏิเสธ “ป้าจินหัว นี่ไม่จำเป็น การช่วยเหลือกันและกัน ถือว่าเป็นเรื่องสมควรทำอยู่แล้ว และกัปตันก็ได้มอบคะแนนการทำงานให้หนูสิบแต้มแล้วเมื่อวานนี้นี้ คุณป้าเอามันเทศสิบหัวนี้กลับไปกินเองเถอะนะ”

หวู่จินหัว จะรับกลับมาได้ยังไง จึงว่า "รางวัลของกัปตันเป็นรางวัลของกัปตัน หนูได้ช่วยลูกชายป้า ป้าก็ต้องตอบแทนด้วยตัวเองด้วย ไม่เช่นนั้นป้าคงจะรู้สึกละอายใจ"

จ้าวซิ่วหลัน ยิ้มแล้วว่า "ป้า! ไม่จำเป็นจริงๆ! เราอยู่ในทีมเดียวกัน หนูช่วยป้าแล้วก็นับว่าเป็นเรื่องสมควร หากได้รับสิ่งตอบแทน คงไม่ดีเท่าไหร่ อาจไม่แน่ว่าครั้งหน้าอาจเป็นป้าที่ช่วยเหลือหนูก็เป็นไปได้้! เช่นนั้น มันเทศสิบหัวนี้ คุณป้า เอาคืนไปเถอะ! โกวตันถูกงูกัด ช่วงนี้เขากำลังอ่อนแอ ต้องการของบำรุง หรืออย่างน้อยเขาก็ต้องอิ่ม!"

"นี่" หวู่จินหัว รู้สึกเขินอายเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ได้ดึงดังอีกต่อไป

ในยุคนี้ อาหารเป็นสิ่งที่มีค่าที่สุด และหวู่จินหัวก็รู้สึกขอบคุณจ้าวซิ่วหลันจริงๆ แต่เธอกลับปฏิเสธที่จะยอมรับมันเทศสิบหัว และเธอยังบอกให้นำกลับไปบำรุงลูกชายของนาง

มันก็จริงอย่างที่จ้าวซิ่วหลันพูด เธอมีอาหารเหลืออยู่ไม่มากที่บ้าน และลูกชายก็ร่างกายอ่อนแอแต่เดิมอยู่แล้ว เมื่อเจ็บป่วย แม้ไม่มีของบำรุงมากมาย แต่อย่างน้อยก็ต้องกินให้อิ่มกว่าตอนปกติเล็กน้อย

“เช่นนั้นเอาตามนั้นก็ได้ หนูซิ่วหลัน ถ้าหนูต้องการความช่วยเหลือจากป้า ในอนาคต อย่าลังเลที่จะบอกป้าทันที ป้ายินดีช่วยหนูเต็มที่แน่นอน!” หวู่จินหัว กล่าวอย่างจริงใจ หากในอนาคตเธอมีปัญหาแล้วไม่ช่วย เธอจะยังเป็นมนุษย์อยู่ไหม?

หลังจากปฏิเสธหวู่จินหัว ทั้งสองก็คุยกันอีกสักพัก และหวู่จินหัวก็กลับไปพร้อมกับของที่ถือมา

หลังจากนั้นจ้าวซิ่วหลันก็กำลังเตรียมตัว เธอต้องไปทำงานในกองพลน้อยเหมือนกัน

ใครจะรู้ว่าเมื่อหันกลับเข้ามาบ้าน เธอก็ถูกหม่าหยูเหม่ยดุด่าทันที "นังสารเลวน้อย! สมองของแกมีปัญหาหรือไง เขาอุตส่าห์เอามันเทศมาให้ จะคืนไปอีกทำไม ที่บ้านไม่มีแม้แต่อาหารกิน ฉันยังท้องลูกของพ่อแก ยังไม่มีอะไรกินบำรุง น้องชายของแกก็ต้องอดไปด้วย ฉันจะบอกพ่อของแกทีหลัง ดูสิ พ่อของแกจะว่ายังไง!”

มุมปากของจ้าวซิ่วหลัน เกิดรอยยิ้มเย้ยหยัน แม่เลี้ยงของเธอเข้าใจหาวิธีมาอ้าง

จ้าวเหว่ยกั๋วไม่มีลูกชาย มีเพียงเธอและจ้าวซิ่วซู่ ที่เป็นลูกสาวเท่านั้น ในยุคโบราณนี้ หากไม่มีลูกชาย ผู้คนก็ดูถูกเหยียดหยาม ดังนั้น จ้าวเหว่ยกั๋ว จึงตั้งตารอที่จะมีลูกชาย

ตั้งแต่หม่าหยูเหม่ยตั้งท้อง จ้าวเหว่ยกัวก็มีความสุขมาก และหวังว่าหม่าหยูเหม่ยจะมอบลูกชายให้เขาได้ และหม่าหยูเม่ย ก็ขอสิ่งนี้สิ่งนั้นมากมายเพื่อบำรุงครรภ์ของนาง และของอร่อยทั้งหมดที่มีในบ้านก็ต้องเป็นของหม่าหยูเหม่ยก่อนใคร! แม้ว่าเขาหรือคนอื่นๆในบ้านจะหิวมากหรืออดยากก็ตาม แต่หม่าหยูเหม่ยจะต้องกินอิ่มอยู่เสมอ…

กลับหน้าหลัก ตอนก่อนหน้า ตอนถัดไป