ไกลออกไปจากชายฝั่งทะเล มีเรือสำราญหรูลำหนึ่งแล่นอย่างช้าๆไปตามทะเล
ท้องทะเลยามนี้เปรียบดั่งเสียงคำรามของเสือ เหมือนกับอารมณ์ของถังอันหนิง เธอดูสิ้นหวังระคนโกรธแค้นเหมือนเสือที่กำลังบาดเจ็บ

เธอสวมเสื้อสีขาวและกางเกงยีนส์เข้ารูป ยืนอยู่ปลายสุดของหัวเรือ อีกแค่ก้าวเดียวเธอก็จะตกลงไปในทะเล

สิ่งที่แย่กว่านั้นคือไหล่ขวาและต้นขาซ้ายของเธอมีเลือดไหลจากการถูกยิง  เธออ่อนล้าหมดแรงแต่ยังฝืนพยุงตัวให้ยืนอย่างมั่นคงอยู่ตรงนั้น

ช่างกล้าหาญและเด็ดเดี่ยว!

ความจริงแล้วถูกยิงสองนัดไม่อาจทำให้ถังอันหนิงตกอยู่ในสภาพนี้ได้ แต่เป็นเพราะเธอถูกวางยาก่อนหน้านี้ต่างหาก

พูดอีกอย่างคือ พวกมันไม่มีทางจับเธอได้ง่าย!

ชายหนุ่มหญิงสาวคู่หนึ่ง ผู้ซึ่่งเป็นนายใหญ่ของคนพวกนี้กำลังยืนประจันหน้ากับเธออยู่

หญิงสาวในชุดเกาะอกสีขาว ผมสีแดงเพลิงถูกม้วนไว้อย่างประณีต เธอแต่งหน้าจัดดูเย้ายวนใจ ดวงตาเต็มไปด้วยความสนุกสนาน

ในขณะที่ชายหนุ่มผู้ซึ่งอยู่ในชุดสูทสีขาว อายุราวๆสามสิบปี ดูหล่อเหลาเป็นพิเศษ

ทั้งสองยืนใกล้ชิดกัน ตัวแทบจะเบียดกันอยู่แล้ว

ด้านหลังคนทั้งคู่มีบอดี้การ์ดยืนอยู่ประมาณเจ็ดหรือแปดคน ทั้งหมดล้วนสวมสูทสีดำ

ในตอนนั้นเองชายหนุ่มที่สวมสูทสีขาวมองเธอด้วยสายตาเย็นชา ในมือถือปืนเล็งมาที่เธอพร้อมที่จะยิง

กระสุนสองนัดที่ฝังอยู่ในตัวเธอก็มาจากชายคนนี้เช่นเดียวกัน!

"ทำไม?" ถังอันหนิงเค้นเสียงพูดลอดผ่านไรฟัน ดวงตาของเธอแดงก่ำไปด้วยความโกรธ เสียใจและผิดหวัง เธอยืนจ้องไปยังชายและหญิงชั่วคู่นั้น

"ทำไมงั้นรึ? น่าสนใจดีนี่" หญิงสาวผู้มีนามว่า ‘ถังหยาซิน’ หัวเราะขึ้นอย่างกับได้ยินเรื่องตลกที่สุดในชีวิต

"ถังอันหนิง นี่มันยังไม่ชัดเจนสำหรับแกอีกเหรอ? ถ้าอย่างนั้นฉันจะบอกความจริงให้นะ ฉันคือคนที่ซีเยว่รักตั้งแต่แรก ส่วนแกเป็นแค่เครื่องมือที่พวกเราหลอกใช้เท่านั้นแหละ รู้แล้วสินะว่าทำไมซีเยว่ถึงไม่ยอมนอนกับแกมาตั้งสองปี”

"แก" ถังอันหนิงสำลัก หากสายตาฆ่าคนได้ ถังหยาซินและฉีซีเยว่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอคงถูกผสับเป็นชิ้นๆ

ถังหยาซิน น้องสาวคนละแม่ของถังอันหนิง หล่อนอายุน้อยกว่าถังอันหนิงสองปี

สิบปีก่อนตอนที่แม่ของถังหยาซินปรากฏตัวขึ้น แม่ของถังอันหนิงโกรธมาก เธอขับรถออกไปข้างนอกแล้วเกิดอุบัติเหตุ ส่งผลให้เธอเป็นอัมพาต ถังหย๋าซินและแม่ของเธอก็พากันเข้ามาอาศัยอยู่ในบ้านตระกูลถังนับแต่วันนั้น

สำหรับถังอันหนิง เธอถูกพ่อของเธอทิ้งไว้ให้อยู่กับองค์กรมืดเพื่อถูกฝึกเป็นนักฆ่า เธอคอยทำงานสกปรกตามที่ตระกูลถังจะสั่งให้ทำ

ถึงแม้เธออยากจะต่อต้านแค่ไหน แต่ชีวิตของแม่เธออยู่ในกำมือพ่อของเธอ หากเธอกล้าขัดคำสั่ง แม่ของเธอต้องถูกฆ่าอย่างแน่นอน

ฉีซีเยว่ ถึงแม้ว่าจะมีภูมิหลังธรรมดา แต่เขาก็ยังคงโดดเด่น  ถังอันหนิงผู้ซึ่งฉลาดหลักแหลมมาโดยตลอด กลับถูกหลอกลวงโดยคนเจ้าเล่ห์

ถังหยาซินไม่สนใจความฉุนเฉียวของถังอันหนิง ยังคงพูดต่อไปว่า

"คุณพ่อรู้ว่าถ้าแม่แกตาย คุณพ่อจะคุมแกไว้ไม่อยู่ ท่านเลยสั่งให้ผู้ชายเข้าหาแก และทำให้แกตกหลุมรัก แกจะได้คอยเชื่อฟังคำสั่งต่อไปยังไงเล่า แต่แกก็ไม่เลือกใครสักคนแต่กลับมาติดใจผู้ชายของฉัน ฉันเลยต้องยอมเสียสละเขาให้แกยังไงล่ะ"

ในระหว่างที่ถังหยาซินกำลังเล่า เธอทำสีหน้าคล้ายเจ็บปวดใจ ถึงแม้จะดูเหมือนเสแสร้งแต่ก็ทำให้ฉีซีเยว่ต้องปลอบประโลมเธอ "ที่รัก อย่ากังวลไปเลยนะ ต่อจากนี้และตลอดไปผมจะอยู่ข้างคุณเอง ไม่ปล่อยให้คุณต้องอยู่คนเดียวอีกแล้ว"

"แน่นอนค่ะ ทั้งตัวและหัวใจของคุณเป็นของฉันเพียงคนเดียว" ถังหยาซินตอบเขาด้วยน้ำเสียงสั่นไหว พลางเอานิ้วมือวาดเป็นรูปวงกลมลงบนอกเสื้อของชายหนุ่ม เธอกำลังเกี้ยวพาเขาอยู่ ซึ่งนั้นทำให้ช่วงล่างของชายหนุ่มตื่นตัว

หากทั้งคู่ไม่ได้อยู่ในช่วงเวลาสำคัญนี้ เขาคงกดร่างเธอลงและสมสู่เธอตรงนั้นให้หนำใจ

น่าขยะแขยง! ถังอันหนิงรู้สึกขยะแขยงมากกว่าที่จะรู้สึกเจ็บปวดใจ

หากเธอไม่ได้ถูกปืนเล็งอยู่ เธอไม่มีทางปล่อยให้พวกมันสองคนทำเรื่องน่าละอายต่อหน้าเธอแน่

"แก!"

สีหน้าของถังหยาซินเปลี่ยนสีเมื่อได้ยินคำพูดของถังอันหนิง ก่อนที่เธอจะเอ่ยถ้อยคำผรุสวาทกลับไป ฉีซีเยว่ก็ชิงพูดขึ้นมาก่อนว่า "ที่รัก อย่าอารมณ์เสียไปเลย ยัยนั่นหมดทางสู้แล้ว อย่าให้คำพูดของคนใกล้ตายมาทำให้คุณขุ่นเคืองใจ"

ถังหยาซินสงบลงหลังจากคำอธิบายของชายหนุ่ม

"ถูกของคุณค่ะ ที่จริงแล้วฉันก็ไม่คิดจะกำจัดมันเร็วขนาดนี้ แต่มันดันรู้ว่าแม่ของมันตายแล้ว ถึงยังไงมันก็มีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับแม่จริงๆ ถึงกล้าทรยศตระกูลถังและคุณ เพื่อแม่ของมัน"

หลังจากเงียบไปสักครู่ ถังหยาซินเอ่ยต่อไปอีกว่า

"ถังอันหนิง แกก็ทำอะไรต่อมิอะไรมากมายเพื่อตระกูลถัง ดังนั้นฉันมีสองทางเลือกให้แก หนึ่ง กระโดดลงไปในทะเลเอง หรือ สอง..." ถังหยาซินยิ้มอย่างมีเลศนัย

"สอง แกอยากสนุกกับผู้ติดตามของฉัน ให้แกได้มีโอกาสลิ้มรสการเป็นผู้ใหญ่เต็มตัว ดีไหม?"

ถังอันหนิงกำมือแน่น เล็บของเธอจิกลงไปที่ฝ่ามือ แววตาบ่งบอกถึงความโกรธจัด

การดิ้นรนต่อสู้ของเธอใกล้ถึงจุดสิ้นสุดแล้ว สำหรับเธอตอนนี้ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากความตาย

ถึงแม้เธออยากจะทำร้ายถังหย๋าซินก่อนที่ความตายจะมาเยือนเธอมากแค่ไหน แต่เธอรู้ดีว่าถ้าเธอทำอย่างนั้น ตัวเธอคงถูกจับได้ก่อน และถูกรุมโทรมโดยพวกผู้คุ้มกันเหล่านั้น ซึ่งเธอคงทนไม่ได้

ดังนั้น....

ถังอันหนิงจ้องไปยังถังหย๋าซินและฉีซีเยว่ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า "ถ้าหากฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันจะกลับมาตอบแทนพวกแกอย่างสาสมแน่!"

คำพูดของถังอันหนิงราวกับคำสาป ถังหย๋าซินและฉีซีเยว่รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที ราวกับว่าคำสาปนี้จะกลายเป็นจริงขึ้นมาสักวัน  แต่ก่อนที่พวกเขาจะมีปฏิกิริยาอะไรออกมา ถังอันหนิงก็กระโดดลงไปในทะเล

ร่างของถังอันหนิงค่อยๆจมลงสู่ก้นทะเล สติเธอกำลังเลือนหายไปช้าๆ ทันใดนั้นเองเธอเห็นจี้หยกที่ห้อยอยู่ที่คอ ส่องแสงสว่างท่ามกลางความมืดมิด หลังจากนั้นเธอก็หมดสติโดยสมบูรณ์แบบ

เมือง F เมืองชั้นสามของประเทศนี้
 

ในห้องผู้ป่วยธรรมดาของโรงพยาบาล มีเตียงอยู่สี่เตียง แต่มีเตียงเดียวที่อยู่ติดผนังมีคนครอบครองอยู่

บนเตียงมีเด็กสาวอายุประมาณสิบเจ็ดหรือสิบแปด ศีรษะถูกพันไว้ด้วยผ้าพันแผล เด็กสาวมีใบหน้าน่ารัก แต่ตอนนี้กำลังทำหน้าเคร่งขรึม สายตาของเธอจับจ้องไปยังข่าวในทีวี